Αυτό είναι ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως μνημεία ανθρώπινης δεξιοτεχνίας και κατασκευαστικής ικανότητας. Ολόκληρα...
1.036 μέτρα σκαμμένα μέσα στο βουνό που δεσπόζει πάνω από το Πυθαγόρειο της Σάμου, γι’ αυτό και από το 1992 έχει περιληφθεί στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Το Ευπαλίνειο Υδραγωγείο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε γύρω στα 550 π.Χ. για να υδρεύει, με ασφάλεια και υψηλές προδιαγραφές υγιεινής, την αρχαία πόλη της Σάμου, δηλαδή το σημερινό Πυθαγόρειο. Αλλά θέλω να σας εξομολογηθώ ότι δεν μπαίνω εκεί μέσα με τίποτα στον κόσμο. Πιστεύω ότι θα πάθω panic attack ή αλλιώς κρίση κλειστοφοβίας. Την έχω πάθει μια φορά στις πυραμίδες και δεν θέλω να το ξαναπάθω.
Λειτούργησε με επιτυχία για 1.100 χρόνια. Η μοναδικότητά του οφείλεται στο «αμφίστομο όρυγμά» του – έτσι το αναφέρει ο Ηρόδοτος – που λαξεύτηκε στον βράχο από δυο αρχαία συνεργεία, τα οποία ξεκίνησαν το ένα από τη βόρεια πλευρά και το άλλο από τη νότια και συναντήθηκαν στη μέση της διαδρομής.
Είναι ένα σύνθετο τεχνικό έργο που περιλαμβάνει, εκτός από το όρυγμα, δεξαμενή, προσαγωγό και υπόγειο αστικό αγωγό. Όλοι έχουν απορήσει πως το κατάφεραν οι αρχαίοι αυτό το έργο. Πως κατάφεραν χωρίς τεχνολογία κλπ. να σκάψουν από δύο διαφορετικά σημεία και να συναντηθούν.
Η συστηματική ανασκαφή του Ευπαλίνειου πραγματοποιήθηκε το 1971-73 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Διευθυντής του τότε ήταν
ο Ulf Janzen ενώ ο Herman Kienast ήταν εκείνος που έκανε την πρώτη εμπεριστατωμένη μελέτη του. Όμως από τα μέσα του ΄70 μέχρι τα τέλη του 2013, για 40 χρόνια, το μοναδικό τμήμα του ορύγματος που ήταν επισκέψιμο, ήταν τα πρώτα 130 μέτρα από τη νότια είσοδό του. Στα τέλη του 2013 ξεκίνησε η υλοποίηση του βασικού τμήματος της μελέτης που αφορούσε το Όρυγμα και την αρχαία Δεξαμενή.
Το έργο κόστισε συνολικά 3,1 εκατομμύρια ευρώ και σήμερα είναι πλέον επισκέψιμο το σύνολο των 1036 μέτρων του. Έχει εξασφαλιστεί η ευστάθεια της σήραγγας, συντηρήθηκαν οι λίθινες επενδύσεις της, τοποθετήθηκαν μεταλλικές σχάρες στα ανοιχτά τμήματα της τάφρου που διατρέχει το όρυγμα, κατασκευάστηκαν προστατευμένοι διάδρομοι επίσκεψης και εγκαταστάθηκε σύστημα ήπιου φωτισμού. Είναι επίσης σημαντικό και το ότι με την ευκαιρία των εργασιών αποκαλύφθηκαν ευρήματα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, επιγραφές των αρχαϊκών χρόνων και πλήθος κινητών αντικειμένων, νομίσματα της βυζαντινής περιόδου και οστά ζώων που εμπλουτίζουν την επιστημονική τεκμηρίωση της κατασκευής και της λειτουργίας του μνημείου σε όλη την ιστορία του.
Όλοι έχουν απορήσει πως το κατάφεραν οι αρχαίοι αυτό το έργο. Πως κατάφεραν χωρίς τεχνολογία κλπ. να σκάψουν από δύο διαφορετικά σημεία και να συναντηθούν.
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως μνημεία ανθρώπινης δεξιοτεχνίας και κατασκευαστικής ικανότητας, γι αυτό και από το 1992 έχει περιληφθεί στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι ένα σύνθετο τεχνικό έργο που περιλαμβάνει εκτός από το όρυγμα, και δεξαμενή, προσαγωγό και υπόγειο αστικό αγωγό. Η αφετηρία του βρισκόταν σε φυσική πηγή κοντά στην σημερινή περιοχή των Αγιάδων.
