Πέρασαν 42 χρόνια από τότε που μαθητής ακόμα του 8ου δημοτικού σχολείου της Πάτρας (Γλαράκι ,το θρυλικό)θυμάμαι το πρωί της Παρασκευής 21/4/1967 που ο διευθυντής μας πήγε εκδρομή στο χώρο του σημερινού νοσοκομείου Αγ. Ανδρέας στην Δροσιά.
Αργότερα ήρθαν αστυνομικοί και πρότειναν στον διευθυντή να γυρίσουμε στο σχολειό και να μας στείλει σπίτια μας.
Το απόγευμα μαζευτήκαμε τα παιδιά στην γειτονία για να παίξουμε αλλά ο Θανάσης Κ. έκλαιγε γιατί είχαν συλλάβει τον πατέρα του οι αστυνομικοί ,δεν ήξερε το γιατί!
Πέρασαν πολλά χρόνια για να το κατανοήσω πόσο ανόητα σκέφτονται οι ανεγκέφαλοι κάθε περιόδου (όπως και σήμερα).
Τελικά τίποτα δεν αλλάζει αν τα δεις από τα μάτια ενός 10χρόνου παιδιού .
Έμειναν μόνο τα συλλεκτικά είδη να μας θυμίζουν εκείνο το σκούρο απόγευμα που εξελίχθηκε σε μια νύκτα επτά χρόνων.
Θανάση εσύ θυμάσαι τον πατέρα σου στο παράθυρο του σχολείου της Δροσιάς κρατούμενο και εμείς αναζητάμε συλλεκτικά είδη μιας και η ιστορία δεν διαγράφεται.
Την περίοδο εκείνη κυκλοφόρησαν 3 γραμματόσημα με το έμβλημα του καθεστωτος ,και μετά από πέντε χρόνια 3 γραμματόσημα με τα επιτεύγματα τους
Από νομίσματα έχουμε την έκδοση 1971 και 1973 με τον Κωνσταντίνο και το πουλί στην πίσω όψη..
Στα συλλεκτικά συγκαταλέγονται και τα σπιρτόκουτα με το πουλί καθώς και εκατοντάδες αυτοκόλλητα και άλλα προπαγανδιστικά έντυπα
Τέλος πάντων καλά να είμαστε.
