Σαββίδης Παναγιώτης
Με την "δεύτερη αξιολόγηση" καλά να κρατεί και να μην έχει κλείσει, η συγκυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ) παίζει το χιλιοπαιγμένο παιχνίδι, του κακού ΔΝΤ, του κακού Σόιμπλε, που τάχα δίνει την μάχη της διαπραγμάτευσης υπέρ του Ελληνικού λαού με συμμαχίες από την Ε.Ε., προσπαθώντας έτσι να δημιουργήσει άλλοθι και κίβδηλα αντανακλαστικά, για να συγκαλύψει την...
στρατηγική σύμπλευση όλων, με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και ότι οι αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές, αποτελούν προϋπόθεση, για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, για να ξαναμπεί σε τροχιά αυξανόμενης κερδοφορίας, σε Ε.Ε. και διεθνώς, που αυτός είναι ο στρατηγικός τους στόχος.
Η ταύτιση των λαϊκών συμφερόντων, με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των καπιταλιστών, είναι μια άλλη διαχρονική απάτη εις βάρος του λαού, των λαών του κόσμου, που ο ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα μας, σαν πρώην οπορτουνιστικό μόρφωμα, παίζε πολλή καλά αυτό τον ρόλο. Ώστε ο λαός, την πολιτική εις βάρος του, να μην την αντιλαμβάνεται, σαν μια πολιτική αναγκαία και αντικειμενική στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, για της ανάγκες του κεφαλαίου, για της ανάγκες αναπαραγωγής του, σαν μια πολιτική ταξική, που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης γίνετε πιο επιθετική απέναντι του, αφού οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ καπιταλιστών , μονοπωλίων, για το ποιος θα βγει αλώβητος η με λιγότερες απώλειες από την οικονομική κρίση, που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί με της νομοτέλειες του.
Τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής θέλουν να συγκαλύψουν, το αντιλαϊκό του περιεχόμενο, σαν μορφή αστικής πολιτικής διαχείρισης. Παίρνοντας θέση στην μια, η άλλη εκδοχή διαχείρισης της αστικής πολιτικής, αφού οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις μεταξύ ερίδων του κεφαλαίου, σε διεθνές επίπεδο, στο εσωτερικό της Ε.Ε., αλλά και στο εσωτερικό των αστικών τάξεων κάθε καπιταλιστικής χωράς οξύνονται, για το πιο τμήμα του κεφαλαίου θα χάσει περισσότερα, η λιγότερα, αφού η ελεγχόμενη απαξίωση - καταστροφή συσσωρευμένου κεφαλαίου που λιμνάζει, είναι προϋπόθεση για την αποσυμφόρηση κεφαλαίων που δεν αναπαράγονται σε ικανοποιητικό βαθμό, για να μπει συνολικά το κεφάλαιο σε νέο κύκλο αυξανόμενης κερδοφορίας.
Η πολιτική διαχείριση, σε αυτή την στρατηγική στόχευση, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, απαιτεί μόνιμα αντιλαϊκά μετρά, διαρκής μέτρα, που θα υποσκάβουν σταθερά το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, κάτι που το βιώνουμε έντονα στην χώρα μας και θα έχει συνέχεια αν δεν τους ανατρέψουμε.
Αυτές οι αντιθέσεις και αντιφάσεις που έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία, είναι αντανάκλαση της οικονομίας, αντιθέσεις και αντιφάσεις που οξύνονται σε περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και είναι αγεφύρωτες με βάση τους νόμους του κεφαλαίου, της νομοτέλειες αυτού του οικονομικού συστήματος, του καπιταλισμού.
Όποιος επικαλείται, ότι μπορεί να γεφυρώσει της κοινωνικές αντιθέσεις – αντιφάσεις, με την πολιτική διαχείρισης του στο πεδίο της οικονομίας, δηλαδή και τα λαϊκά - κοινωνικά – εργασιακά δικαιώματα να διευρύνονται, το βιοτικό επίπεδο του λαού να ανεβαίνει συνεχώς και τα κέρδη του κεφαλαίου να αυξάνονται και να ευημερούν, λέει συνειδητά ψέματα.
Τέτοια συνειδητά ψέματα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, είπε ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι γνωστά τι επακολούθησε μετά την εκλογή του, που θα έσκιζε τα μνημόνια με νταούλια και ζουρνάδες και έφερε τελικά το τρίτο μνημόνιο.
