Της Χριστίνας Φανουράκη
Γιάντα τα μαύρα τα φορείς ..και μαύρο δάκρυ βγάνεις;
Έφυγε ο Υποστράτηγος ο Τζανιδάκης Γιάννης...
Κι άλλη μια μανά διπλά της και πόνεσε η κάρδια μου...
ποιος το Συνταγματάρχη μου επήρε… το Θωμά μου!
Μια τρίτη μάνα αμίλητη και τι ρωτώ ήντα χεις...
Πέθανε ο Δημοσθένης μου Γούλας ο Ταγματάρχης...
Πιο κει στεκότανε σκυφτή κι άλλη θλιμμένη μάνα...
Για τον Κωστή της τον Χατζή χτυπούσε μια καμπάνα...
Κι ύστερα κάποια από μακριά...μαύρα κι αυτή φορούσε…
Ποια είσαι εσύ τη ρώτησα μα σιγανά μιλούσε...
Κι είπε:
Ένα κοπέλι η κάθε μια χάσανε αυτές οι μάνες,
γι’ αυτό χτυπούνε πένθιμα της εκκλησιάς καμπάνες…
Και ρώτησα τη, γιάντα κλαις κι έχεις τα μαύρα ρούχα..
με λένε Ελλάδα κι έχασα, τα παλικάρια απου ' χα ..
Καλό ταξίδι .....Ήρωες!
ποιος το Συνταγματάρχη μου επήρε… το Θωμά μου!
Μια τρίτη μάνα αμίλητη και τι ρωτώ ήντα χεις...
Πέθανε ο Δημοσθένης μου Γούλας ο Ταγματάρχης...
Πιο κει στεκότανε σκυφτή κι άλλη θλιμμένη μάνα...
Για τον Κωστή της τον Χατζή χτυπούσε μια καμπάνα...
Κι ύστερα κάποια από μακριά...μαύρα κι αυτή φορούσε…
Ποια είσαι εσύ τη ρώτησα μα σιγανά μιλούσε...
Κι είπε:
Ένα κοπέλι η κάθε μια χάσανε αυτές οι μάνες,
γι’ αυτό χτυπούνε πένθιμα της εκκλησιάς καμπάνες…
Και ρώτησα τη, γιάντα κλαις κι έχεις τα μαύρα ρούχα..
με λένε Ελλάδα κι έχασα, τα παλικάρια απου ' χα ..
Καλό ταξίδι .....Ήρωες!
