Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΧΥΘΗΚΕ, ΚΙ ΑΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ... ΚΑΙ ΑΣ ΧΥΘΗΚΕ ΑΔΙΚΑ. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ.

Κι ας μη βιαστεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή τη διαπίστωση ως επιπόλαια και απερίσκεπτη μεγαλοστομία.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

http://ellinikoforum.blogspot.com/2009/10/blog-post_2910.html

Το αίμα που χύθηκε σαφώς και είναι αιτία οδύνης για το σύνολο του Ελληνικού λαού.

Για το καθήκον όμως του ρεαλισμού στην παρατήρηση, είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός σχεδίου εγκληματικού, που οι συγκυρίες το καταδίκασαν να επιτύχει...

Το να συνεχίσουμε να παρατηρούμε και να σχολιάζουμε τα γεγονότα αυτά καθ εαυτά, είναι η μια πλευρά του νομίσματος.

Η εύκολη και η προσιτή...
Είναι η πλευρά την οποία θέλουν να μας αφήσουν να παρατηρούμε.
Όχι απλά και μόνο γιατί ως γεγονός εκ των πραγμάτων δε συσκοτίζεται, αλλά κυρίως γιατί παραμένοντας προσκολλημένοι στο ίδιο το γεγονός, εκείνο που συσκοτίζεται δραματικά είναι η ίδια η αλήθεια και κυρίως οι εφιαλτικές προεκτάσεις της.

Κι αυτή την αλήθεια για να την διακρίνουμε, θα πρέπει η σκέψη μας να σταματήσει να βαδίζει παράλληλα με τα γεγονότα, και να τολμήσουμε να «ακουμπήσουμε» το εναλλακτικό σενάριο, που σαφώς και είχαν πάρει υπ όψιν τους, τόσο οι εκτελεστές όσο και οι «αόρατοι» οργανωτές τους.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΡΩΤΗ:

Οι άνθρωποι αυτοί πήγαν να σκοτώσουν.
Και δεν πήγαν σε καρτέρι να περιμένουν το θύμα τους...
Δεν πήγαν σε κάποιο σκοτεινό και απόμακρο πεζοδρόμιο για να στήσουν ενέδρα...
Δεν επέλεξαν την ηρεμία της νύχτας σε κάποια απόμακρη έπαυλη...
Αλλά ούτε ένα πολυσύχναστο δρόμο γεμάτο αυτοκίνητα για να έχουν σύμμαχο το μποτιλιάρισμα και τη σύγχιση, και να εξαφανιστούς με επιδέξιες κινήσεις μηχανόβιων κρανοφόρων.
Δεν επέλεξαν να ξεμοναχιάσουν αστυνομικούς για να τους «φάνε» αθόρυβα, λίγο πριν φτάσει στο σπίτι το ο καθένας από αυτούς ξεχωριστά.

Επέλεξαν να πραγματοποιήσουν έφοδο σε αστυνομικό τμήμα...
Επέλεξαν μια επιχείρηση καταδρομικού τύπου και αιφνιδιασμού...
Επέλεξαν τη θρασύτατη πρόκληση και τον εντυπωσιασμό των πάντων...

Αλλά δεν επέλεξαν μόνο αυτά. Αυτά είναι που είδαμε. Που μας εντυπωσίασαν και που τα χρησιμοποιούν απερίσκεπτα για να μας παραμυθιάζουν.

Αυτά όμως που ΔΕΝ έιδαμε είναι τα πλέον εντυπωσιακά. Είναι όλα εκείνα που συνιστούν πραγματικό εφιάλτη.

Μ αυτή τους την ενέργεια οι άνθρωποι αυτοί...

Επέλεξαν το ρίσκο...

Επέλεξαν το «ραντεβού» τους με το απρόοπτο...

Επέλεξαν να θέσουν σε βέβαιο κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή...

Ηταν περισσότερο σίγουρο ότι θα σκοτωθούν παρά ότι θα σκοτώσουν.

Κι αυτή η σιγουριά δεν εκπορεύεται μόνο ή κυρίως από την πιθανότητα μιας απρόβλεπτης αντίδρασης από τη μεριά των αστυνομικών.

Είναι βέβαιο πως άλλα περισσότερο θανατηφόρα όπλα σημάδευαν τους ίδιους τους εκτελεστές την ώρα που αυτοί πυροβολούσαν. Ηταν τα όπλα των εξ ίσου αδίστακτων συνεργατών τους.

Γιατί τίποτε δεν έπρεπε να πάει στραβά...
Γιατί κανείς από αυτούς δεν έπρεπε να συλληφθεί έστω και τραυματισμένος...
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι μόνο δυο τρόποι υπήρχαν για να μην έχουν ταυτότητα.

Ή να πετύχουν και να φύγουν ζωντανοί...

Ή να μείνουν πίσω νεκροί αν αποτύγχαναν.

Θα τους εκτελούσαν οι ίδιοι οι συνεργάτες τους ή θα αυτοκτονούσαν.

Κι αυτή η πεποίθηση είναι που τους έκανε θρασύτατους...

Αυτή η βεβαιότητα του θανάτου είναι που τους έκανε ν αδειάσουν μια αποθήκη σφαίρες και όχι η δήθεν απειρία τους.

Επρεπε να πετύχουν να φύγουν ζωντανοί αλλίως θα έμεναν για πάντα εκεί.

Και θα έμεναν εκεί από τα πυρά «δικών τους» ανθρώπων αν αποτύγχαναν.

Το ήξεραν. Κι αυτό τους έκανε τόσο αδίστακτους και κυνικούς.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ:

Γι αυτό και η ταυτότητα αυτού του εγκλήματος, δε γράφεται στο σύνολο της με ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Αλλοίμονο σ αυτούς που αρνούνται πεισματικά να δουν απλές και αυτονόητες αλήθειες.