Τα ψέματα του ξεσκεπάστηκαν, με τον λαό και το κίνημα του, να πληρώνει βαριά της συνέπειες της πολιτικής του, όπως έγινε και με τους προηγούμενους ( Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΛΑΟΣ ), στα πλαίσια διαχείρισης της οικονομικής κρίσης και διεξόδου, προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων , των μονοπωλίων, των καπιταλιστών. Κανείς από αυτούς δεν διαμαρτύρεται για τα << μνημόνια >>, ίσα, ίσα αξιώνουν και ζητούν την επιτάχυνση υλοποίησης των μέτρων των << μνημονίων >>. Από εδώ προκύπτει και ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, στο σύστημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Στα πλαίσια της όξυνσης των αντιθέσεων και ανταγωνισμών των καπιταλιστών, ιμπεριαλιστικών πόλων, για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποιας χώρας, ποιου ιμπεριαλιστικού κέντρου, θα απαξιωθεί συσσωρευμένο λιμνάζων κεφάλαιο, θα καταστραφεί, γίνεται η αντιπαράθεση και δεν κλείνει η λεγόμενη << δεύτερη αξιολόγηση>>, που θα συνοδεύεται με νέα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα.
Και η όποια συζήτηση για το ύψος των πλεονασμάτων η την απομείωση του δημόσιου χρέους, γίνεται υπό το πρίσμα των ενδοκαπιταλστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών και δεν είναι θέμα <<καλών>> , <<κακών>>, η εκβιαστών, η κάποιων <<σαδιστών>>, η << ανθελληνικών >> παραγόντων τύπου << Σώρος>> που θέλουν το κακό της χώρας μας.
Ψεύτικα και βολικά επιχειρήματα, για να συγκαλύψουν όλοι μαζί, από τους ναζί της << χρυσής αυγής >>, τους ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ – ΠΟΤΑΜΙ), μέχρι το κόμμα Λεβέντη και άλλα κόμματα δορυφόροι του συστήματος, κόμμα Λαφαζάνη, κόμμα Κωνσταντοπούλου, πλην του ΚΚΕ, την στρατηγική τους ταύτιση, με το άθλιο και βάρβαρο σύστημα του καπιταλισμού και να αποπροσανατολίσουν της αιτίες της οικονομικής κρίσης, που βρίσκεται στην καρδιά του συστήματος, για να παροπλίσουν αγωνιστικά, ριζοσπαστικά, τον λαό, ώστε κάθε δυσαρέσκεια του, οργή και λαϊκός θυμός, να ενσωματώνεται στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος, με όρους εκτόνωσης και όχι με όρους χειραφέτησης από την αστική ιδεολογία, αστική πολιτική.
Έτσι το παρουσιάζουν οι αστικές κυβερνήσεις της χώρας και ποιο ενδεικτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, για να κρύψει τον αντιλαϊκό – αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής του, που κινείται στις ράγες της ανταγωνιστικότητας, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και από χέρι έχει ταξικό χαρακτήρα η πολιτική του, εις βάρος του Ελληνικού λαού. Ελληνικός λαός που πλήρωσε και την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τώρα με τον χειρότερο τρόπο, της συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης , μετά από μια μακρά περίοδο αυξανόμενης κερδοφορίας, εγχώριων και μη, καπιταλιστών και μονοπωλίων στην χώρα μας.
Τα << μνημόνια >> διαρκείας, οι μόνιμες αντιλαϊκές πολιτικές φτώχειας, με << μνημόνια >> η όχι, θα είναι συνέχεια μπροστά μας αν δεν τους ανατρέψουμε. Η ύφεση στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, η, η ισχνή ανάπτυξη κάποιων δεικτών οικονομίας, κυρίως εισαγωγών - εξαγωγών, κάποιων χωρών, δεν αφήνουν σε κανένα εφησυχασμό, τα διεθνές μονοπώλια, τους καπιταλιστές, που φοβούται νέα συγχρονισμένη παγκόσμια οικονομική κρίση, με ότι συνεπάγεται αυτό, για τους λαούς του κόσμου, μαζί με τον ήδη, δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό.
Το σύστημα του καπιταλισμού έχει σαπίσει και η όποια πολιτική διαχείριση του, απαιτεί λαϊκό αίμα για την διαιώνιση του. Για αυτό παντού, σε όλες της Ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες, βλ. ( Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Βρετανία κ.α.) και όχι μόνο, παίρνονται αντιλαϊκές αποφάσεις, αντιλαϊκά μέτρα, με της ανισότητες να μεγαλώνουν , η φτώχεια να εξαπλώνεται ακόμα και σε αυτούς που δουλεύουν, η ανεργία και η απολυτή δυστυχία να χτυπά μαζικά καπιταλιστικές μητροπόλεις, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα να τους κυριεύει όλους.
