6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941:ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΧΙ
Η οχυρωμένη γραμμή «Μεταξά» αποτελεί εκτεταμένο σύμπλεγμα οχυρών έργων, σύλληψη του αειμνήστου κυβερνήτου Ι. Μεταξά αξιωματικού του Μηχανικού. Το κολοσσιαίο αυτό έργο που εκτείνεται ως τη Νυμφαία, άνωθεν της Κομοτηνής, εντός 3,5 ετών ήταν πανέτοιμο. Εκτιμάται ότι μπορεί να αντέξει πυρηνικό χτύπημα 1 μεγατόνου, παρέχοντας και προστασία από πυρηνική μόλυνση στο προσωπικό.
Στις 6 Απριλίου 1941, στις 05:15 οι Γερμανοί άρχισαν επίθεση εφ΄ όλου του μήκους της οχυράς γραμμής. Εναντίον του ελληνικού στρατού επιτέθηκε ο ισχυρότερος στρατός της Ευρώπης με συντριπτική υπεροχή σε άνδρες, οπλισμό, πυροβολικό και αεροπορία.
Η γενναιότητα και η αυτοθυσία των υπερασπιστών έφτασε στο επίπεδο εκείνων του αλβανικού μετώπου. Τα οχυρά υπερασπίζονται μεταξύ τους με τέλειο σχέδιο πυρός, από τους λαμπρούς Έλληνες αξιωματικούς είχαν προβλεφθεί όλοι οι πιθανοί ελιγμοί και τεχνάσματα των Γερμανών (Σεντάν, Γραμμή Μαζινώ, διελεύσεις ποταμίων κωλυμάτων), τους οποίους κυριολεκτικώς ξευτέλισαν. Ο αγώνας αυτός στην ανατολική Μακεδονία και τη δυτική Θράκη ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένος. Ήταν όμως αναγκαίο να διεξαχθεί για την τιμή του στρατού και του έθνους, όπως διεξάχθει και εκείνος στις Θερμοπύλες. Ακριβώς!
Οι συγκρούσεις είναι σφοδρές και οι μάχες γίνονται μέχρι σώμα με σώμα. Τα οχυρά αντιστέκονται και κρατάνε. Ωστόσο όμως η «άμυνα» των γιουγκοσλάβων σπάει και στις 9 Απριλίου εισέρχονται στη Θεσσαλονίκη. Η πολιτική ηγεσία... συνθηκολογεί. 
Στις 10 Απριλίου το πρωί μπροστά στο οχυρό Παληουριώνες γερμανικό τάγμα παρατάσσεται για απόδοση τιμών προς τους ήρωες. Ο Έλληνας διοικητής του οχυρού Τ/χης Χατζηγεωργίου καλείται να το επιθεωρήσει. Η γερμανική σημαία υψώνεται μόνο όταν έχει φύγει και ο τελευταίος Έλληνας στρατιώτης. Το ίδιο θα συμβεί στα οχυρά Ρούπελ, Λίσσε, Περιθώρι, Εχίνος, Νυμφαία, Ιστίμπεη και Κελκαγιά. Η φρουρά του στηρίγματος Ρουπέσκο συνεχίζει να πολεμάει μόνη της και το βράδυ διαφεύγει ανάμεσα από τους Γερμανούς, αθέατη! Ζωντανεύει το Χάνι της Γραβιάς. 
Οι αξιωματικοί παντού διατηρούν τα ξίφη τους και οι στρατιώτες αφήνονται ελεύθεροι. Οι Γερμανοί χάνουν 555 νεκρούς, 2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους. Οι ήρωες Έλληνες 1000 νεκρούς και τραυματίες μαζί.
Ο Δ/της της 72ης Μεραρχίας Πεζικού των Γερμανών δηλώνει:
«Πολέμησα στην Πολωνία και τη Γαλλία αλλά πουθενά δε συνάντησα τόσο αποτελεσματική και φθοροποιό αντίδραση.» Ο Στρατάρχης Φον Λίστ: «Οι Έλληνες υπερασπίστηκαν τη πατρίδα τους γενναίως... οι Γερμανοί να αντικρίζουν και να μεταχειριστούν τους Έλληνες στρατιώτες όπως αξίζει σε γενναίους άνδρες.» Τέλος στις 4 Μαΐου στο Ράιχσταγκ ο Καγκελάριος της Γερμανίας Α. Χίτλερ είπε: «Χάρη της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να παραδεχτώ ότι εξ΄ ’όσων αντιπάλων αντιμετωπίσαμε, μόνο ο Έλληνας στρατιώτης μας αντιμετώπισε με ηρωισμό, αυτοθυσία και ύψιστη περιφρόνηση προς το θάνατο.»
Δόξα και τιμή : στους ήρωες των οχυρών. Στον λαό. Στον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος παρέλαβε ένα διαλυμένο, άναρχο και ηττοπαθές κράτος και το κατέστησε ικανό να βαδίσει προς τη Δόξα για να συναντήσει τα πεπρωμένα της Φυλής. Είμαστε ο ανώτερος λαός του κόσμου όταν έχουμε και ανώτερη ηγεσία.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ
