ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΓΚΟΥΝΑΣ
Από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, όλες οι οικονομικές κρίσεις δημιουργούσαν έλλειμμα εθνικής ανεξαρτησίας, εξαιτίας του εξωτερικού δανεισμού.
Πάντοτε υπήρχε οικονομική ύφεση και ποτέ ανάπτυξη (ανάκαμψη).
Η εξάρτηση του δανεισμού μείωνε την Εθνική κυριαρχία και σε ολόκληρη την οικονομική δραστηριότητα.
Οι...
όποιες δανειακές παροχές επέστρεφαν στους δανειστές είτε σε δόσεις, επιτόκια αλλά και αγορά προϊόντων εξάρτησης, βιομηχανικά, εξοπλιστικά και άλλα.
Το μοντέλο αυτό δεν επέτρεψε την Ελλάδα σε δική της αυτοδύναμη ανάπτυξη.
Στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών η σχέση ήταν περίπου 1/3,5 δηλαδή η Ελλάδα εισήγαγε ξένα προϊόντα και δάνεια 3,5 φορές περισσότερα από αυτά που εξήγαγε.
Σε απόλυτους αριθμούς είχαμε 19 δισεκατομμύρια εισροές και 63 δισεκατομμύρια εκροές ετησίως.
Μόνο για γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα η αξία των εισαγωγών ετήσια ανέρχονταν σε 7 δις ευρώ περίπου.
Η Γεωφυσική, Γεωστρατηγική και Γεωπολιτική θέση της Ελλάδας έχει τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα που ποτέ δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει επαρκώς.
Δεν φταίνε όμως μόνο οι ξένοι αλλά και πολλά αρνητικά στοιχεία του πολιτισμού μας και ιδιαίτερα αυτά που σήμερα ονομάζουμε διαρθρωτικά.
Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι κάποτε πρέπει να πορευτούμε στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δημιουργήθηκε η μπενελούξ (BENELUX), προάγγελος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης (E.U.). Τον Φεβρουάριο του 1992 υπεγράφη η Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης γνωστή ως "Συνθήκη του Μάαστριχτ". Η συνθήκη αυτή προέβλεπε ειδικούς δημοσιονομικούς δείκτες και φυσικά «Σύγκλιση οικονομιών».
Τα κριτήρια σύγκλισης ήταν θετικά για τις Βόρειες Χώρες και αρνητικά για τις Νότιες Χώρες. Η Ελλάδα αντί να πλησιάζει τους δείκτες της συμφωνίας απομακρυνόταν από αυτούς.
Στην 20χρονη πορεία της συνθήκης η Ελλάδα στην γεωργοκτηνοτροφική οικονομία μέσω των ΚΑΠ παραχώρησε αγροτικές καλλιέργειες, ποσοστώσεις (τεύτλα, καπνά, γάλα κλπ) με αντάλλαγμα διάφορες επιδοτήσεις και άλλες παροχές με βραχύχρονες καταναλωτικές ωφέλειες και όχι μακροπρόθεσμες.
