Χειμερινός τουρισμός "υψηλού εισοδήματος", "ανοιχτών θυρών" και κίνδυνος μολυσματικών ασθενειών στην Πιερία

Χειμερινός τουρισμός "υψηλού εισοδήματος", "ανοιχτών θυρών" και κίνδυνος μολυσματικών ασθενειών στην Πιερία

Τον Νοέμβριο του 2008 είχαμε κάνει ρεπορτάζ για το εγκαταλελειμμένο σπίτι δίπλα στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κατερίνης, όπου τότε βρήκαμε εκεί περίπου 40 άτομα, από παιδάκια προνηπιακής ηλικίας μέχρι ηλικιωμένους, προφανώς Τσιγγάνους που ήρθαν στην Ελλάδα από κάποια γειτονική χώρα. Ο κ. Γιώργος Προδρομίδης μάλιστα είχε μεταβεί μαζί μας τότε στον χώρο και είχε προσφέρει διάφορα τρόφιμα σε αυτούς τους ανθρώπους που ζουν μέσα στη βρωμιά και την δυσωδία Άλλα όπως εξελίχτηκε τότε το συγκεκριμένο ζήτημα κανείς αρμόδιος δεν είχε φροντίσει να βρεθεί μια κάποια λύση σε αυτό το σοβαρό θέμα. Από τότε έχουν περάσει αρκετοί μήνες και η κατάσταση σε αυτό το ακατοίκητο σπίτι με τις σπασμένες πόρτες και παράθυρα, όχι μόνο παραμένει η ίδια, αλλά έγινε και χειρότερη, αφού πρέπει σε εκείνο το καραβάνι των ρακένδυτων και πειναλέων ανθρώπων που βρήκαμε εκεί τον Νοέμβριο πιθανώς να έχουν προστεθεί μετέπειτα και άλλα άτομα ή να γίνεται εναλλαγή "καραβανιών". Πάντως αυτό που εντοπιζουμε σήμερα είναι η αύξηση σε αυτό το βρόμικο εγκαταλελειμένο σπίτι των μικρών παιδιών.
Ο κόσμος που μένει εκεί τριγύρω είναι ανάστατος, αφού πέραν του ότι φοβάται για τυχόν μολυσματικές μεταδοτικές ασθένειες, μια και σε καθημερινή βάση ένα τσούρμο μικρών παιδιών, από δύο ετών και άνω "ξαμολιέται" στα σπίτια και τα μαγαζιά του Σιδηροδρομικού Σταθμού ζητιανεύοντας, ώστε να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωση τους, είναι και η ανθρωπιστική πλευρά του γεγονότος πως δεν μπορούν τόσο μικρά παιδιά να ζουν κάτω από τέτοιες απαράδεκτες συνθήκες δίπλα στιις πόρτες των σπιτιών τους. Βέβαια, ο κόσμος βοήθησε όσο μπορούσε προς την κατεύθυνση της επιιβίωσης αυτών των αμθρώπων με τρόφιμα και ό,τι άλλο χρειάστηκε, αλλά τώραμ όπως είπαν οι κάτοικοι, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η άσχημη κατάσταση. Οι πολίτες είναι αγανακτισμένοι, γιατί δεν έχει επιδείξει ενδιαφέρον καμιά απολύτως αρχή για την εξεύρεση λύσης όλους αυτούς τους μήνες. Άρχισαν ήδη να μαζεύουν υπογραφές διαμαρτυρίας για την απομάκρυνση αυτών των ανθρώπων από τον συνοικισμό τους.
Μήπως θα μπορούσε να παρέμβει και το "Χαμόγελο του Παιδιού", αφού οι τοπικές αρχές "στρουθοκαμηλίζουν " στο ζήτημα αυτό; Ένα άλλο σοβαρό θέμα που τίθεται, αφορά την ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας, αφού όποιος θέλει εισβάλει και βγαίνει από τη χώρα, χωρίς να λαμβάνονται έστω οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφαλείας.
Αλλά και από ανθρωπιστικής πλευράς θα πρέπει να το δουν το ζήτημα όσοι αρμόδιοι κόπτονται για τα δικαιώματα των παιδιών και να σκεφτούν τι ακριβώς θα πράξουν με αυτά τα ρακένδυτα παιδάκια που δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να διαβιώνουν σε αυτό τον δυσώδη χώρο, κάτω από τις απαράδεκτες αυτές συνθήκες και μάλιστα σε ένα κεντρικότατο σημείο, από όπου προσπερνούν με τα αυτοκίνητα τους καθημερινά όσοι κατέρχονται στην Παραλία και γίνονται αυτόπτες μάρτυρες αυτής της άθλιας εικόνας.
Απόστολος Λέινας