Όλοι το κάνουμε. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Και παρόλο που πιστεύουμε πως αναζητούμε την ευτυχία, στην πραγματικότητα, την υπονομεύουμε οι ίδιοι – χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε.
Σύμφωνα με...
ειδικούς ψυχικής υγείας, το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην καθημερινή μας χαρά δεν είναι η έλλειψη θετικότητας, αλλά η ντροπή, η ενοχή και η συνεχής ανησυχία.
«Η ντροπή, η ενοχή και η ανησυχία είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της ευτυχίας»
Η Tamika Lewis, κλινική διευθύντρια και ιδρύτρια του WOC Therapy στην Καλιφόρνια, εξηγεί στη HuffPost:
«Όταν βιώνεις ντροπή, ενοχή ή ανησυχία, κρατάς τον εαυτό σου όμηρο του παρελθόντος ή ανησυχείς υπερβολικά για το μέλλον. Δεν ζεις το παρόν — κι αυτό είναι που διαταράσσει την αίσθηση ευτυχίας».
Η λύση; Η Lewis προτείνει ένα «αντίδοτο» που ίσως έχεις ακούσει πολλές φορές: την ευγνωμοσύνη.
Ακόμη κι αν ακούγεται κλισέ, το να ευχαριστείς το σώμα σου, τους ανθρώπους γύρω σου ή ακόμη και τις μικρές σταθερές της μέρας σου, λειτουργεί σαν “νοητικό reset”.
Η παγίδα της αδράνειας – όταν δεν κάνεις τίποτα, μένεις στάσιμος
Η ψυχοθεραπεύτρια Sadaf Siddiqi τονίζει ότι πολλοί άνθρωποι δυστυχούν γιατί δεν αναλαμβάνουν δράση:
μένουν σε σχέσεις που δεν τους γεμίζουν ή σε δουλειές που δεν αγαπούν, επειδή φοβούνται την αλλαγή.
Η συμβουλή της;
«Ξεκίνα με μικρά, στοχευμένα βήματα. Ένα τηλεφώνημα, μια αίτηση, μια συζήτηση. Η ευτυχία δεν έρχεται από την άνεση, αλλά από τη συμμετοχή στη ζωή».
Οι συγκρίσεις στα social media
Όλοι το ξέρουμε, αλλά συνεχίζουμε να το κάνουμε: συγκρίνουμε τη ζωή μας με τις “τέλειες” ζωές των άλλων στα social.
Η Siddiqi προτείνει να μειώσουμε τον χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να ξεκινάμε τη μέρα με πέντε πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες.
«Αυτή η απλή πρακτική λειτουργεί σαν νοητικό restart και μας βοηθά να θυμηθούμε τι έχει πραγματική αξία», λέει.
«Μην φοβάσαι να είσαι ευάλωτος»
Η ψυχολόγος Shavonne Moore-Lobban, συγγραφέας του βιβλίου The Black Woman's Guide to Overcoming Domestic Violence, επισημαίνει ότι η κοινωνία αποθαρρύνει την ευαλωτότητα.
«Μάθαμε να δείχνουμε μόνο τη φωτεινή πλευρά μας. Οι “τέλειες” ζωές που βλέπουμε online είναι curated περιεχόμενο, όχι η πλήρης εικόνα», υπογραμμίζει.
Η αποδοχή των δύσκολων συναισθημάτων, λένε οι ειδικοί, είναι ένδειξη δύναμης – όχι αδυναμίας.
Η αποσύνδεση από τον εαυτό μας
Πολλοί από εμάς, σημειώνει η Siddiqi, δεν γνωρίζουμε πραγματικά τον εαυτό μας. Δεν ακούμε τις ανάγκες, τα όρια και τις αξίες μας.
Η αποσύνδεση αυτή γεννά σύγχυση και ανασφάλεια, ενώ μας κάνει να ψάχνουμε επιβεβαίωση από τους άλλους.
Η Lewis προσθέτει ότι η μοναξιά είναι σήμερα ένας από τους πιο βασικούς λόγους δυστυχίας:
«Ένα τηλεφώνημα, ένας καφές, μια πραγματική κουβέντα — αυτά μπορούν να λειτουργήσουν σαν φάρμακο για την ψυχή».
Μια σκέψη πριν κλείσεις
Ίσως η ευτυχία δεν είναι τελικά κάτι που “κυνηγάμε”, αλλά κάτι που ξαναβρίσκουμε, κάθε φορά που σταματάμε να τη σαμποτάρουμε.
Κι αν υπάρχει ένα πρώτο βήμα, είναι να θυμηθούμε ότι είμαστε ήδη πιο αρκετοί απ’ όσο νομίζουμε.
