Κάθε μέρα η ζωή μας, μια πρεμιέρα παραλόγου,
Δίνουμε όλοι παραστάσεις, χωρίς ουσία και άνευ λόγου.
Προσποιούμαστε, πως όλα, τάχα βαίνουνε καλώς,
Και ξεχνάμε ότι άλλος, κοντρολάρει, την ζωή του καθενός.
Οι στιγμές, μας προσπερνάνε, στην μικρή μας πολιτεία,
Μέσα μας απεγνωσμένα, ψάχνουμε την ουτοπία.
Στην μικρή μας πολιτεία, είμαστε όλοι αγαπημένοι,
Θεέ μου, πόση ευτυχία, μα από όλους προδομένοι.
Στα ΚΑΦΕ, το συζητάμε, λύσεις στους πολιτικούς ζητάμε,
Αυτοί αδιάφορα κοιτάνε, και τους νέους , προσπερνάνε.
ΝΑΙ σε όλα στην Βουλή, σε όλες τις ΝΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ,
Κι’ύστερα, αποκαμωμένοι στο DA CAPO,στις πλατείες,
Ουίσκι –πούρα ακριβά και ψάχνουνε δικαιολογίες.
Πότε θα έρθει η στιγμή, να αυτοσχεδιάσει, ο λαός μας,
Να αφήσει λίγο τα ΚΑΦΕ, να αγανακτήσει ,για καλό μας.
Μακριά, από πολιτικούς, που μας νομίζουν δεδομένους,
Ποτέ δεν αντιστάθηκαν, μας έχουν αλυσοδεμένους.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
