Εάν υποθέσουμε πως η Τουρκία έπαιρνε κατ’ ευθείαν μια πορεία «Νεοαδεσμεύτων» τύπου Ιραν, Β. Κορέας, Βενεζουέλας κλπ, πιστεύει κανείς πως η Δύση θα την άφηνε να «ισχυροποιηθεί»;

Όχι βέβαια. Αντιθέτως, θα επιστρέφαμε στην «εποχή της Καλλίπολης» και η Τουρκία θα έβρισκε απέναντί της να ορθώνεται για μια ακόμη φορά ο εφιάλτης της ολοκληρωτικής καταστροφής και του διαμελισμού της.

Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως το ’22 χάρη στην αμέριστη υποστήριξη της Δύσης (αλλά και της Ρωσίας) είναι που επιβίωσε.

Όπως και το ότι επίσης χάρη στη Δύση κέρδισε την πίστωση χρόνου των τελευταίων 80 ετών που την ισχυροποίησαν δημογραφικά, οικονομικά, κοινωνικά και κυρίως στρατιωτικά.

Για να βγαίνει σήμερα το Αμερικανάκι – το τουρκοπαντρεμένο – ο Μπράϊζα και να δηλώνει στην Κύπρο :

«…Δεν είναι 1960, ’70 και ’80 για να μπορούμε να πιέσουμε την Τουρκία. Τότε μπορούσαμε. Σήμερα όχι, καθόσον η Τουρκία είναι ήδη περιφερειακή υπερδύναμη…»

Και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό κύριοι έξυπνοι της Δύσης;

Ερώτημα δίχως απάντηση φυσικά.

Καθώς η Δύση δεν εννοεί να καταλάβει πως η Τουρκία είναι κοντά πια στο να κατακτήσει τον απώτερο στόχο της.

Να γίνει παγκόσμια υπερδύναμη.

Και το παρελθόν της διδάσκει πως τότε δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου «πιστός σύμμαχος της Δύσης». Αντιθέτως. Θα μετατραπεί σε έναν από τους μεγαλύτερους πολέμιούς της.

Οι Δυτικοί δεν εννοούν να συνειδητοποιήσουν δυστυχώς αυτή την «Γεωπολιτική νομοτέλεια».

Δεν εννοούν να συνειδητοποιήσουν πως ναι, ίσως είναι εφικτό να διατηρήσουν την Τουρκία στην Δυτική σφαίρα επιρροής, αλλά επ’ ουδενί δεν θα συμβεί αυτό σε περίπτωση που η Τουρκία ξεπεράσει μια «κρίσιμη μάζα ισχύος».

Η Τουρκία βρίσκεται ήδη μια ανάσα από αυτή την «κόκκινη γραμμή». Είναι πολύ κοντά στο να ισχυροποιηθεί αρκετά ώστε να «αυτονομηθεί» πλήρως από τη Δύση.

Εάν η Δύση επιθυμεί όντως να διατηρήσει την Τουρκία στην δική της Γεωπολιτική σφαίρα θα πρέπει να αρχίσει να της «ψαλιδίζει τα φτερά».

Μείωση εδαφών, μείωση ενεργειακή, μείωση στρατιωτική, μείωση δημογραφική, μείωση οικονομική.

Η Δύση είναι υποχρεωμένη, προκειμένου να διατηρήσει «ελεγχόμενη» την Τουρκία, να εφαρμόσει επάνω της ένα μοντέλο «Γιουγκοσλαβοποίησης».

Η Τουρκία μπορεί να είναι «ελεγχόμενη» και «χρήσιμη», αλλά όχι με την ισχύ που τείνει να αποκτήσει.

Η Τουρκία εκμεταλλεύεται ξεκάθαρα τον «δήθεν Δυτικό της προσανατολισμό» για να συντηρεί αυτήν ακριβώς την Δυτική εύνοια που της χρειάζεται προκειμένου να «ισχυροποιείται απερίσπαστη».

Μέχρι τότε παίζει το χαρτί του δήθεν «φιλοευρωπαϊσμού», της «δήθεν ένθερμης υποψήφιας» που διαρρηγνύει τα ιμάτιά της οργιζόμενη που δεν την θέλουν οι Ευρωπαίοι στην οικογένειά τους (ενώ κι αυτή ούτε να το ακούσει δεν θέλει), παριστάνει τον φίλο σε ΗΠΑ, Αγγλία, ρίχνει στάχτη στα μάτια στους πάντες για να την αφήνουν ελεύθερη να μετατραπεί σε πυρηνική δύναμη, να αυτονομηθεί σε επίπεδο αμυντικής βιομηχανίας, να μετατραπεί σε Παγκόσμια Υπερδύναμη.

Διεκδικώντας ταυτόχρονα την ηγεσία μιας Παντουρανικής – Πανισλαμικής Αυτοκρατορίας.

Παρεμπιπτόντως, ΗΠΑ και Δύση έχουν ξαναδεί το «έργο». Πότε με το Ιράν, πότε με το Ιράκ, πότε με τους Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν και τους εν γένει διάφορους φανατικούς Ισλαμιστές.

Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος.

