Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 
Σαββίδης Παναγιώτης

Την ώρα που ο παραστρατιωτικός βραχίονας της πραξικοπηματικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, η ναζιστική οργάνωση "Δεξιός Τομέας" , μαζί με τον Ουκρανικό στρατό, σφυροκοπούν περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας, που ελέγχονται από πολιτοφύλακες, που αντιστέκονται στην πραξικοπηματική κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται την φιλοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας.
Αυτό...  
 
  
  

 
 
 
 
 
 
ας προβληματίσει όσοι ακόμα νοιώθουν αριστεροί, ριζοσπάστες και είναι ακόμα εγκλωβισμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση ΠΟΡΟΣΕΝΚΟ προέδρου της Ουκρανίας σήμερα, είναι προϊόν της πραξικοπηματικής ανατροπής της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης του Βίκτορ Γιουνουκόβιτς, που εκλέχτηκε από νόμιμες αστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ανατράπηκε από της ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. με την στήριξη εγχώριων εθνικιστών και ναζιστικών οργανώσεων, χάριν του ανταγωνισμού των παραπάνω ιμπεριαλιστών με την αστική τάξη της Ρωσίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας συναντιέται με την φιλοναζιστική κυβέρνηση του Κιέβου, για λογαριασμό της αστικής τάξης της χώρας μας, που αξιώνει αναβάθμιση στους νέους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, που γίνεται στον φόντο των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ανταγωνισμών και εντάσεων. Με αυτό τον τρόπο, εμπλέκει περισσότερο την χώρα στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για το μέλλον.
Ο λαός μας, γενικά οι λαοί της περιοχής, δεν έχουν κανένα συμφέρον από της ιμπεριαλιστικές διενέξεις και τυχοδιωκτισμούς. Πρόκειται για εξελίξεις που αφορούν το κεφάλαιο , τους πλουτοκράτες της κάθε χωράς που εκπροσωπούν οι αστικές κυβερνήσεις, για αυτό καθόλου τυχαίο, η επίσκεψη του Τσίπρα στην Ουκρανία, συνοδεύτηκε με την παρουσία του σε οικονομικό φόρουμ, για να συζητήσουν, πώς θα προωθηθούν καλύτερα και ποιο αποτελεσματικά, τα επιχειρηματικά συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Για αυτό τον λόγο συμφωνήθηκε με τον πρωθυπουργό της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Γκρόισμαν, την σύσταση διυπουργικής επιτροπής για την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας, δηλαδή των επιχειρηματικών ομιλών.
Σε μια περιοχή που μυρίζει μπαρούτι, που γίνεται και αυτή πεδίο οξυμένων ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών μεταξύ των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ε.Ε. με την αστική τάξη της Ρωσίας, για λογαριασμό των μονοπωλίων και καπιταλιστών που εκπροσωπούν η κάθε μια από αυτές της ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, εμπλέκει επικίνδυνα την χώρα μας σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων, που ο λαός μας δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον.
Για αυτό χρειάζεται λαϊκή εγρήγορση και επαγρύπνηση, ώστε ο λαός μας να μην κάνει δικιά του υπόθεση τα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών, της αστικής τάξης της χώρας μας, των μονοπωλίων, να μην βρεθεί κάτω από ξένη ταξική σημαία, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων και καπιταλιστών.