Στον Βιομηχανικό τομέα δεν υπήρξε ικανή ανταγωνιστική παραγωγή. Δεν υπήρξε δηλαδή εγχώρια καθαρή «προστιθέμενη αξία» η οποία θα δημιουργούσε ανταγωνισμό αλλά και σταθερές θέσεις εργασίας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Παράλληλα δημιούργησε τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα με διόγκωση του Δημοσίου χρέους, παράλληλα δεν αντιμετωπίστηκε ούτε η εξαγωγή συναλλάγματος για την προμήθεια αγαθών ούτε η υποκατάσταση συναλλάγματος με την παραγωγή δικών της προϊόντων, πχ εάν τις εισαγωγές των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων των 7.000.000.000,00€ ετησίως τις διαιρέσουμε με μέσο ετήσιο εισόδημα εργαζομένου 20.000,00€ δίνουν 350.000 θέσεις εργασίας. Το ίδιο παράδειγμα θα μπορούσε να ακολουθήσει αναλογικά και σε άλλους παραγωγικούς τομείς, ταυτόχρονα δεν αντιμετωπίστηκε η τεράστια φοροδιαφυγή η οποία υπάρχει στην χώρα μας και ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο εξωτερικός δανεισμός χρησιμοποιήθηκε για την διόγκωση του Δημοσίου τομέα με προσλήψεις και αύξηση μισθών χωρίς ταυτόχρονα να εκσυγχρονίζεται η Δημόσια Διοίκηση με αποτέλεσμα η κατάσταση αυτή να είναι ανασταλτικός παράγοντας της ανάπτυξης. Τα Ελληνικά κόμματα και ο Ελληνικός εργασιακός συνδικαλισμός όπως και άλλα συμφέροντα ήταν συγκοινωνούντα δοχεία με συναλλαγές περιστασιακών συμφερόντων και όχι αντιμετώπιση των προβλημάτων μακροπρόθεσμα (πχ ασφαλιστικό, κυβερνητική στήριξη, φοροδιαφυγή κλπ).
Ο Ιδιωτικός μικρομεσαίος τομέας σήμερα βρίσκεται σε πλήρη ύφεση και είναι αδύνατο να ανακάμψει, είναι όμως αυτός που ουσιαστικά τροφοδοτεί και στηρίζει οικονομικά το Δημόσιο τομέα.
Σήμερα δεν υπάρχει φορολογητέα ύλη άρα δεν υπάρχουν και Δημόσια έσοδα.
Δυστυχώς η πλήρης και απόλυτη κατάρρευση της οικονομίας μας είναι προ των πυλών. Προσπαθούμε με γιατροσόφια να την σώσουμε.
Οι συζητήσεις περί φορολογικών δόσεων προκειμένου να καλυφθεί ο δημοσιονομικός τομέας, οι συζητήσεις στην Ευρώπη περί του εξωτερικού χρέους δεν μπορούν να λύσουν τα υπάρχοντα δημοσιονομικά προβλήματα και της εξυπηρέτησης του χρέους.
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες 1990-2010 υπήρξε ακόμα μια στρεβλή ανάπτυξη η οποία δημιούργησε τεράστια προβλήματα στις τράπεζες. Χορηγήθηκαν δάνεια για την κατασκευή ακινήτων οικίες, εργοστάσια κλπ. Τα ακίνητα αυτά εκχωρήθηκαν ως πιστοληπτικές καλύψεις στις τράπεζες. Σήμερα η αξία των ακινήτων αυτών έχει μειωθεί κατά 50% περίπου, δημιουργήθηκαν λοιπόν τα παρακάτω αρνητικά δεδομένα: α) η μείωση αξίας ακινήτων, β) μείωση κυκλοφορίας χρήματος, γ) υψηλή φορολογία (ΕΝΦΙΑ), δ) μη χρηστική ανάγκη, με συνέπεια αυτά τα ακίνητα να είναι στην πλειονότητα τους άχρηστα.
Αν οι τράπεζες καταγράψουν τις ζημίες που δημιουργούνται από τα εκχωρημένα ακίνητα κλπ ή από τα παγωμένα καταναλωτικά δάνεια τότε αυτόματα θα επέλθει κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Η αρνητική οικονομική ψυχολογία δημιούργησε δύο ακόμα τεράστια προβλήματα:
α) την μεταφορά καταθέσεων για διασφάλιση σε τράπεζες του εξωτερικού και
β) την αρνητική ψυχολογία του μικροκαταθέτη ο οποίος «σήκωσε» τα χρήματά του από την τράπεζα. Η κατάσταση αυτή δημιούργησε την έλλειψη κεφαλαίων από τις τράπεζες αλλά και από την κυκλοφορία του χρήματος εντός της Ελληνικής αγοράς.
