Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, ο Στέφανος βρέθηκε στην εκδήλωση-αφιέρωμα του...
Δήμου Ζωγράφου για τον σπουδαίο ηθοποιό
Συγκίνηση και αναμνήσεις ενός από τους κορυφαίους Ελληνες ηθοποιούς έφερε το αφιέρωμα του Δήμου Ζωγράφου στη μνήμη του Νίκου Κούρκουλου. Η σύζυγός του Μαριάννα Λάτση, ο γιος του Αλκις και η κόρη του Εριέττα βρέθηκαν στο θέατρο Στοά το βράδυ της Δευτέρας για να τιμήσουν τον δικό τους άνθρωπο.
Ωστόσο τα φλας των φωτογράφων έπεσαν πάνω στον μικρότερο, «άγνωστο» αδελφό του αλησμόνητου πρωταγωνιστή, τον Στέφανο Κούρκουλο, ο οποίος εμφανίζεται σπάνια σε κοσμικές εκδηλώσεις και δεν δίνει σχεδόν ποτέ συνεντεύξεις. Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, ο Στέφανος ζει και εργάζεται στην περιοχή του Ζωγράφου, εκεί όπου βρίσκεται και το πατρικό της οικογένειας Κούρκουλου.
Μόνο μια φορά ο μικρότερος αδελφός του αείμνηστου ηθοποιού μίλησε δημοσίως στον Γιώργο Λιάνη, τόσο για την οικογένειά του όσο και για την ανείπωτη τραγωδία που θα ακολουθεί για πάντα το όνομα της οικογένειάς τους. «Μας χώριζαν 17 χρόνια με τον Νίκο. Μοιραία, αφού χάθηκε για πάντα ο πρωτότοκος αδελφός μας ο Σπύρος, ο Νίκος έγινε για μένα όχι μόνο αδελφός αλλά και πατέρας» είχε πει σε εκείνη την πολύ σπάνια εξομολόγησή του.
Το 1952 ένας τυφώνας χτύπησε το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας Σπύρος ως τρίτος πλοίαρχος. Η βάρκα όπου επέβαιναν ξεβράστηκε στις ακτές της Βενεζουέλας. Το μακάβριο θέαμα που αντίκρισαν οι κάτοικοι ήταν ανατριχιαστικό: Ο καπετάνιος βρέθηκε νεκρός από πυροβολισμό. Οι άλλοι δεν βρέθηκαν ποτέ, ενώ το ίδιο βράδυ του χαμού του αδελφού του ο Νίκος Κούρκουλος πετάχτηκε από τον ύπνο και είπε: «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει». Το σώμα του Σπύρου δεν βρέθηκε ποτέ.
Η μάνα, Αυξεντία Κούρκουλου, δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι ο γιος της ήταν νεκρός. Τον περίμενε στην πόρτα και μιλούσε για εκείνον σαν να ήταν ζωντανός. «Ο Νίκος πόνεσε πάρα πολύ γι’ αυτόν τον θάνατο. Είχαν μόνο δύο χρόνια διαφορά και λάτρευαν ο ένας τον άλλον. Αλλά σφράγισε το στόμα του και δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό. Ο τρίτος αδελφός μας πήγε κάποια στιγμή στην Ιταλία για να σπουδάσει. Δεν τα κατάφερε και λίγο αργότερα, όταν εγώ τελείωσα το Πολυτεχνείο, αρχίσαμε να χτίζουμε πολυκατοικίες μαζί. Στη δεύτερη πολυκατοικία που φτιάξαμε -και ενώ εργαζόταν με τους εργάτες και μετρούσε τα τούβλα- έπεσε από την ταράτσα και σκοτώθηκε».
Συγκίνηση και αναμνήσεις ενός από τους κορυφαίους Ελληνες ηθοποιούς έφερε το αφιέρωμα του Δήμου Ζωγράφου στη μνήμη του Νίκου Κούρκουλου. Η σύζυγός του Μαριάννα Λάτση, ο γιος του Αλκις και η κόρη του Εριέττα βρέθηκαν στο θέατρο Στοά το βράδυ της Δευτέρας για να τιμήσουν τον δικό τους άνθρωπο.
Ωστόσο τα φλας των φωτογράφων έπεσαν πάνω στον μικρότερο, «άγνωστο» αδελφό του αλησμόνητου πρωταγωνιστή, τον Στέφανο Κούρκουλο, ο οποίος εμφανίζεται σπάνια σε κοσμικές εκδηλώσεις και δεν δίνει σχεδόν ποτέ συνεντεύξεις. Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, ο Στέφανος ζει και εργάζεται στην περιοχή του Ζωγράφου, εκεί όπου βρίσκεται και το πατρικό της οικογένειας Κούρκουλου.
Μόνο μια φορά ο μικρότερος αδελφός του αείμνηστου ηθοποιού μίλησε δημοσίως στον Γιώργο Λιάνη, τόσο για την οικογένειά του όσο και για την ανείπωτη τραγωδία που θα ακολουθεί για πάντα το όνομα της οικογένειάς τους. «Μας χώριζαν 17 χρόνια με τον Νίκο. Μοιραία, αφού χάθηκε για πάντα ο πρωτότοκος αδελφός μας ο Σπύρος, ο Νίκος έγινε για μένα όχι μόνο αδελφός αλλά και πατέρας» είχε πει σε εκείνη την πολύ σπάνια εξομολόγησή του.
Το 1952 ένας τυφώνας χτύπησε το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας Σπύρος ως τρίτος πλοίαρχος. Η βάρκα όπου επέβαιναν ξεβράστηκε στις ακτές της Βενεζουέλας. Το μακάβριο θέαμα που αντίκρισαν οι κάτοικοι ήταν ανατριχιαστικό: Ο καπετάνιος βρέθηκε νεκρός από πυροβολισμό. Οι άλλοι δεν βρέθηκαν ποτέ, ενώ το ίδιο βράδυ του χαμού του αδελφού του ο Νίκος Κούρκουλος πετάχτηκε από τον ύπνο και είπε: «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει». Το σώμα του Σπύρου δεν βρέθηκε ποτέ.
Η μάνα, Αυξεντία Κούρκουλου, δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι ο γιος της ήταν νεκρός. Τον περίμενε στην πόρτα και μιλούσε για εκείνον σαν να ήταν ζωντανός. «Ο Νίκος πόνεσε πάρα πολύ γι’ αυτόν τον θάνατο. Είχαν μόνο δύο χρόνια διαφορά και λάτρευαν ο ένας τον άλλον. Αλλά σφράγισε το στόμα του και δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό. Ο τρίτος αδελφός μας πήγε κάποια στιγμή στην Ιταλία για να σπουδάσει. Δεν τα κατάφερε και λίγο αργότερα, όταν εγώ τελείωσα το Πολυτεχνείο, αρχίσαμε να χτίζουμε πολυκατοικίες μαζί. Στη δεύτερη πολυκατοικία που φτιάξαμε -και ενώ εργαζόταν με τους εργάτες και μετρούσε τα τούβλα- έπεσε από την ταράτσα και σκοτώθηκε».