Το συμφέρον του λαού μας, δεν είναι να γίνει εμπροσθοφυλακή ιμπεριαλιστικών διενέξεων, για το ποιος καπιταλιστής, ποιο μονοπώλιο, θα ελέγχει ενεργειακές πηγές, πλουτοπαραγωγικές πηγές, για το πώς θα εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη για να θησαυρίζουν. Συμφέροντα ταξικά, ξένα ως προς τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, που όσο θα παίρνουν οξυμένη μορφή οι αντιπαραθέσεις τους, τόσο ο κίνδυνος ιμπεριαλιστικού πολέμου μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, με τους λαούς να γίνονται κρέας για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των καπιταλιστών.
Τα παιδιά της εργατικής τάξης, του λαού θα θυσιάζονται άδικα, αφού οι πλουτοκράτες θα φροντίσουν τα δικά τους παιδιά να είναι ασφαλής, όπως και οι ίδιοι τους. Και ο φερετζές του εθνικού καθήκοντος και σκοπού, θα κρύβει τον πυρήνα αυτών των αντιπαραθέσεων και ανταγωνισμών, θα συσκοτίζει το ταξικό τους υπόβαθρο, που άδικα θα σφάζονται τα παιδιά του λαού, για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και μονοπωλίων.
Η μάχη είναι ταξική, το ίδιο και ο πόλεμος στην υποφαινόμενη ιμπεριαλιστή ειρήνη του τώρα, του σήμερα. Η βάρβαρη καθημερινότητα του λαού μας, απόρροια των πολιτικών διεξόδων από την καπιταλιστική οικονομική κρίση υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων και μονοπωλίων, είναι ένας πόλεμος, για να ανασηκωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου, ρίχνοντας στο βούρκο της εξαθλίωσης και ανασφάλειας τον λαό, αφού αυτό αποτελεί προϋπόθεση.
Σε αυτό τον πόλεμο πρέπει να πάρουμε θέση και όχι να παρακολουθούμε παθητικά την σφαγή μας σαν λαός. Να αγωνιστούμε τώρα, μέσα από το εργατικό – λαϊκό κίνημα που έχει ταξικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό.
Να εμποδίσουμε μαζικά, μαχητικά, την εφαρμογή νέων αντιδραστικών μέτρων που οδηγούν στην εξαθλίωση μας, να ανακτήσουμε της απώλειες που είχαμε τα τελευταία 8 χρόνια που έστυψαν κυριολεκτικά τον Ελληνικό λαό για μια κρίση που δεν ευθύνεται στο ελάχιστο, είναι κρίση του συστήματος, κρίση του καπιταλισμού, να διεκδικήσουμε με βάση της σύγχρονες - λαϊκές μας ανάγκες, να οργανώσουμε την γραμμή της αντεπίθεσης.
Στην αντεπίθεση βρίσκεται η προοπτική του λαού, με την προϋπόθεση να χειραφετηθεί από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία, διαδικασία σύνθετη όχι όμως δύσκολη, που δεν θα έχει στατικό χαρακτήρα, ούτε βέβαια ακαδημαϊκό, αλλά θα ωριμάζει καθημερινά στην δράση, στον αγώνα, που θα διέπεται από της αρχές της ταξικής πάλης.
Γιατί η κοινωνική ευημερία και κοινωνική πρόοδος βρίσκεται έξω από τα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος, του καπιταλισμού. Ενός συστήματος που σαπίζει και αναδεικνύονται τα ιστορικά του όρια, σαν σύστημα παρωχημένο, ξεπερασμένο, που δεν μπορεί να δώσει τίποτα θετικό στους λαούς του κόσμου και κατά συνέπια στον δικό μας, έκτος από πολέμους, μίση, φτώχια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα.
Αυτό το σύστηνα πρέπει και μπορεί να ανατραπεί, δημιουργώντας καθημερινά εκείνες της ρωγμές μέχρι να το γκρεμίσουν οι λαοί.
Στο κομμάτι που μας αναλογεί σαν λαός, αυτό είναι το καθήκον σήμερα, καθήκον σύγχρονο, ταξικό, πατριωτικό στην διαλεκτική του σχέση. Ώστε ο λαός μας, να πάρει πραγματικά την εξουσία, τα κλειδιά της οικονομίας, τα μέσα παραγωγής και να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει, με γνώμονα και κριτήριο όχι τα κέρδη, αλλά την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών – κοινωνικών αναγκών.
Αυτή η προοπτική που είναι ιστορικό και κοινωνικό κάλεσμα για την πρόοδο και την εξέλιξη, περνάει σήμερα από τη ταξική ενότητα των εργαζομένων και αυτό υπηρετεί η κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, με την παράλληλη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. 

Σαββίδης Παναγιώτης