Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τελικά, είχα ή δεν είχα δίκαιο όταν έγραφα στις σελίδες των αγαπημένων μου blogs με αφορμή κάποιον κοινωνιολογικό-πολιτικό θέμα ότι «βρίσκω απείρως συναρπαστικότερη την πολιτική του ποδοσφαίρου από το ποδόσφαιρο της πολιτικής?».
Η ανατροπή δεν γράφτηκε στα ΕΥΡΩ-ψηφοδέλτια της Ελλάδας ούτε των άλλων από τους 26 εταίρους μας που κλήθηκαν να εκλέξουν νέους αντιπροσώπους τον περασμένο Ιούνιο. Γράφτηκε στο μουσκεμένο παλκοσένικο της οικοδέσποινας Εθνικής Ομάδας Ουκρανίας ξεκινώντας από την απίστευτης τεχνικής ικανότητας, συναισθηματικού πάθους και γοητείας Ελληνική ομάδα και ολοκληρώθηκε με το ξέσπασμα και το γύρισμα που επεφύλαξε η τύχη για την Γαλλική ομάδα!
Έτσι, ναι! Και ας τολμήσουν να μας πουν, πέρα από το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα ποσοστό αποχής πόσοι άκουγαν τα φληναφήματα των πολιτικών μας και πόσοι τις ουρανόμηκες ιαχές των απανταχού της Ευρώπης Ελλήνων που παρακολούθησαν τον κρίσιμο αγώνα Ουκρανίας-Ελλάδας…
Να μείνω εδώ θα ήταν άδικο! Η νίκη της Εθνικής Ελλάδας μας δίδαξε σημαντικά μαθήματα, και συγκεκριμένα:
Ότι στο ποδόσφαιρο τα φαβορί μπορούν να ανατραπούν όταν μπει σε δουλειά η ψυχολογία.
Ότι τίποτε δεν κατοχυρώνεται και δεν χάνεται πριν το τελικό σφύριγμα.
Ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ ταλέντο και ελπίδες αρκεί να ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ μακριά, και ακόμη καλύτερα να φύγουν από τη μέση οι εξυπνάκηδες που ακούν στο όνομα παράγοντες και παραγοντίσκοι
Το βράδυ της Τετάρτης 18ης Νοεμβρίου 2009 ΔΕΝ περιγράφεται με λέξεις. Όμως κρίνω σκόπιμη και χρήσιμη μια ψυχοδυναμική ερμηνεία της απίστευτης νίκης μας.
Θαυματοποιός ο Ρεχάγκελ ή ευλογία των θεών του ελληνικού ποδοσφαίρου τα παιδιά που απαρτίζουν το γαλανόλευκο συγκρότημα;
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο ή μάλλον και τα δύο μαζί.
Συχνά, όταν οι άνθρωποι βρισκόμαστε μπροστά σε ανέλπιστες χαρές ή λύπες επικαλούμεθα τη «μαγική» ερμηνεία αποφεύγοντας να δούμε κατάματα κάποιες απλές αλήθειες.
ΔΕΝ θα υποτιμήσω τους παίκτες της Εθνικής, αλλά και άλλοτε είχαμε παιδιά με ταλέντο - όμως, «με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» και εδώ ο Γερμανός κατάφερε τρία θεμελιακά πράγματα-
1/ ΚΡΑΤΗΣΕ μακριά ΟΛΟΥΣ τους σχετικούς- άσχετους παράγοντες από τη λήψη αποφάσεων και τη δόμηση της ομάδας του.
2/ Συνέθεσε δημιουργικά δυνάμεις και αδυναμίες, ταλέντα και προσόντα δημιουργώντας ένα αρμονικό σύνολο που καλύπτει κενά, γεννά πρωτοβουλίες, εκμεταλλεύεται καταστάσεις, πετυχαίνει συμφωνημένους στόχους
3/ Δίδαξε έναν απειθάρχητο και συνάμα ωραίο λαό ότι ΔΕΝ χάνεις τη γοητεία σου εάν πειθαρχήσεις και δεν εξαντλείται η δυναμική της ομάδας στην υπερβολή ενός ή περισσότερων αστέρων που έχουν, ίσως, κάποιες καλές στιγμές.
Το εθνικό μας συγκρότημα παίζοντας υπό βροχή και με τσουχτερό κρύο στην Ουκρανία μας έκανε ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ περήφανους. Ας γίνει μάθημα αυτό για καλοπροαίρετους ξερόλες παράγοντες και παραγοντίσκους!
Η διαιτησία, ΔΥΣΤΥΧΩΣ με τα ατοπήματά της προσέφερε «επιχειρήματα» στους κακούς Έλληνες διαιτητές που συχνά «κλέβουν» νίκες και σακατεύουν άτομα και συλλόγους επειδή ΔΕΝ αντέχουν στους κάθε λογής πειρασμούς.
Σίγουρα ΟΛΟΙ αγαπούν το νικητή και τη νίκη, αλλά την περασμένη Τετάρτη αυτή η Νίκη - που μας έδωσε και το εισιτήριο για το ΜΟΥΝΤΙΑΛ του 2010 στη Νότια Αφρική - δίδαξε πολλά σε πολλούς!….
Κύριε Ρεχάγκελ, κ. Τοπαλίδη, Παιδιά της Εθνικής Ελλάδας…
Καλή συνέχεια!…
