Ο ευρύτερος Χώρος της Κεντροαριστεράς στην Πατρίδα μας διαχρονικά αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Κι αυτό γιατί τη σύνθεση αυτού του μεγάλου πολιτικού χώρου κατά κανόνα αποτελούν πολίτες που χαρακτηρίζονται από μετριοπάθεια και μεταρρυθμιστική διάθεση σε όλα τα επίπεδα εκφάνσεων της πολιτικής ζωής.
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τηλεοπτικά και τους εννέα υποψηφίους για...
την νέα ηγεσία του Χώρου και κατά κοινή ομολογία, υπήρξε παραδοχή για τις θέσεις και τις προτάσεις που διατύπωσαν σε όλα τα επίπεδα της Πολιτικής και της Οικονομίας που κλήθηκαν να απαντήσουν.
Το γεγονός ότι σήμερα τα δημοσκοπικά ποσοστά του Χώρου είναι καθηλωμένα σε μονοψήφιο αριθμό, κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλεται στις εξής παραμέτρους:
α. Στη μετακίνηση του 70% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τα "αριστερά", σε ένα κόμμα το οποίο διαχρονικά ποτέ δεν υπερέβαινε το 3-4% του εκλογικού σώματος και του οποίου ο αρχηγός, δηλαδή ο κ.Τσίπρας, πέραν του υψηλού λαϊκιστικού του προφίλ, δεν φαίνεται να εκπροσωπεί κάποια συγκεκριμένη προοδευτική ιδεολογία.
β. Στο γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος αγνοεί ακόμη και σήμερα ότι ιδιαίτερα την περίοδο 2007-2009 επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή έγινε ένας από τους μεγαλύτερους δημοσιονομικούς εκτροχιασμούς, που οδήγησε τη Χώρα ουσιαστικά στη χρεοκοπία, τις συνέπειες της οποίας κλήθηκε να διαχειριστεί η επόμενη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως για την πτώχευση της Πατρίδας μας ευθύνονται και τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των οπαδών του ΠΑΣΟΚ "δεν συγχώρεσε" την Συγκυβέρνηση Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και "έφυγε στον Τσίπρα", προσδοκώντας ότι εκεί θα βρει απαντήσεις και λύσεις στα διαχρονικά προβλήματα της Χώρας.
Οφείλουν όμως όλοι να θυμούνται ότι το 1989 συγκυβερνούσε σύμπασα η Αριστερά με τη Νέα Δημοκρατία κατέχοντας μάλιστα νευραλγικά Υπουργεία, όπως Εσωτερικών με υπουργό τον κ.Κωνσταντόπουλο και Δικαιοσύνης με υπουργό τον κ.Κουβέλη.
γ. Η απουσία τουλάχιστον μέχρι σήμερα μιας νέας, άφθαρτης, στιβαρής πολιτικής προσωπικότητας που να μπορεί να εμπνεύσει, να ενώσει και να δώσει ώθηση στο μεγάλο αυτό χώρο της Κεντροαριστεράς, ώστε να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική σκηνή της Πατρίδας μας για να ξαναβρεί το βηματισμό της και την έξοδο από την Κρίση.
Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες ο ευρύτερος αυτός χώρος του ιστορικού ΚΕΝΤΡΟΥ και της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ επιλέγει σε λίγες ώρες τον νέο ηγέτη μεταξύ των προκριθέντων από τον πρώτο γύρο των εκλογών ΦΩΦΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ και ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ.
Βεβαίως κανένας δεν αμφισβητεί την πολιτική πορεία και την προσφορά της Φώφης Γεννηματά, νυν προέδρου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.
Προσωπικά για την ηγεσία του ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ θεωρώ καταλληλότερο τον Νίκο Ανδρουλάκη, νυν ευρωβουλευτή της ΕΛΙΑΣ με κριτήρια:
Την ώριμη πολιτική του προσωπικότητα, την συνεπή πολιτική του πορεία και την προοπτική που προσδίδει στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ανέστης Ν. Μωυσιάδης
Καρδιολόγος
τ.Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Πιερίας
