Έχετε ζήσει εκείνη την αμήχανη στιγμή που συστήνεσαι με...
κάποια γυναίκα και ακούγοντας το όνομά της, σκέφτεστε «Τι είπε τώρα; Να την ξαναρωτήσω πώς την λένε;». Εμείς την έχουμε ζήσει παραπάνω από μία φορές και θέλοντας να γλιτώσουμε από αυτή την αμηχανία, συγκεντρώσαμε 13 γυναικεία ονόματα που απαντώνται μόνο σε συγκεκριμένα μέρη της Ελλάδας. Έτσι αν τα συναντήσετε όχι μόνο δεν θα απορήσετε αλλά θα ξέρετε και την ιστορία τους. Μπορείτε να προσθέσετε ελεύθερα ονόματα που ξεχάσαμε!
13 ασυνήθιστα γυναικεία ονόματα που συνηθίζονται σε συγκεκριμένα μέρη της Ελλάδας
Αγορίτσα: συνηθίζεται στη Θεσσαλία ενώ σύμφωνα με την παράδοση, οι γονείς συνήθιζαν να βγάζουν την κόρη τους Αγορίτσα όταν ήθελαν το επόμενο παιδί τους να είναι αγόρι. Και μια πληροφορία που δεν ξέραμε και ανακαλύψαμε πρόσφατα: είναι το δεύτερο όνομα της Ζέτας Μακρυπούλια, που βαφτίστηκε Ζωή – Αγορίτσα.
Αμέρσα: μπορεί να νομίζετε ότι δεν το έχετε ξανακούσει, αλλά το όνομα Αμέρσα προέρχεται από το Μυρσίνη. Αυτή η παραλλαγή του συνηθίζεται στη Μυτιλήνη, ενώ στη Σκύρο η Μυρτώ γίνεται... Αμέρθα.
Ανεζίνα: θα το ακούσετε σε διάφορα νησιά των Κυκλάδων, όπως την Πάρο, τη Σύρο και τη Μήλο. Γράφεται με ένα νι (αν και θα το δείτε και με δύο) αλλά γιορτάζει στις 9 Δεκεμβρίου, μαζί με την Άννα.
Ανυσία: σύμφωνα με σχετική έρευνα, ανά 100.000 ονόματα θα ακούσετε το συγκεκριμένο μόλις δύο φορές και αυτές στη Βόρεια Ελλάδα , γιατί η Αγία Ανυσία ήταν οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη. Μας φαίνεται κρίμα που ονόματα σαν κι αυτό δεν είναι διαδεδομένα.
Βιολέττα: Αν βρεθείτε στην Άνδρο και φωνάξετε δυνατά «Βιολέτα», θα γυρίσουν οι μισές γυναίκες. Μας αρέσει γιατί θυμίζει το ομώνυμο λουλούδι και είναι πολύ ανάλαφρο και καλοκαιρινό.
Βιργινία: το πρώτο όνομα στη λίστα μας για το νησί της Χίου. Της λένε «χρόνια πολλά» στις 21 Νοεμβρίου, τη μέρα των Εσοδίων της Θεοτόκου. Ρίζα της θεωρείται το λατινικό virgin, που σημαίνει αγνός και παρθένος, γι’ αυτό και δεν μας κάνει εντύπωση η μέρα της γιορτής της.
Διαμαντούλα: σε διάφορα μέρη και χωριά της Κρήτης θα το συναντήσετε αρκετές φορές. Προέρχεται από το Αδαμαντία και έχει την... τιμητική της την 1η Σεπτεμβρίου.
Μαρκέλλα: η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και έζησε στο πανέμορφο - αν μας ρωτάτε- νησί της Χίου, γι’ αυτό και το όνομά της ακούγεται πολύ όχι μόνο στις γυναίκες αλλά και στους άντρες κατοίκους του νησιού που έχουν συνηθίσει να γυρνούν το κεφάλι τους στο «Μάρκελλος».
Μαύρα: στα Επτάνησα και ειδικά στη Λευκάδα, όπου η Αγία Μαύρα είναι πολυούχος, θα ακούσετε πολλές γυναίκες με το όνομα Μαύρα. Μπορεί το όνομα να παραπέμπει στο μαύρο χρώμα αλλά το ψηφίζουμε.
Μεταξία: απαντάται συχνά στη Λακωνία και συγκεκριμένα στη Μάνη αλλά και στα Κύθηρα ενώ το συνήθιζαν όσοι είχαν καταγωγή από Μικρά Ασία. Η Μεταξούλα, όπως λέγεται αλλιώς, γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου.
Σωζία: στο όμορφο νησί του Σαρωνικού, την Αίγινα, όπου τιμάται ιδιαίτερα ο Άγιος Σώζων, θ’ ακούσετε το όνομα Σωζία. Η ομώνυμη εκκλησία βρίσκεται στο χωριό της Πέρδικας και γιορτάζει στις 7 Σεπτεμβρίου.
Τσαμπίκα: η προστάτιδα της Ρόδου είναι η Παναγιά η Τσαμπίκα. Μην σας παραξενεύει, λοιπόν, που πολλές Ροδίτισσες ακούν σ’ αυτό το όνομα. Τσαμπίκος είναι η ανδρική του εκδοχή.
