Παπάγου 26 Ιουνίου. Το Έθιμο Του Αη Γιάννη του Ριγανά
Φαίνονται χαμένοι στο αλλοπρόσαλλο και λατρεμένο πρόσωπο της Αθήνας αλλά αντιστέκονται. Αντιστέκονται. Χορεύουν, γελούν, τραγουδούν γύρω από την φλόγα της φωτιάς. Ακούω την μουσική, τα τραγούδια και παρακολουθώ άλματα πάνω από τις φλόγες.
- “Και του χρόνου με υγεία”. Κομπιάζω. Σκέφτομαι πόσο ανάγκη έχουμε αυτές τις στιγμές. Την πραγματική γειτονιά, την παρέα, τα χαμόγελα και την γιορτή του δρόμου. Τις παραδόσεις, τον πολιτισμό μας και ανθρώπους σαν αυτούς.
Η Σοφία και ο Παναγιώτης εδώ και χρόνια αναβιώνουν με αξιοζήλευτο μεράκι το έθιμο του Αή Γιάννη του Ριγανά. Κάθε χρόνο 25 Ιουνίου συγκεντρώνονται στο δρόμο και στήνουν το δικό τους σπουδαίο γλέντι. Σπουδαίο γιατί διατηρούν και μεταλαμπαδεύουν ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Μπράβο τους.
Άλματα πάνω από την φωτιά, χορός, τραγούδι και πολλά παιδιά. Δεν θυμάμαι τόσα πολλά παιδιά. Μικροί, μεγάλοι γίνονται ένα και στο υπαίθριο γλέντι συμμετέχει κάθε περαστικός. Όμορφα.
Και όμως η Αθηναϊκή μεγαλούπολη έχει τις γειτονιές για να φιλοξενήσει τις παραδόσεις μας. Αρκεί μια μικρή προσπάθεια και μπορούμε να τις ανακαλύψουμε ή να τις δημιουργήσουμε…
Αρκεί να τις ανακαλύψουμε....
Αρκεί να τις δημιουργήσουμε...
Μερικά λόγια για το έθιμο : Ημερολογιακά η γιορτή αυτή βρίσκεται προς το τέλος του Θεριστή και έχει σχέση με το θερινό ηλιοστάσιο, γιορτή του βουνού και του κάμπου.Είναι γεγονός ότι η ελληνική παράδοση θέλει τον Άγιο ηλικιωμένο, τραχύ, αγαθό, ν' ανεβαίνει στα βουνά και να ευλογεί τ' αγριόχορτα και τα βοτάνια της πλαγιάς και του βουνού. Σαν το πιο αγαπημένο και ευωδιαστό φυτό αυτήν την μέρα ο Άγιος ξεχώριζε την ρίγανη. Έτσι την ημέρα αυτή την είπανε τ' "Αη Γιάννη του ριγανά". Την γιορτή τ' Αη Γιάννη την λένε και του Αη Γιαννιού του Κλήδονα ή του Ριζικάρη. Η γιορτή αυτή είναι συνδυασμός χριστιανικών και αρχαιοελληνικών εθίμων. Το πιο παλιό αλλά και πολύ λατρευτικό στον νεοελληνικό λαό έθιμο είναι του Κλήδωνα που ακόμη τελείται πιστά σε πολλά μέρη της ελληνικής υπαίθρου.
