ΜΟΣΧΟΠΟΤΑΜΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Μοσχοπόταμος

Ο Μοσχοπόταμος βρίσκεται στις παρυφές των Πιερίων σε υψόμετρο 460 μέτρων , βορειοδυτικά της Κατερίνης και έχει 809 κατοίκους Το 1639 το χωριό αναφέρεται με το όνομα Δρυάνιστα (μάλλον από τις δρυς, δηλ. βελανιδιές). Το 1865 προήχθη από τσιφλίκι σε κεφαλοχώρι και την περίοδο της Τουρκοκρατίας απολάμβανε κάποιων προνομίων σε σύγκριση με άλλα χωριά. Μάλιστα, μαζί με τον Κολινδρό και το Λιτόχωρο, ήταν τα μόνα σημαντικά χωριά της περιοχής. Κάτοικοι του Μοσχοποτάμου έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1878 και στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Το χωριό ως το 1926 ονομαζόταν Δρυάνιστα και την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν κεφαλοχώρι, με 1.200 Χριστιανούς Ορθοδόξους. Σε πίνακα της Υποδιοίκησης Κατερίνης (1913) η Δρυάνιστα αναφέρεται ότι είχε 1.366 συνολικά Ορθόδοξο πληθυσμό και 200 οικίες, γεγονός που δείχνει αύξηση του πληθυσμού του την περίοδο εκείνη. Η Δρυάνιστα αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα στις 9 Ιουλίου 1918. Εντάχθηκε στην επαρχία Πιερίας του Νομού Θεσσαλονίκης. Το 1949 η Κοινότητα υπάχθηκε στο νεοσυσταθέντα Νομό της Πιερίας. Η Δρυάνιστα μετονομάστηκε σε Μοσχοπόταμο το 1926, από το ομώνυμο ποτάμι της περιοχής. Η κοινότητα Μοσχοποτάμου ήταν κεφαλοχώρι με την ονομασία Δρυάνιστα και κατόπιν από αυτήν δημιουργήθηκαν οι οικισμοί Μοσχοχώρι, Λαγοράχη, Μελιάδη και Τόξο. Οι οικισμοί αυτοί στη συνέχεια αποσπάστηκαν και έγιναν ξεχωριστές κοινότητες, εκτός από το Τόξο, που προσαρτήθηκε στην κοινότητα Εξοχής, καθώς και μετέπειτα το Μελιάδι προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Λαγοράχης. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι η εδαφική έκταση του Μοσχοποτάμου (Δρυάνιστας) αγοράστηκε την εποχή της Τουρκοκρατίας από τους Τούρκους με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Πέτρας Αγαθαγγέλου. Στην περιοχή σώζεται μια παραδοσιακή βρύση, η «Τρανή Βρύση», που είναι κατασκευασμένη με πυρόλιθο, το Τούρκικο αστυνομικό κτίριο στο οποίο στη συνέχεια ύστερα από αναστήλωση στεγάστηκε ο Αστυνομικός Σταθμός Μοσχοποτάμου και σήμερα το κτίριο παραχωρήθηκε στο Δήμο Ελαφίνας, η εκκλησία, επίσης ένα βυζαντινό εκκλησάκι, και οι νερόμυλοι. Σημαντικό στοιχείο της οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης του Μοσχοποτάμου στάθηκε η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λιγνίτη, ο οποίος υπήρχε σε πολλούς λόφους γύρω από το χωριό. Ο λιγνίτης αυτός μεταφερόταν στα παράλια του Νομού με ειδική σιδηροδρομική γραμμή, το ντεκοβίλ, που λειτούργησε από το 1880 ως το τέλος της δεκαετίας του ' 20. Η εξόρυξη του λιγνίτη γινόταν μέχρι το 1998. Τέλος με την άνθηση της οικονομίας της περιοχής γύρω στο 1890 κτίστηκε μεγάλο Δημοτικό Σχολείο με σκοπό να μετατραπεί μετέπειτα σε Αστικής Σχολή. Μέχρι σήμερα στο κτίριο στεγάζεται το Δημοτικό Σχολείο Μοσχοποτάμου.