Φραγκούλα: ταξιδεύουμε και πάλι μέχρι τη δική μας Μικρά Αγγλία, δηλαδή την Άνδρο, όπου θα απαντήσετε το όνομα Φραγκούλα πολλές φορές. Είναι αρκετά ξένο για τα ελληνικά δεδομένα όμως δεν παύει να είναι ξεχωριστό.
Πηγή
13 ασυνήθιστα γυναικεία ονόματα που συνηθίζονται σε συγκεκριμένα μέρη της Ελλάδας
Αγορίτσα: συνηθίζεται στη Θεσσαλία ενώ σύμφωνα με την παράδοση, οι γονείς συνήθιζαν να βγάζουν την κόρη τους Αγορίτσα όταν ήθελαν το επόμενο παιδί τους να είναι αγόρι. Και μια πληροφορία που δεν ξέραμε και ανακαλύψαμε πρόσφατα: είναι το δεύτερο όνομα της Ζέτας Μακρυπούλια, που βαφτίστηκε Ζωή – Αγορίτσα.
Αμέρσα: μπορεί να νομίζετε ότι δεν το έχετε ξανακούσει, αλλά το όνομα Αμέρσα προέρχεται από το Μυρσίνη. Αυτή η παραλλαγή του συνηθίζεται στη Μυτιλήνη, ενώ στη Σκύρο η Μυρτώ γίνεται... Αμέρθα.
Ανεζίνα: θα το ακούσετε σε διάφορα νησιά των Κυκλάδων, όπως την Πάρο, τη Σύρο και τη Μήλο. Γράφεται με ένα νι (αν και θα το δείτε και με δύο) αλλά γιορτάζει στις 9 Δεκεμβρίου, μαζί με την Άννα.
Ανυσία: σύμφωνα με σχετική έρευνα, ανά 100.000 ονόματα θα ακούσετε το συγκεκριμένο μόλις δύο φορές και αυτές στη Βόρεια Ελλάδα , γιατί η Αγία Ανυσία ήταν οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη. Μας φαίνεται κρίμα που ονόματα σαν κι αυτό δεν είναι διαδεδομένα.
Βιολέττα: Αν βρεθείτε στην Άνδρο και φωνάξετε δυνατά «Βιολέτα», θα γυρίσουν οι μισές γυναίκες. Μας αρέσει γιατί θυμίζει το ομώνυμο λουλούδι και είναι πολύ ανάλαφρο και καλοκαιρινό.
Βιργινία: το πρώτο όνομα στη λίστα μας για το νησί της Χίου. Της λένε «χρόνια πολλά» στις 21 Νοεμβρίου, τη μέρα των Εσοδίων της Θεοτόκου. Ρίζα της θεωρείται το λατινικό virgin, που σημαίνει αγνός και παρθένος, γι’ αυτό και δεν μας κάνει εντύπωση η μέρα της γιορτής της.
Διαμαντούλα: σε διάφορα μέρη και χωριά της Κρήτης θα το συναντήσετε αρκετές φορές. Προέρχεται από το Αδαμαντία και έχει την... τιμητική της την 1η Σεπτεμβρίου.
Μαρκέλλα: η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και έζησε στο πανέμορφο - αν μας ρωτάτε- νησί της Χίου, γι’ αυτό και το όνομά της ακούγεται πολύ όχι μόνο στις γυναίκες αλλά και στους άντρες κατοίκους του νησιού που έχουν συνηθίσει να γυρνούν το κεφάλι τους στο «Μάρκελλος».
Μαύρα: στα Επτάνησα και ειδικά στη Λευκάδα, όπου η Αγία Μαύρα είναι πολυούχος, θα ακούσετε πολλές γυναίκες με το όνομα Μαύρα. Μπορεί το όνομα να παραπέμπει στο μαύρο χρώμα αλλά το ψηφίζουμε.
Μεταξία: απαντάται συχνά στη Λακωνία και συγκεκριμένα στη Μάνη αλλά και στα Κύθηρα ενώ το συνήθιζαν όσοι είχαν καταγωγή από Μικρά Ασία. Η Μεταξούλα, όπως λέγεται αλλιώς, γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου.
Σωζία: στο όμορφο νησί του Σαρωνικού, την Αίγινα, όπου τιμάται ιδιαίτερα ο Άγιος Σώζων, θ’ ακούσετε το όνομα Σωζία. Η ομώνυμη εκκλησία βρίσκεται στο χωριό της Πέρδικας και γιορτάζει στις 7 Σεπτεμβρίου.
Τσαμπίκα: η προστάτιδα της Ρόδου είναι η Παναγιά η Τσαμπίκα. Μην σας παραξενεύει, λοιπόν, που πολλές Ροδίτισσες ακούν σ’ αυτό το όνομα. Τσαμπίκος είναι η ανδρική του εκδοχή.
Φραγκούλα: ταξιδεύουμε και πάλι μέχρι τη δική μας Μικρά Αγγλία, δηλαδή την Άνδρο, όπου θα απαντήσετε το όνομα Φραγκούλα πολλές φορές. Είναι αρκετά ξένο για τα ελληνικά δεδομένα όμως δεν παύει να είναι ξεχωριστό.
Πηγή
