του οικονομολόγου Μάντζιου Αντώνη μέλος της Ν.Ε. του ΣΥΝ Πιερίας
«Δικαιούμαι κι εγώ να πάρω κάτι». Είπε συνεντευξιαζόμενος στο ραδιόφωνο τοπικός βουλευτής της Ν. Δ. αναφερόμενος στις κομματικές διεργασίες διορισμού Διοικητού στο Δημόσιο Ψυχιατρείο.
Ο βουλευτής της Ν. Δ. είπε φωναχτά, αυτό που λέγεται και συμβαίνει σιωπηλά στα κομματικά παρασκήνια και έχει να κάνει με την τοποθέτηση επικεφαλής δημοσίων οργανισμών, με την εσωκομματική διαμάχη στην προώθηση των «δικών μας» παιδιών και γενικότερα με το κομματικό ή καλύτερα το βουλευτικό ρουσφέτι.
Και αν από την μια αυτή η δήλωση του κ. βουλευτή μπορεί να εκτιμηθεί θετικά ως ειλικρινής δήλωση, από την άλλη όμως δείχνει πόσο έχουν μειωθεί τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, πόσο εύκολα τελικά φαίνεται να καταπίνουμε τα πάντα ως κοινωνία, πόσο δεδομένος θεωρείται ο πολίτης.
Αν έπρεπε να γίνει δημόσια συζήτηση για την πλήρωση θέσης δημόσιου οργανισμού θα έπρεπε να γίνει δημόσια, με κριτήρια αξιοσύνης, επάρκειας, παραγόμενου έργου κλπ.
Δεν μπορεί να γίνεται με όρους αυτός είναι δικός μου, αυτός είναι δικό σου, αυτός πρέπει να είναι κοινής αποδοχής κλπ. κλπ.
Ήταν για γέλια και για κλάματα οι πρόσφατες συγκρούσεις των τριών βουλευτών της Ν.Δ. για το σε ποιον θα πρόσκειται ο Διοικητής του Νοσοκομείου Κατερίνης με αποτέλεσμα να προστρέξουν να τον αναζητήσουν στο πρόσωπο πολιτευτή της Ν.Δ. από τη Λάρισα.
«Το παιδί δεν έχει μόνο μπαμπά έχει και μαμά» λέει ο ίδιος βουλευτής. Μόνο που επειδή στη Πιερία οι βουλευτές είναι τρεις, το παιδί έχει και κουμπάρο αλλά και πολλούς επίδοξους θετούς γονείς κ. βουλευτά και αυτό φαίνεται να ανησυχεί.
«Κάτι τρέχει στα γύφτικα» χαρακτήρισε παράλληλα ο κ. βουλευτής το να παραμείνει ακέφαλη μια δημόσια υπηρεσία όπως το Νοσοκομείο και το ΨΝΠΟ. Μια έκφραση που σε κάποιους φαίνεται και ρατσιστική, όμως θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς αν αναφέρεται ο βουλευτής σε αυτές τις κομματικές τους επιλογές. Όχι όμως από την μια να τρώγονται για τον ποιον θα βάλουν και από την άλλη να μας λένε «κάτι τρέχει στα γύφτικα» αν δεν βάλλουν κανέναν;
Δεν νομίζουμε ότι δικαιούται να πάρει κάτι ο κάθε βουλευτής. Γιατί πήρε τους ψήφους που του εμπιστεύτηκε ο λαός, εισπράττει τα εκ της ιδιότητας του βουλευτή προνόμια , έχει την πρόσβασή ως βουλευτής του κυβερνώντος στα κέντρα λήψη των αποφάσεων σε όφελος των ψηφοφόρων του. Από εκεί και πέρα υποχρεούται. Υποχρεούται να ανταποκριθεί στις αγωνίες του τόπου, στην επίλυση των προβλημάτων του τόπου που δυστυχώς η Πιερία έχει πολλά.
Αντί να διαγκωνίζονται για το ποιος θα βάλει δικό του διοικητή ας κοιτάξουν π.χ. να τελειώσει το Νοσοκομείο, να γίνουν τα παράλληλα έργα, να μην φθάνουμε να διεκδικούμε το ευτελές ποσό των 500.000 ευρώ για τον κόμβο, λιγότερο από όσο πληρώνουν μισθό στα golden boys τους.
Υπάρχει όμως ένα ακόμα πιο σοβαρό ζήτημα.
Γιατί, το ενδιαφέρον για το πρόσωπο του Διοικητή, αφού δεν προτείνει όπως λέει κομματικό του φίλο, είναι αλλού. Έχει να κάνει με το ποιος βουλευτής θα έχει πρόσβαση για τα ρουσφέτια σε κάθε υπηρεσία. Γιατί στοχεύουν σε δημόσιες υπηρεσίες που δουλεύουν σαν γραφεία εξυπηρέτησης κυβερνητικών βουλευτών, όπου κάθε βουλευτής επιδιώκει και έχει το δικό του βουλευτικό ιμάντα εξυπηρέτησης. Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι για την επόμενη εκλογή τους για τον εαυτούλη τους. Ούτε καν για τους ψηφοφόρους τους. Γιατί λιγότερη πρόσβαση = λιγότερα ρουσφέτια = λιγότεροι ψήφοι, και θα κοιτάν βουλή με το τηλεσκόπιο.
Από την άλλη το μήνυμα τους σε κάθε στέλεχος, σε κάθε αξιοπρεπή δημόσιο υπάλληλο και παράγοντα είναι ένα. Σκύψε το κεφάλι, μη μιλάς, μην εκφράζεσαι, έχετα καλά με όλους, σκύψε τη μέση σου εξ ίσου με όλους. Και προσοχή. Μην κάνεις καλά τη δουλειά σου. Γιατί το ρουσφέτι χρειάζεται γραφειοκρατία, οκνηρία, ανοργανωσιά, αδιαφορία για να έρθει ο βουλευτής να δώσει λύση. «Δι ενεργειών μου».
Ο λαουτζίκος περιμένει με αξιοπρέπεια στην ουρά και τα ρουσφέτια περνάν από μπροστά του ή μπαίνουν από το παράθυρο. Όμως μεταξύ ρουσφετιών θα υπάρχει ισότητα. Και αυτό το οφείλουμε στον κ. βουλευτή. Το κακό για τον κ. βουλευτή και το καλό για μας είναι ότι λέει τις σκέψεις του φωναχτά.
Αυτή δυστυχώς είναι η κατάντια με το ρουσφέτι και τη στάση των κάθε φορά κυβερνητικών βουλευτών. Μια κατάντια όμως που οφείλουμε να ανατρέψουμε.
Γι αυτό υποστηρίζουμε κι εμείς ότι δικαιούται να πάρει κάτι ο κ. βουλευτής. Ελπίζουμε να το εισπράξει στις εκλογές, αυτός και το κόμμα του.