Προκειμένου να αλλάξει η ψυχολογία και να επέλθει σταθερότητα στην Ελληνική οικονομία, απαιτείται άμεσα η περικοπή μέρους του εξωτερικού χρέους ή η αναστολή πληρωμών για τουλάχιστον 10 χρόνια. Αν αυτό δεν μπορεί να συμβεί στους επόμενους μήνες τότε η επιστροφή στην δραχμή είναι υποχρεωτική και μοναδική λύση.
Η επιστροφή στην δραχμή σαφώς έχει και επικίνδυνα στοιχεία τα οποία είναι τα παρακάτω:
-Στέρηση ποιότητας ζωής για δύο χρόνια τουλάχιστον (αδυναμία προμήθειας κάποιων φαρμάκων, υγρών καυσίμων, υλών, σύγχρονων πάγιων στοιχείων και μερικών καταναλωτικών αγαθών.)
-Επιστροφή μαύρου χρήματος και εξαγορά περιουσιών με άνισους όρους, ιδιαίτερα σε κάποια ακίνητα σημαντικής αξίας (Εθνικά και Οικονομικά).
-Κίνδυνοι εκβιασμού από εξωτερικούς παράγοντες.
Όμως τα θετικά στοιχεία είναι περισσότερα και είναι τα παρακάτω:
-Θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις Ελληνικής προστιθέμενης αξίας σε αγροτικά προϊόντα, στην αρχή με υποκατάσταση εισαγωγών και αξιοποίηση των γεωφυσικών πλεονεκτημάτων μας.
Είναι απαράδεκτο η Ελλάδα χάριν των ΚΑΠ να έχει ακαλλιέργητες αγροτικές εκτάσεις και να εισάγει γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα όπως κρέας, οπωροκηπευτικά, λουλούδια και άλλα και μάλιστα από Βόρειες χώρες των οποίων οι κλιματολογικές συνθήκες υστερούν έναντι των Ελληνικών.
-Αποδέσμευση από καθεστώς περιορισμού παραγωγής (ποσοστώσεις κλπ.)
Στον δευτερογενή τομέα θα υποχρεωθούμε να παράγουμε σειρά προϊόντων τα οποία σήμερα θεωρούμε ότι έχουν υψηλό εσωτερικό κόστος παραγωγής και τα προμηθευόμεθα από το εξωτερικό χωρίς να κατανοούμε ότι αυτό δίνει εργασία σε άλλες χώρες και όχι στην εγχώρια παραγωγική δύναμη.
Θα μειωθούν κάθετα οι εισαγωγές αγαθών πολυτελείας (ακριβά αυτοκίνητα, ποτά κλπ).
Τα παραπάνω δεδομένα θα δώσουν εργασία και εισόδημα σε μεγάλο ποσοστό ανέργων, σήμερα οι άνεργοι δεν είναι μόνο οι εργάτες και οι υπάλληλοι αλλά και οι μικρομεσαίοι οι οποίοι αναγκάστηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους οι οποίες αποτελούσαν τον κορμό της Ελληνικής οικονομίας.
-Θα μειωθούν οι εισαγωγές από την αδυναμία μη διαθεσίμου εισοδήματος σε είδη πολυτελείας.
-Θα υπάρχει δυνατότητα εσωτερικής υποτίμησης η οποία θα δώσει περαιτέρω δυνατότητα του ανταγωνισμού με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές.
Απαιτούνται μερικές αναγκαίες προϋποθέσεις οι οποίες είναι οι βασικές διαρθρωτικές αλλαγές και ενδεικτικά είναι οι παρακάτω:
Βαθειά τομή στον εκσυγχρονισμό του συνόλου της Δημόσιας Διοίκησης, αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας, πάταξη της φοροδιαφυγής, νοοτροπία προτίμησης Ελληνικών προϊόντων, άμεση κατάρτιση Εθνικού Κτηματολογίου, αναγκαστική και άμεση διαδικασία αναδασμών για την μείωση του κόστους της αγροτικής παραγωγής, πολεοδομική αναδιάταξη της περιφερειακής κατοικίας.
