Σαν σήμερα η αποφράδα ημέρα που ο τουρκικός στρατός στις 20 Ιουλίου πάτησε 
βαριά τη μπότα του στην Κύπρο. Στις 20 Ιουλίου έγινε η πρώτη τουρκική εισβολή στο νησί, όπου οι Τούρκοι έβαλαν στην κατοχή τους μόλις το 3% του νησιού. Στις 19 Ιουλίου είχε προηγηθεί ο λόγος του αρχιεπισκόπου Μακαρίου στο συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο οποίος λόγος περιέργως έχει εξαφανιστεί. Κάποιοι είπαν πως σε ορισμένα σημεία της ομιλίας του δίνεται το πράσινο φως για την εισβολή των Τούρκων και μάλιστα στο σημείο εκείνο, όπου καλεί τις εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Αγγλία, Τουρκία) να εισβάλουν στο νησί και να το απελευθερώσουν από την ΕΛΔΥΚ - Ελληνική Δύναμη Κύπρου- δηλαδή από τον ελληνικό στρατό! Άρα στην ουσία, αφού η Ελλάδα ήταν ήδη μέσα με την ΕΛΔΥΚ, με την ομιλία του στον ΟΗΕ καλούσε την Τουρκία να επέμβει. Και φαίνεται πως αυτό το πράσινο φως περίμεναν οι Τούρκοι αφού λίγες ώρες μετά από αυτόν τον λόγο στον ΟΗΕ ξεκίνησε η εισβολή.
Στις 15 Ιουλίου είχε προηγηθεί στο Λονδίνο συνάντηση του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας Ετσεβίτ και Ελλήνων εξόριστων πολιτικών, όπου διαβεβαιώθηκε στον Ετσεβίτ ότι η Ελλάδα δεν θα επέμβει στην τουρκική εισβολή. Όπως και έγινε αφού τα υποβρύχια δεν κινήθηκαν, ούτε και τα ελληνικά αεροπλάνα που διετάχθηκαν να γυρίσουν πίσω.
Έτσι έμειναν μόνοι τους οι Έλλαδίτες και Κύπριοι μαχητές να αντιμετωπίσουν την τουρκική επίθεση και κάτω από αντίξοες συνθήκες το έπραξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού οι Τούρκοι κατάφεραν να πατήσουν μόνο το 3% του νησιού. Το υπόλοιπο 38% το πάτησαν στη δεύτερη φάση της εισβολής τον Αυγούστου του 1974 με κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που είχε πει το αμίμητο : "Η Κύπρος κείται μακράν".
Και η Κύπρος ξεπουλήθηκε και κανένας από τους αρχηγούς των τότε Ενόπλων Δυνάμεων δεν κάθισε στο σκαμνί για εσχάτη προδοσία και οι παλαιοκομματικοί επέστρεψαν στην Ελλάδα ως σωτήρες. Το ξεπούλημα της Κύπρου τους έφερε πάλι πίσω στα πράγματα.
Και πέρασαν τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια και οι Τούρκοι συνεχίζουν να κατέχουν το βόρειο τμήμα του νησιού. Οι αγωνιστές και οι νεκροί του τιτάνιου αγώνα αντίστασης κατά του Τούρκου εισβολέα παρέμειναν χωρίς τιμή και δόξα από το επίσημο ελληνικό κράτος. Οι αγνοούμενοι δεν δικαιώθηκαν και χιλιάδες ξεριζωμένοι από τις εστίες σκόρπισαν δεξιά και αριστερά, ενώ ο φάκελος της Κύπρου ποτέ δεν άνοιξε.
| | Ν.Π |
