Ανήκω στην οικογένεια μελών της Νέας Δημοκρατίας, από την πρώτη μέρα τις ενηλικίωσης μου. Αυτή την στιγμή διανύω τα 30 μου χρόνια & βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να παρατηρώ το εξής. Ότι οι πιο αγαπημένοι μου φίλοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για μια θέση εργασίας. Άφησαν πίσω τους γονείς, φίλους, πατρίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Διότι στην Ελλάδα του σήμερα η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη. Έχασα τους καλύτερους μου φίλους για να μου φέρετε λαθραίους μετανάστες στην οικοδομή μου.
Έχασα τις καλύτερες παρέες μου για να μου φέρετε λαθραίους μετανάστες στην χώρα μου και στην πόλη μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ...
Έχασα τις καλύτερες παρέες μου για να μου φέρετε λαθραίους μετανάστες στην χώρα μου και στην πόλη μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ...
μέρες ατέλειωτες, φίλοι που έχασα από τη χώρα μου να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν έναν καφέ σε μια καφετέρια της γειτονιάς.
Πλέον μπορώ να δω με καθαρή ματιά ότι άλλαξα γείτονες. Απέκτησα καινούργιους γείτονες που ήρθαν λαθραία στην χώρα που ζω, στην χώρα που αγαπάω.
Με περισσότερα δικαιώματα και φροντίδα από την πολιτεία. Με επιδόματα και ανέσεις που οι φίλοι που έχασα από την καθημερινή μου παρέα δεν είχαν την πολυτέλεια να απολαύσουν ατομικά.
Πολίτες και φίλοι δυσαρεστημένοι που εμπιστεύτηκαν την πολιτική σου αισθάνονται προδομένοι και πληγωμένοι. Διότι είχαν την ελπίδα πως η αποτυχία της πρωθυπουργικής θητείας του Αλέξη Τσίπρα θα εξελιχτεί σε μεγάλη και πετυχημένη πορεία στην δική σου θητεία ως πρωθυπουργός. Και εδώ που φτάσαμε, μόνο ένα ερώτημα με πνίγει και θα ήθελα να σας το εκμυστηρευτώ. Πόσο μπροστά έβλεπε ο αείμνηστος Στέλιος Καζαντζίδης με το τραγούδι του στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος;;;
Παναγιώτης Η. Σιδηρόπουλος
