Το επικοινωνιακό παιχνίδι είναι σημαντικό, ζωτικής σημασίας για να σε βοηθά να εστιάσει η κοινωνία εκεί που θέλει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Προς το παρόν, όσο και αν τα σκληρά και άδικα οικονομικά μέτρα της προηγούμενης Κυβέρνησης δεν καταργήθηκαν – όπως τα τέλη κυκλοφορίας, το ΕΤΑΚ, κλπ – παρόλα αυτά ανακαλύπτουμε πόσο «κακό» κάνουν στην οικονομία του Κράτους οι γιατροί που φοροδιαφεύγουν, στη συνέχεια ανακαλύπτουμε τους πλούσιους δημόσιους υπαλλήλους, μετά ανακαλύπτουμε τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους και στο τέλος, που θα πάει, θα ανακαλύψουμε ότι ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται. Επικοινωνιακά, στηρίζεται ένα ολόκληρο σύστημα πάνω σ’αυτές τις πρακτικές. Με διαρροές, ότι ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου στοιχίζει στο ελληνικό Κράτος πάνω από 2.000 ευρώ, πλήττουμε πραγματικά τους έχοντες του συστήματος… Λες και το πρόβλημα είναι ο υπάλληλος που αμείβεται όσο αμείβεται και όχι ότι αμείβεται γιατί μπορεί, ας πούμε, να μη δουλεύει, να μην παράγει το έργο που πρέπει, να μην χρειάζεται να είναι στην Α υπηρεσία, αλλά να πρέπει να πάει στη Β. Την ίδια στιγμή, ολόκληρη διαδικασία ξεκίνησε για μία υπάλληλο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που συνελήφθη να χρηματίζεται, δελτία τύπου εκδόθηκαν και το όνομα της υπαλλήλου φιγουράριζε πρώτο – πρώτο. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη γνωστοποίηση των στοιχείων οποιουδήποτε διαπράττει μία παράνομη πράξη. Το ζήτημα προκύπτει από τους ίδιους χειρισμούς του ελληνικού Κράτους. Ίσα μέτρα και ίσα σταθμά για όλους κ.Μπατζελή και όχι επιλεκτική αντιμετώπιση της κατάστασης. Μέχρι τώρα, έχουν δημοσιευθεί περισσότερες από 1.000 διαφορετικές εκθέσεις και έρευνες που αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο το πού πιστεύει ο πολίτης ότι υπάρχει διαφθορά. Δεν χρειάζεται κανένας κόπος λοιπόν για να «ανακαλυφθούν» οι «εστίες διαφθοράς», ούτε και χρειάζεται να κάνουμε σαν να «ανακαλύψαμε την Αμερική»…