Ακόμα και το ζήτημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού είναι αποτέλεσμα της όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών – ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, για τον έλεγχο νέων ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους, αφού ότι δεν λύνουν τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές με πολιτικά μέσα, τα λύνουν με της ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φτιάχνοντας πρώτα τα ανάλογα άλλοθι και την ανάλογη διεθνή προπαγάνδα, για να έχουν την ανοχή των λαών η να προσανατολίζουν αλλού, την όποια οργή, η θυμό έχουν οι λαοί. Οι Τζιχαντιστές αυτό τον καιρό, παίζουν αυτό τον ρόλο και διευκολύνουν έτσι τα σχέδια των ιμπεριαλιστών σε Συρία και Ιράκ.
Καμιά αυταπάτη ότι τα μέτρα είναι προσωρινά, η οι θυσίες που κάνουμε θα οδηγήσουν σε ξέφωτο. Είναι μέτρα στρατηγικής σημασίας για της ανάγκες του κεφαλαίου, για την αναπαραγωγή του σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού.
Ψέματα λέει η συγκυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ), όπως και όλοι οι προηγούμενοι, ότι οι θυσίες που κάνουμε, θα πιάσουν τόπο και θα βγούμε από το τούνελ που είμαστε.
Καμιά άλλη αναμονή, αφού όποιος χρόνος χάνεται από την λαϊκή κινητοποίηση και δράση, ενάντια σε καπιταλιστές, μονοπώλια και της κυβερνήσεις τους, είναι εις βάρος του λαού και θα βυθίζεται στην απογοήτευση, την αδράνεια και τελικά στην παραίτηση και πλήρη υποταγή του, που αξιώνουν οι όλοι παραπάνω, δυνάστες του λαού.
Κανένας συμβιβασμός, καμιά υποταγή, ο δρόμος του λαού είναι η οργάνωση του, η συμμετοχή, η συλλογική λαϊκή δράση, ο ταξικός αγώνος, η λαϊκή συμμαχία για την αντεπίθεση.
Τα ρυάκια της ταξικής οργάνωσης, της λαϊκής συμμαχίας μπορούν και πρέπει να γίνουν χείμαρροι, τώρα, χθες.
Το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, να εμπλουτιστεί με νέες δυνάμεις εργατών, να κάνουν άφοβα το βήμα οι εργάτες, να οργανωθούν στα σωματεία τους, να φτιάξουν εκεί που δεν υπάρχουν, να φτιάξουν δικές τους μορφές οργάνωσης, επιτροπές αγώνα, να συναντηθούν με το ταξικό κίνημα, να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο στην δράση τους ,με της σύγχρονες ανάγκες τους να αποτελούν προμετωπίδα, για αγώνα διεκδίκησης, συσπείρωσης και αντεπίθεσης, αφού οι σύγχρονες ανάγκες τους, συνθλίβονται στον Προκρούστη της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων και καπιταλιστών.
Να εμπλουτιστούν με νέες δυνάμεις και οι αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις των μικρομεσαίων αγροτών – κτηνοτρόφων, μέσα από την ΠΑΣΥ, των αυτοαπασχολούμενων, καταστηματαρχών, μικροβιοτεχνών, ελεύθερων επαγγελματιών, μέσα από την ΠΑΣΕΒΕ, όπως και οι γυναίκες , η νεολαία των λαϊκών οικογένεια, να ενισχυθούν οι λαϊκές επιτροπές αγώνα σε κάθε γειτονιά, συνοικία, πόλη, χωριό.
Εκεί βρίσκεται η δύναμη του λαού μας, στην ταξική ενότητα και λαϊκή συμμαχία, εκεί θα αναπτερωθεί το ηθικό του λαού, η λαϊκή αισιοδοξία, η πίστη για τον αγώνα, η αποφασιστικότητα της πάλης μέχρι τέλος, εκεί θα πειστεί ο λαός από την εμπειρία και την ίδια την πείρα της κοινωνικής, λαϊκής δράσης , ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα του σήμερα δεν είναι μονόδρομος και το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι μαύρο, η σκλαβιά της σύγχρονης εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης.
Στην παραπάνω κατεύθυνση δουλεύουν ακούραστα, καθημερινά , με όρους αυτοθυσίας τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, για αυτό η ολόπλευρη στήριξη και ενδυνάμωση του, αποτελεί προϋπόθεση, ώστε να φανεί μια ώρα νωρίτερα η διέξοδο, για την λαϊκή ευημερία, την κοινωνική προκοπή, με τον ίδιο τον λαό να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει και όχι οι σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου, κηφήνες καπιταλιστές και μονοπώλια.
Σαββίδης Παναγιώτης
