Κυριακή, Ιανουάριος 18
Η επενέργεια της διαφάνειας...
Απ ότι φαίνεται το 2009 θα είναι έτος εκλογών, ως φυσικό επακόλουθο τα κόμματα αλλά και οι υποψήφιοι θα αρχίσουν σιγά – σιγά την προεκλογική τους εκστρατεία, δεν είναι όμως λίγοι όσοι πιστεύουν ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα επιφέρει θεμελιώδης αλλαγές στον πολιτικό τοπίο, τόσο σε επίπεδο συσχετισμών δυνάμεων, όσο κύρια σε επίπεδο αντικατάστασης του πολιτικού προσωπικού της χώρας, τόσο στην επαρχία όσο και στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Κατά πολλούς το πολιτικό προσωπικό που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της τελευταίας δεκαετίας, ειδικά όσοι έχουν υποπέσει σε μεγάλα πολιτικά σφάλματα, έχουν κουράσει και οι ψηφοφόροι πλέον έχουν γίνει επιφυλακτικοί, οι πολιτικές πράξεις αρκετών ήταν αντίθετες με τις πολιτικές πεποιθήσεις της κοινωνίας. Και στο πολιτικό τοπίο όμως φαίνεται να επικρατεί σύγχυση. Εξάλλου, το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Με λίγα λόγια αναμένεται μια δύσκολη πολιτική εκστρατεία για τα κόμματα, τι στιγμή μάλιστα που η «κοινωνική βάση» έμεινε με τα μικροβολέματα. Οι αναποφάσιστοι και οι δυσαρεστημένοι με το πολιτικό σύστημα είναι αρκετοί.
Από την άλλη πλευρά και ειδικά στην επαρχία στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ειδικά τα μεγάλα κόμματα έχουν συνήθη τακτική να προκρίνουν και να επιβάλουν αναμφιβόλου πολιτικής ποιότητας πρόσωπα με τόπο « καταγωγής» την Αθήνα» που σε μεγάλο βαθμό στην πορεία δεν κατάφερναν να εκπροσωπήσουν επάξια τους ψηφοφόρους που τους τίμησαν με την ψήφο τους ή όταν δεν κέρδιζαν τη βουλευτική έδρα εξαφανίζονταν. Οι επιπτώσεις του φαινομένου για τις τοπικές κοινωνίες που ουσιαστικά είναι χωρίς εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο είναι τραγικές, οι πολιτικοί, δεν αναλαμβάνουν δεσμεύσεις σε εκείνους που τους ψηφίζουν και κατ επέκταση στην κοινωνία, δεν εκφράζουν συγκεκριμένες απόψεις και επιδιώξεις του τοπικού πληθυσμού από τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να διατυπώσουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα κτλ.
Από την άλλη πλευρά και ειδικά στην επαρχία στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ειδικά τα μεγάλα κόμματα έχουν συνήθη τακτική να προκρίνουν και να επιβάλουν αναμφιβόλου πολιτικής ποιότητας πρόσωπα με τόπο « καταγωγής» την Αθήνα» που σε μεγάλο βαθμό στην πορεία δεν κατάφερναν να εκπροσωπήσουν επάξια τους ψηφοφόρους που τους τίμησαν με την ψήφο τους ή όταν δεν κέρδιζαν τη βουλευτική έδρα εξαφανίζονταν. Οι επιπτώσεις του φαινομένου για τις τοπικές κοινωνίες που ουσιαστικά είναι χωρίς εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο είναι τραγικές, οι πολιτικοί, δεν αναλαμβάνουν δεσμεύσεις σε εκείνους που τους ψηφίζουν και κατ επέκταση στην κοινωνία, δεν εκφράζουν συγκεκριμένες απόψεις και επιδιώξεις του τοπικού πληθυσμού από τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να διατυπώσουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα κτλ.
Στη βάση αυτή κινείται και η κατάσταση στα μεγάλα αστικά κέντρα, όποιος έχει τις καλύτερες γνωριμίες και εκπροσωπεί επάξια τα «πολυσυλλεκτικά» συμφέροντα παίρνει το χρίσμα, γενικότερα έχει κυριαρχήσει η ανακύκλωση προσώπων και ιδεών και οι εσωκομματικές εκλογές στην πράξη έχουν καταργηθεί, μεγάλο ζήτημα με αρκετές πτυχές όμως αυτό. Οι πολίτες λένε ότι τα κόμματα έχουν κάνει συλλογή από δημαγωγούς, σημεία των καιρών θα πει άλλος. Γι αυτό όμως η κοινωνία έχει εξαντληθεί σε άκαρπους αγώνες και η ελληνική επαρχία αντιμετωπίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Επίσης το γεγονός επενεργεί περίεργα και δείχνει ξεκάθαρα τον τρόπο που μέχρι σήμερα αντιμετώπισαν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στην Αθήνα την ελληνική επαρχία, δημιουργούσαν κλίμα άμεσων στόχων χωρίς προοπτική και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για το ντόπιο πληθυσμό και τις ανάγκες του, πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το μεγάλο θύμα ήταν η δημοκρατία. Αυτό όμως που φαίνεται, μεταξύ άλλων και εν μέσω οικονομικής κρίσης να μπορεί να εξασφαλίσει και να αποτρέψει τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της επαρχίας αλλά και να καταπολεμήσει την κακοδιοίκηση, τη διαφθορά και την γραφειοκρατική αναποτελεσματικότητα, είναι η ορθολογική κατανομή του πολιτικού προσωπικού, η στοχευμένη ανανέωση, χρειάζεται να αναδειχθούν ανανεωτικές τάσεις, αλλά και η διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και στις γενικότερες πολιτικές και άλλες διαδικασίες και συναλλαγές.
Επίσης το γεγονός επενεργεί περίεργα και δείχνει ξεκάθαρα τον τρόπο που μέχρι σήμερα αντιμετώπισαν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στην Αθήνα την ελληνική επαρχία, δημιουργούσαν κλίμα άμεσων στόχων χωρίς προοπτική και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για το ντόπιο πληθυσμό και τις ανάγκες του, πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το μεγάλο θύμα ήταν η δημοκρατία. Αυτό όμως που φαίνεται, μεταξύ άλλων και εν μέσω οικονομικής κρίσης να μπορεί να εξασφαλίσει και να αποτρέψει τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της επαρχίας αλλά και να καταπολεμήσει την κακοδιοίκηση, τη διαφθορά και την γραφειοκρατική αναποτελεσματικότητα, είναι η ορθολογική κατανομή του πολιτικού προσωπικού, η στοχευμένη ανανέωση, χρειάζεται να αναδειχθούν ανανεωτικές τάσεις, αλλά και η διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και στις γενικότερες πολιτικές και άλλες διαδικασίες και συναλλαγές.