Και με ποιόν; Με την Τουρκία που παρ’ όλη την σθεναρή βοήθεια της Δύσης κατά το 1922 αλλά κι έπειτα, προτίμησε την «επιτήδεια ουδετερότητα» στο Β’ παγκ. Πόλεμο με σαφή όμως ευμένεια προς Γερμανία και σαφέστατη επιθετικότητα προς Ελλάδα.

Την Τουρκία που έχει ήδη επιδείξει τις διαθέσεις της και την ανυποληψία της ιστορικά απέναντι στη Δύση.

Κι όμως, ΗΠΑ και Δύση συστηματικά, μέρα τη μέρα, ακόμη και σήμερα επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος.

Θα θρέψουν έναν επικίνδυνο γίγαντα που όταν θα τους γυρίσει την πλάτη θα στραφούν και πάλι σ’ εμάς για να τον αντιμετωπίσουμε.

Όπως πάντα.

Οι ευθύνες όμως για την γιγάντωση αυτού του διεθνούς παρασίτου, των Παντουρανιστών Σελτζούκων δεν ανήκει μόνον στη Δύση.

Ανήκει εξίσου και στη Ρωσία και στην Κίνα.

Δεκατρείς Ρωσοτουρκικούς πολέμους διεξήγαγε μέχρι τώρα η Ρωσία με την Τουρκία. Και τα Στενά των Δαρδανελίων εξακολουθούν να είναι «οιονεί κλειστά» για την Ρωσία. Στατιστικά αναμένεται με μαθηματική ακρίβεια λοιπόν ο επόμενος Ρωσοτουρκικός πόλεμος. Και παρ’ όλα αυτά, η Ρωσία επί δεκαετίες – και κυρίως τώρα – στηρίζει εξοπλιστικά την Τουρκία. Μέχρι και πυρηνικά εργοστάσια ανέλαβε να της κατασκευάσει αναγορεύοντάς την ουσιαστικά σε πυρηνική δύναμη.

Και φυσικά η Κίνα δεν έχει λιγότερες ευθύνες για την γιγάντωση αυτού του Φονιά Λαών, της Τουρκίας.

Ήδη η Κίνα παίρνει αυτές τις ημέρες – μέσω των Τουρκόφωνων και Τουρκοκίνητων Ουϊγούρων - μια καλή πρόγευση του τι θα υποστεί στο μέλλον όταν θα δει έξω από το Σινικό Τείχος για μια ακόμη φορά μια πανστρατιά Νεοούνων της μελλοντικής Αυτοκρατορίας του Παντουρκισμού.

Και παρ’ όλα αυτά, φερόμενη αλόγιστα εξοπλίζει την Τουρκία με πάσης φύσεως οπλισμούς και κυρίως με πυραυλική τεχνολογία και βαλλιστικά υπερσυστήματα.

Κίνα και Ρωσία έχουν κάθε συμφέρον αυτή τη στιγμή να εξοπλίσουν σθεναρά την Ελλάδα για να τσακίσει τα φτερά της Τουρκίας όσο είναι καιρός. Και να πάψουν να εξοπλίζουν φυσικά την Τουρκία άπαξ και δια παντός.

Πριν επιβεβαιωθούν οι Αγγλοαμερικανικές Κασσάνδρες που προφητεύουν ένα αυτοκρατορικό νεοοθωμανικό μέλλον για την Τουρκία για το 2050.

Όσον αφορά στην Ρωσία, είναι να αναρωτιέται κανείς ως που έχει σκοπό να φτάσει την ενίσχυση της Τουρκίας όταν αυτή η ίδια εποφθαλμιά την επικυριαρχία της στις «συγγενικές (και μη) τουρκόφωνες – ισλαμικές» πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες που ταυτόχρονα διεκδικούνται από τη Ρωσία.

Η Ρωσία δεν αντιλαμβάνεται άραγε πως θρέφει ένα φίδι στον κόρφο της με αυτές τις «περιπτύξεις» που ξεδιπλώνει κάθε τρεις και λίγο με τους επίδοξους Νεοσουλτάνους;

Αναρωτιέται μήπως κανείς στο Κρεμλίνο πως θα είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί η Τουρκία εάν επιτύχει σε λίγα χρόνια (με όλες αυτές τις αμέριστες Δυτικές/ρωσικές/Κινεζικές βοήθειες) να μετατραπεί σε μια Παντουρανική Αυτοκρατορία διεκδικώντας – χωρίς ανταγωνισμό – ταυτόχρονα μέσω αυτής της ισχύος και την Ηγεσία του Παγκόσμιου Ισλαμικού Χαλιφάτου;

Είναι λες κι έχουν τρελαθεί ομαδικώς οι Διεθνείς Υπερδυνάμεις.

Γι’ αυτό κι επειδή κάθε φέτος είναι και χειρότερα, η Λύση πρέπει να δοθεί ΑΜΕΣΑ. Η Ελλάδα πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να χτίσει πάραυτα μια «Αντιτουρκική Διεθνή».

Έναν ανεπίσημο διεθνή οργανισμό που θα αναλάβει να συγκεντρώσει ισχυρούς πόρους σε συμμάχους, κεφάλαια, εξοπλισμούς και να αρχίσει να καταφέρει αποφασιστικά πλήγματα στον Τουρκικό επεκτατισμό. Με κάθε δυνατό τρόπο.

Γεράκι του Αιγαίου

http://egersis.blogspot.com/2009/07/vs.html