Μεγάλη απογοήτευση και δυσαρέσκεια νοιώθει ο κόσμος από την πολιτική κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι και στην Πιερία, λίγο - πολύ το κλίμα που επικρατεί είναι πάνω - κάτω το ίδιο.
Φως στο τούνελ δεν φαίνεται πουθενά. Εναλλακτική λύση
καμία δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να εμφανισθεί με τις σημερινές τουλάχιστον συνθήκες και με τα δεδομένα που υπάρχουν.
Οι δύο μεγάλοι κομματικοί μηχανισμοί δεν εμπνέουν πλέον καμία ελπίδα στο λαό. Απλώς ο κόσμος θα οδηγηθεί να ψηφίσει χωρίς τη θέληση του και με βαριά καρδιά και πάλι το πρασινογάλαζο σύμπλεγμα. Η αποχή θα κυμανθεί κάπου στο 25% με 30%.
Τα μικρότερα υπάρχοντα κόμματα δεν έχουν να προσφέρουν καμία απολύτως διαφορετική λύση και ούτε διαθέτουν τους μηχανισμούς εκείνους που θα μπορούσαν να φέρουν μία διαφορετική αξιόπιστη πολιτική πρόταση στον πολίτη.
Απλώς η ύπαρξη τους προσθέτει την ψευδαίσθηση του πλουραλισμού.
Εκτός από κόμματα διαμαρτυρίας δεν αποτελούν παρά το άλλοθι του δικομματισμού. Ποιος ο λόγος να ψηφίσει κανείς κάποιον μικρότεροι σχηματισμό, εκτός από του να διαμαρτυρηθεί; Τι το διαφορετικό θα γίνει; Τίποτα απολύτως.
Συνεπώς έχουμε δύο μεγάλους γηρασμένους κομματικούς μηχανισμούς, τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που σέρνουν τα βήματα τους με το ζόρι στην πολιτική αρένα, αλλά που δεν εμφανίζεται ακόμη ο ισχυρός αντίπαλος που θα τους έβγαζε νοκ-αουτ στο καναβάτσο.
Έχουμε ένα αρτηριοσκληρωμένο ΚΚΕ που βολοδέρνει ακόμη στην παλιά εποχή και κρατάει πίστη στα "εικονίσματα". Ένα ΣΥΡΙΖΑ κακέκτυπο διαιώνισης του σύστηματος και ένα ΛΑΟΣ όπου μαζεύτηκαν κάθε λογής "πολιτικά μπουμπούκια", που συγκροτούν ένα σχήμα που είναι κάτι που μοιάζει με περίπτερο.
Αυτή δυστυχώς είναι η πολιτική κατάσταση που δημιουργεί το πολιτικό κενό.
Αλλά, όπως ξέρουμε το κενό πάντα καλύπτεται από κάποιους απρόβλεπτους παράγοντες.