Το Ευπαλίνειο είναι πια ένας από τους πιο συναρπαστικούς αρχαιολογικούς προορισμούς της χώρας μας.
Πηγή
Το Ευπαλίνειο Υδραγωγείο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε γύρω στα 550 π.Χ. για να υδρεύει, με ασφάλεια και υψηλές προδιαγραφές υγιεινής, την αρχαία πόλη της Σάμου, δηλαδή το σημερινό Πυθαγόρειο. Αλλά θέλω να σας εξομολογηθώ ότι δεν μπαίνω εκεί μέσα με τίποτα στον κόσμο. Πιστεύω ότι θα πάθω panic attack ή αλλιώς κρίση κλειστοφοβίας. Την έχω πάθει μια φορά στις πυραμίδες και δεν θέλω να το ξαναπάθω.
Λειτούργησε με επιτυχία για 1.100 χρόνια. Η μοναδικότητά του οφείλεται στο «αμφίστομο όρυγμά» του – έτσι το αναφέρει ο Ηρόδοτος – που λαξεύτηκε στον βράχο από δυο αρχαία συνεργεία, τα οποία ξεκίνησαν το ένα από τη βόρεια πλευρά και το άλλο από τη νότια και συναντήθηκαν στη μέση της διαδρομής.
Είναι ένα σύνθετο τεχνικό έργο που περιλαμβάνει, εκτός από το όρυγμα, δεξαμενή, προσαγωγό και υπόγειο αστικό αγωγό. Όλοι έχουν απορήσει πως το κατάφεραν οι αρχαίοι αυτό το έργο. Πως κατάφεραν χωρίς τεχνολογία κλπ. να σκάψουν από δύο διαφορετικά σημεία και να συναντηθούν.
Η συστηματική ανασκαφή του Ευπαλίνειου πραγματοποιήθηκε το 1971-73 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Διευθυντής του τότε ήταν
ο Ulf Janzen ενώ ο Herman Kienast ήταν εκείνος που έκανε την πρώτη εμπεριστατωμένη μελέτη του. Όμως από τα μέσα του ΄70 μέχρι τα τέλη του 2013, για 40 χρόνια, το μοναδικό τμήμα του ορύγματος που ήταν επισκέψιμο, ήταν τα πρώτα 130 μέτρα από τη νότια είσοδό του. Στα τέλη του 2013 ξεκίνησε η υλοποίηση του βασικού τμήματος της μελέτης που αφορούσε το Όρυγμα και την αρχαία Δεξαμενή.
Το έργο κόστισε συνολικά 3,1 εκατομμύρια ευρώ και σήμερα είναι πλέον επισκέψιμο το σύνολο των 1036 μέτρων του. Έχει εξασφαλιστεί η ευστάθεια της σήραγγας, συντηρήθηκαν οι λίθινες επενδύσεις της, τοποθετήθηκαν μεταλλικές σχάρες στα ανοιχτά τμήματα της τάφρου που διατρέχει το όρυγμα, κατασκευάστηκαν προστατευμένοι διάδρομοι επίσκεψης και εγκαταστάθηκε σύστημα ήπιου φωτισμού. Είναι επίσης σημαντικό και το ότι με την ευκαιρία των εργασιών αποκαλύφθηκαν ευρήματα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, επιγραφές των αρχαϊκών χρόνων και πλήθος κινητών αντικειμένων, νομίσματα της βυζαντινής περιόδου και οστά ζώων που εμπλουτίζουν την επιστημονική τεκμηρίωση της κατασκευής και της λειτουργίας του μνημείου σε όλη την ιστορία του.
Όλοι έχουν απορήσει πως το κατάφεραν οι αρχαίοι αυτό το έργο. Πως κατάφεραν χωρίς τεχνολογία κλπ. να σκάψουν από δύο διαφορετικά σημεία και να συναντηθούν.
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως μνημεία ανθρώπινης δεξιοτεχνίας και κατασκευαστικής ικανότητας, γι αυτό και από το 1992 έχει περιληφθεί στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι ένα σύνθετο τεχνικό έργο που περιλαμβάνει εκτός από το όρυγμα, και δεξαμενή, προσαγωγό και υπόγειο αστικό αγωγό. Η αφετηρία του βρισκόταν σε φυσική πηγή κοντά στην σημερινή περιοχή των Αγιάδων.
Το Ευπαλίνειο είναι πια ένας από τους πιο συναρπαστικούς αρχαιολογικούς προορισμούς της χώρας μας.
Πηγή