Δεν μπορούμε σήμερα να έχουμε οικισμούς με λίγους κατοίκους και να παραχωρούνται από την Πολιτεία μία σειρά υπηρεσιών και υποδομών των οποίων το κόστος είναι υψηλό. Πρέπει με νέο Πολεοδομικό σχεδιασμό να γίνουν νέοι σύγχρονοι οικισμοί μεταφέροντας τους κατοίκους δημιουργώντας μικρές και σύγχρονες κωμοπόλεις. Δεν γίνεται διαφορετικά, δεν είναι ουτοπία. Δεν μπορούμε να κτίζουμε σχολεία για δύο ή πέντε μαθητές.
Αυτονόητο προσοχής στις παραμεθόριες περιοχές και τα νησιά. Αλλά τι θα πείραζε άραγε αν σε ένα ακριτικό νησί αντί για 10 χωριά είχαμε 2 ή 3;
Με την δημιουργία νέων οικισμών θα δημιουργηθούν οικονομικές δραστηριότητες και ταυτόχρονα θα μειωθεί το κόστος εξυπηρέτησης αυτών από το Δημοσίου τομέα. Απαιτείται επίσης συνολικός Πολεοδομικός σχεδιασμός, συνολικός σχεδιασμός παραγωγής και απασχόλησης. Δεν μπορούμε αντί για 100 μπακάλικα να έχουμε 120 super market. Λήψη μέτρων θεσμικής θωράκισης προστασίας του πολίτη για την αποφυγή ακραίων φαινομένων τυχοδιωκτισμού. Όλοι πρέπει να αντιληφθούμε την σύγχρονη Παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα. Φορολογία η οποία να μην αναγκάζει τους επιχειρηματίες στην μεταφορά των επιχειρήσεων, η αδυναμία αυτή δεν οφείλεται μόνο στην αντίληψη της φοροαποφυγής από τους επιχειρηματίες αλλά και στην αδυναμία άλλων εξωεπιχειρηματικών δεδομένων.
Θα μπορούσε κανείς να παραθέσει και πολλά ακόμα περί τους θέματος όμως νομίζω είναι αρκετά όσα μέχρι τώρα εξετέθησαν.
Κατά την γνώμη μου αλλά και με πολλούς που καθημερινά συζητώ, θεωρώ πως η επιστροφή στη δραχμή είναι η μόνη λύση για την ανάκαμψη της Ελληνικής Οικονομίας.
Μην μας τρομάζει το εξωτερικό χρέος ότι με την επιστροφή στην δραχμή θα έχουμε διόγκωση του εξωτερικού χρέους, αυτό θα γίνει σε ονομαστικές αξίες και όχι σε πραγματικές. Σαφώς θα υπάρξει και άρνηση αποπληρωμής για χρονικό διάστημα το οποίο θα δώσει την δυνατότητα στην Ελληνική οικονομία για την πληρωμή του.
Τα Ελληνικά κόμματα να μην σκεφθούν το πολιτικό κόστος και να συνδράμουν σε μια Εθνική Ελληνική προσπάθεια βοηθώντας το σημερινό οικονομικό επιτελείο. Δεν βοηθούν την σημερινή Κυβέρνηση βοηθούν την Ελλάδα.
Κατά την γνώμη μου η επιστροφή στην δραχμή θα δημιουργήσει προϋποθέσεις εκκίνησης της Ελληνικής οικονομίας, διαφορετικά ο οικονομικός θάνατος θα είναι αργός αλλά σταθερός και η επίλυση του προβλήματος θα μετατίθεται.
Πρέπει όλοι Πολίτες και Πολιτεία να κατανοήσουμε το πρόβλημα και να επιχειρήσουμε στην επίλυσή του.
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΓΚΟΥΝΑΣ
