Δεν είναι βέβαια τυχαίο, πως ο λογογράφος του Αλέξη παράτησε το στυλό, προφανώς για να μην κλειστεί στο Δαφνί.
Ο Αλέξης Τσίπρας στο διάγγελμά του, ανάμεσα στις άλλες πολιτικές ανοησίες που προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την ανανέωση της εντολής τόνισε πως “τις πιο ωραίες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα”.
Που να φανταζόταν ο μεγάλος Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, πως θα δεχόταν τέτοιο ιερόσυλο “πείραγμα” των...
δικών του στίχων. Ούτε ο Κεμάλ Ατατούρκ δε θα έκανε κάτι τέτοιο.
Που να φανταζόταν ο μεγάλος Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, πως θα δεχόταν τέτοιο ιερόσυλο “πείραγμα” των...
δικών του στίχων. Ούτε ο Κεμάλ Ατατούρκ δε θα έκανε κάτι τέτοιο.
Ο Αλέξης Τσίπρας ανάμεσα στα υπόλοιπα “μαργαριτάρια” που πέταξε στην Πανελλαδική διάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, το περασμένο Σαββατοκύριακο, ανέφερε πως “λερώσαμε τα χέρια μας, για να ξελασπώσουμε το μέλλον”.
Που να φανταζόταν ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι ότι το ποίημά του« Ξελασπώστε το μέλλον» θα χαλκεύονταν από τον πιο χυδαίο πολιτικό τυχοδιώκτη που πέρασε ποτέ από μια χώρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας τους εφτά μήνες διακυβέρνησης, έχει επικαλεστεί σε πολλές από τις φράσεις τον Λένιν. Που να φανταζόταν ο Βλαδίμηρος, πως ο λογογράφος του Τσίπρα θα στρίμωχνε αποκομμένες τις ατάκες του, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους “χαρακτήρες” υποκρισίας, ψευτιάς και κακογραμμένης λογοκλοπής.
Δεν είναι βέβαια τυχαίο, πως ο λογογράφος του Αλέξη παράτησε το στυλό, προφανώς για να μην κλειστεί στο Δαφνί.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας της σύγχρονης μεταπολιτευτικής ιστορίας. Και πάνω από όλα έδωσε την αφορμή για την νέα “ενοχοποίηση της έννοιας της Αριστεράς”.
Μια Αριστερά που πλέον έχει χάσει το ηθικό της πλεονέκτημα, την κοινωνική της αναφορά, την παρακαταθήκη του ιστορικού αξιακού φορτίου που είχε η λέξη “αριστερός” στην χώρα: Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Εντιμότητα. Τρεις έννοιες συνδεδεμένες με την έννοια, ενός Αριστερού ανθρώπου, σβήνονται μονοκονδυλιά από το σαπισμένο πολιτικό σφουγγάρι, ενός αριβίστα, που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει τη χώρα στα ζάρια.
Και δυστυχώς δε βάζει μυαλό:
Το να λες στο λαό, αφού έχεις φέρει μνημόνιο, ότι θα του δώσεις κάποια αντισταθμιστικά μέτρα για να ανακουφιστεί, είναι η μεγαλύτερη κοροϊδία. Το να παραμυθιάζεις τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους ότι θα τους κόψεις μεν το μισθό και τη σύνταξη, αλλά υπάρχει και η πρόνοια για να έχουν ένα πιάτο φαΐ, είναι η χειρότερη πρόκληση. Είναι, όμως, ντροπή να λες στο λαό ότι αυτό είναι η φιλολαϊκή πολιτική της μνημονιακής εποχής.
Ο κ.Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να εξευτελίζει την έννοια της Αριστεράς. Όπως μπορεί να επιβεβαιώσει κάθε σελίδα του τρίτου Μνημονίου, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει η λατρεία των συστημικών ΜΜΕ προς τον κ.Τσίπρα, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν οι δηλώσεις εμπιστοσύνης της Μέρκελ, του Γιούνκερ, του Ρέγκλινγκ -πες μου ποιος σε παινεύει για να σου πω πόσα λάθη έκανες, λέει ο Λένιν-προς το πρόσωπο του κ.Τσίπρα, η αλήθεια είναι η εξής: Η σχέση της λεγόμενης «κυβερνώσας αριστεράς» του κ.Τσίπρα με την Αριστερά των αγώνων, των αξιών, των θυσιών και της ελπίδας είναι τόση όση η σχέση του ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλισμό. Χρόνια Πολλά του κιόλας. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε.
Vanzetti
