Ζητούνται καρέκλες και γραφεία για να καθίσουν τα δικά της παιδιά που
έβαλε στα STAGE η Ν.Δ. αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών.
του οικονομολόγου Αντώνη Μάντζιου
Αν ήταν απλά άνεργοι θα μιλούσαμε για εμπόριο ελπίδων, για άγρια εκμετάλλευση των ανέργων, για υφαρπαγή των ψήφων. Όταν είναι γνωστά παιδιά της Ν.Δ., τότε μιλάμε για υφαρπαγή θέσεων, για δημιουργία τετελεσμένων, για προσπάθεια κατοχύρωσης δικαιωμάτων για τα δικά της παιδιά, των πρωτοκλασάτων της δηλαδή, τις λίγες μέρες πριν μας αποχαιρετήσει από την κυβέρνηση.
Γιατί δεν έχουν τον θεό τους. Την ίδια ώρα που παρακαλάνε το λαό για μια ψήφο, την ίδια ώρα φροντίζουνε πως θα σώσουν, πως θα βολέψουν τους δικούς τους, και μιλάμε για πολύ δικούς τους. Την ώρα που το καράβι βουλιάζει και ζητάνε βοήθεια, αυτοί έχουν ήδη φροντίσει να την κοπανήσουν.
Πας στην Επιθεώρηση Εργασίας και βλέπεις 5 εργαζόμενους και 8 των STAGE.
Σας παρακαλούμε, στείλτε καμιά καρέκλα, κανένα γραφείο, λίγο διάδρομο, για να στεγαστούν τα προεκλογικά ρουσφέτια της Ν. Δ.
Στην Εργατική Κατοικία στείλτε και καμιά ομπρέλα θαλάσσης, τώρα που είναι καλοκαίρι, να κάθονται στην αυλή μιας και δεν χωράνε μέσα οι 8 εργαζόμενοι του STAGE που πήγαν σήμερα. Βλέπεται η Ν.Δ. δεν έχει η έρμη λεφτά για καρέκλες, μόνο για διορισμούς , τα υπόλοιπα τα σπαταλάει σε ιλουστρασιόν διαφημίσεις για να μας πει για αξιοκρατία, δικαιοσύνη, και μείωση του σπάταλου κράτους.
Ψηφοφόρε φέρε καμιά καρέκλα. Και, Αποχαιρέτα τη Ν.Δ. που φεύγει. Σπρώχτην να φύγει με την ψήφο σου. Όχι φυσικά για να αλλάξουμε χρώμα στο ρουσφέτι.