Η τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει και δεν είχε ποτέ αυτόν τον «ΟΡΚΙΣΜΕΝΟ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ» αυτής της ομάδας των αδίστακτων και των αποφασισμένων.

Γιατί αυτός ο τσαμπουκάς θέλει, άλλη ψυχή, άλλες αξίες, άλλη άποψη για τη ζωή και την αυτοθυσία, διαφορετικές καταβολές και διαφορετικές «πολιτισμικές πεποιθήσεις»

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:

Οι άνθρωποι αυτοί πήγαν εκεί αποφασισμένοι να πετύχουν.

Μονο το έγκλημα??? ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ.
Αυτό μπορούσαν να το επιτύχουν και διαφορετικά, επιλέγοντας και ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη μέθοδο, στο βαθμό που θα ήταν η αποκλειστική τους επιδίωξη.

Μόνο τη «θεαματικότητα»??? ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ.
Διότι σ αυτές τις περιπτώσεις, θεαματικότερο καθίσταται εκ των πραγμάτων και το οφελιμότερο. Και είναι αυτονόητο πως ουδέν οφελιμότερον για την τρομοκρατία αυτού του είδους, από τον βέβαιο θάνατο των αστυνομικών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:

Αυτό που πρωταρχικά επεδίωξαν να πετύχουν μέσα από τη «θεαματικότητα» του δολοφονικού εγχειρήματος, ήταν ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΟΥΝ ΕΝΑ ΝΤΟΜΙΝΟ ανάλογων (αν και «πιο «αθώας» εμβέλειας) εγχειρημάτων, ΕΝΑ ΟΛΕΘΡΙΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΥ, και αν κρίνει κανείς από την «επόμενη μέρα», η προσπάθειά τους αυτή, δείχνει να έπιασε τόπο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΡΙΤΗ:

Το να διαπιστώνει κανείς μετά από τέτοια γεγονότα πως, τόσο η πολιτεία όσο και οι θεσμοί, είναι ανέτιμοι να υποδεχτούν ανάλογα φαινόμενα στη χώρα προφανώς και είναι αναμενόμενο.

Αναμενόμενο είναι φυσικά να διακρίνει κανείς πως ανάλογη ανετοιμότητα υφίσταται και γενικότερα στην κοινωνία την ίδια.

Το να συναντά όμως κανείς την απροθυμία της πολιτείας και των θεσμών...

ΟΧΙ ΜΟΝΟ στο να αναζητήσει προς κάθε κατεύθυνση και χωρίς επιπόλαιους αποκλεισμούς, τους οργανωτές ( φυσικούς και θεσμικούς) αυτής της εφιαλτικής ιστορίας....

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ με αταλάντευτη αποφασιστικότητα - ανάλογη με την αποφασιστικότητα των τρομοκρατών - στα επιβεβλημένα μέτρα θωράκισης και κοινωνικής ανασύνταξης, ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΜΕΛΕΙΑ άνευ προηγουμένου.

Το να έρχεται επίσης κανείς αντιμέτωπος με πολιτικές ηγεσίες απρόθυμες να συναισθανθούν το μέγεθος της ευθύνης τους και άτολμες να αφυπνήσουν τον Ελληνικό λαό για τα μελλούμενα, είναι αποκαλύπτικό της ανικανότητας αλλά και της επικινδυνότητας, του συνόλου αυτού του φαφλατάδικου πολιτικού συστήματος να συνεχίσει να διαχειρίζεται πλέον τις τύχες μας και το μέλλον του τόπου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ:

Η Ελληνική κοινωνία αλλώθηκε.

Ο Δούρειος ίππος της καταστροφής μας πλέον είναι εδώ. Είναι μέσα στη χώρα. Και τα νήματα αυτών των αποφασισμένων για όλα και ορκισμένων με θάνατο τρομοκρατών, δεν τα κινούν ούτε πνιγμένοι στην ανία καλοπερασάκηδες, ούτε θεωρητικά αποπροσανατολισμένοι σεχταριστές.

Η εφιαλτική νύχτα της Αγίας Παρασκευής, φέρνει εκ των πραγμάτων την Ελλάδα αντιμέτωπη με ενα ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΑΞΙΩΜΑ που κανείς δε δικαιούται να το υποτιμήσει:

Από τη στιγμή που η τρομοκρατία δεν έχει στόχους ΣΑΦΕΙΣ, ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ και «ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ» και διαχέει το θάνατο στοχεύοντας την ίδια την κοινωνία και τους θεσμούς, τότε ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ και ΕΞΩΕΛΛΗΝΙΚΑ και ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ.

ΣΤΟΧΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.

Και καλά θα κάνουν οι κάθε λογής παραθυράτοι, να μη βαυκαλίζονται παραμυθιάζοντας πριν απ όλα τον εαυτό τους, εκτοξεύοντας ανδροειδείς ύβρεις κατά των εγκληματιών ποντάροντας να προκαλέσουν το φιλότιμό τους.

Και πριν απ όλα την υποχρέωση να προσγειωθεί στην καθόλου εύκολη πραγματικότητα την έχει η ίδια η πολιτική ηγεσία, που οφείλει να εγκαταλείψει τους ανέξοδους λεονταρισμούς και να κοινωνικοποιήσει ευρύτατα το πρόβλημα.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΑΛΛΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΥΤΟ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΟΝΟ, ΑΛΛΑ Η ΙΔΙΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΒΛΕΨΕΤΕ.

ΑΥΤΗ Η ΓΕΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΓΑΣΑΚΟΥΣ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΥΡΙΕ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΟΔΟΥΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΥΣ. Η ΕΥΘΥΝΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ.