Κύριοι
Να σας ευχαριστήσω ήθελα θερμά τόσο εκ μέρους του θιάσου μου, όσο και εκ μέρους των συγγραφέων του έργου «ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΦΛΕΣ»,
αειμνήστων Αλέκου Σακελάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, για τον «ενθουσιώδη» αποκλεισμό μας από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Ολύμπου 2009.
Με εξαιρετική τιμή
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Κομνηνών 21, Καλαμαριά 55 131
Θεσσαλονίκη
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
[…… Άψογη από κάθε άποψη η παράσταση που στην κυριολεξία απολαύσαμε.
Μια παράσταση σφιχτή , με εξαιρετικό ρυθμό, λιτή σκηνοθετικά και με πολύ ωραίες εν γένει ερμηνείες .
Ο Χάρρυ Κλυνν δίνει ρέστα ως ηθοποιός, αλλά και ως σκηνοθέτης που απογειώνει με απλότητα και χάρη μια δύσκολη παράσταση χωρίς υπερβολές και νεωτερισμούς, σεβόμενος απόλυτα το πνεύμα του έργου.
Με το τέλος της παράστασης φεύγεις από το θέατρο γεμάτος με πολύ δυνατά και έντονα συναισθήματα…
Με ανακούφιση και ευφορία. Ευφορία πραγματική που σου δημιουργείται όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα πηγαίο και υπερταλαντούχο πρωταγωνιστή.
Μένεις πραγματικά καθηλωμένος τις 2 ώρες της παράστασης, πότε έκπληκτος και αμήχανος σα να μη πιστεύεις αυτό που παρακολουθείς, πότε με ένα ηχηρό γέλιο και πότε μ’ ένα δάκρυ στα μάτια!
Είναι απίστευτη η ικανότητα και η ευκολία του Χάρρυ Κλυνν να μεταπηδά από το ένα συναίσθημα στο άλλο. Η εκφραστικότητα του λόγου του, η λιτή του κίνηση, ο τρόπος που παίζει όταν δε μιλά, οι απίστευτες παύσεις του και τέλος εκείνη η μαγική του δύναμη που τον κατεβάζει από τη σκηνή και τον τοποθετεί ανάμεσα στους θεατές στην πλατεία, δίνουν μια απίστευτη δύναμη στην παράσταση που σε συνεπαίρνει!
Ο Χάρρυ Κλυνν είναι είναι ένας κωμικός τεράστιου βεληνεκούς, που διεκδικεί και όχι άδικα τον τίτλο του καλύτερου σατιρικού κωμικού τα τελευταία χρόνια.
Πραγματικά εξαιρετικός και σ’ ένα ρόλο μάλιστα που ερμήνευσε ο μεγάλος Βασίλης Λογοθετίδης. Ακροβατώντας μεταξύ κωμωδίας και δράματος με μοναδική μαεστρία, δε σου αφήνει περιθώριο να μην τον κοιτάζεις ακόμα και όταν είναι όλος ο θίασος επί σκηνής. Αδιαμφισβήτητο υποκριτικό ταλέντο, άπαιχτος μάστορας της σάτιρας και του χιούμορ έχει διανθίσει την παράσταση με εκτός έργου ξεκαρδιστικές «χαρρυκλυννικές ατάκες» και αυτοσχεδιαστικές τεχνικές και κινήσεις που δύσκολα περιγράφονται
Ο Χάρρυ Κλυνν τολμά να ανεβάσει μια παράσταση που φέρει τη σφραγίδα του Βασίλη Λογοθετίδη και το κάνει χωρίς καμιά προσπάθεια, όμως, να συγκριθεί μαζί του, γι' αυτό και στο τέλος της παράστασης, δεν αισθάνεται κανείς την ανάγκη να τους συγκρίνει.
Η μεγάλη στιγμή της παράστασης είναι η σκηνή του φινάλε. Στην κατανυκτική ατμόσφαιρα που επικρατεί χωρίς τη βοήθεια ειδικών φωτισμών και με παντελή την απουσία μουσικής επένδυσης (απαιτεί σκηνοθετικό κουράγιο μια τέτοια απόφαση) ακούγεται μόνο η σπασμένη φωνή του στρατηγού Δεκαβάλα και οι λυγμοί κάποιων θεατών που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη συγκίνησή τους!...]
ΚΩΣΤΗΣ ΒΕΝΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
http://skiaxtro.blogspot.com/
