Η σύνοδος του Ο.Η.Ε. για το κλίμα που συγκαλείται στην Κοπεγχάγη από τις 7 έως τις 18 Δεκεμβρίου παρουσία του Προέδρου των Η.Π.Α. κ. Μπάρακ Ομπάμα και του Πρωθυπουργού της Κίνας κ. Ουέν Ζιαμπάο, αναπτερώνει τις ελπίδες για ουσιαστικές συμφωνίες. Τα εμπόδια όμως παραμένουν πολλά. Στόχος μια συμφωνία για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, στόχος η διάσωση του πλανήτη – Γη και του ανθρώπινου πολιτισμού.
Πριν από μερικές ημέρες ο κ. Ομπάμα ανακοίνωσε τη δέσμευση των ΗΠΑ για μείωση των ρυπών κατά 17% και λίγο αργότερα ο Πρωθυπουργός της Κίνας δημοσιοποίησε τη πρόταση που θα παρουσιάσει στη Κοπεγχάγη, για μείωση των ρύπων κατά 40% με 45%, ανά μονάδα ΑΕΠ έως το 2020. Οι δεσμεύσεις των ‘’δυο μεγάλων’’, που θεωρούνται οι δυο ισχυρότεροι ρυπαντές, καλλιεργούν κλίμα αισιοδοξίας, για τη δυνατότητα της συνόδου της Κοπεγχάγης να καταλήξει σε συμφωνία. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αρνούνται να επωμιστούν το βάρος, επιδιώκοντας αντισταθμιστικά οφέλη, που θα εγγυηθούν τη σταθερή τους ανάπτυξη. Οι αναπτυγμένες χώρες καταθέτουν τις προσφορές τους, αλλά μεσσούσης της οικονομικής κρίσης, δεν μπορούν να συνεισφέρουν απλόχερα τη βοήθεια, που θα αποτελέσει κίνητρο για τους ‘’φτωχούς’’ να στραφούν στην πράσινη ανάπτυξη.
Ο ΟΗΕ ζητεί επιμόνως 10 δις. δολάρια το χρόνο, ώστε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, για να καταφέρουν οι αναπτυσσόμενες χώρες να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κλιματικής αλλαγής.
Οι αναλυτές που βρίσκονται κοντά στους δυο μεγάλους – ΗΠΑ κ’ ΚΙΝΑ – πιστεύουν, ότι στην Κοπεγχάγη θα υπάρξει τουλάχιστον μια σοβαρή πολιτική δέσμευση, που μέσα στο 2010 θα καταγραφεί σε μια δεσμευτική συμφωνία για τη διάσωση του πλανήτη. Γεγονός είναι ότι και στη περίπτωση τυχόν διαφωνιών, η επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πλεύσης θα οδηγήσει σε αυτόνομες πρωτοβουλίες για τη μείωση των ρύπων, αλλά και σε στοχευμένη δράση για τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, με στόχο την οριστική απομάκρυνση από τα παραδοσιακά και ρυπογόνα καύσιμα.
Το πραγματικό κόστος της προσαρμογής στην αλλαγή του κλίματος είναι πιθανό να είναι δυο έως τρεις φορές μεγαλύτερο, από εκτιμήσεις που έγιναν από τη Σύμβαση – Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή CUNFCCC, τονίζουν οι ερευνητές. Η UNFCCC έχει εκτιμώμενο Ετήσιο συνολικό κόστος για την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος 40 δις. δολάρια ή το κόστος της διοργάνωσης τριών Ολυμπιακών Αγώνων ανά έτος. Στις εκτιμήσεις αυτές δεν περιλαμβάνονται ζωτικής σημασίας τομείς όπως η ενέργεια, η μεταποίηση, το λιανικό εμπόριο, τα ορυχεία, ο τουρισμός και τα οικοσυστήματα.
Όλοι οι Επιστήμονες συγκλίνουν στην άποψη, ότι το ποσό των χρημάτων στο τραπέζι της Κοπεγχάγης θα είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες, που θα καθορίσουν αν θα επιτευχθεί μια συμφωνία για την αλλαγή του κλίματος.
Η Δανία προτείνει μείωση των εκπομπών αερίων κατά 50% (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990) έως το 2050, με τις πλούσιες χώρες να επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος της προσπάθειας. Σύμφωνα επίσης με την πρόταση της Δανίας – που θα φιλοξενήσει τη διάσκεψη του ΟΗΕ – θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες ώστε η παγκόσμια αύξηση της Θερμοκρασίας να διατηρηθεί κατά μέσο όρο, εντός των δυο βαθμών κελσίου.
Ο Βρετανός Πρωθυπουργός κ. Γκόρντον Μπράουν θα προσέλθει στη διάσκεψη με τη πρόταση για σύσταση ενός ταμείου 10 δις. δολαρίων για τη στήριξη των αναπτυσσομένων χωρών στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής. Η Μεγάλη Βρετανία σχεδιάζει να συνεισφέρει στο ταμείο 880 εκ. Ευρώ σε ορίζοντα τριετίας. Στόχος της πρότασης του να βοηθηθούν οι ‘’φτωχές χώρες’’ για να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές στις οικονομίες τους. Όλα αυτά θα επιτευχθούν μέσα από μια νομικά δεσμευτική συμφωνία στην Κοπεγχάγη.
Η Ελληνική Κυβέρνηση προσέρχεται στη διάσκεψη χωρίς συγκεκριμένη ατζέντα και με γενικόλογες παροτρύνσεις. Οι εξελίξεις τρέχουν, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί και να κάνει τις ανάλογες επενδύσεις. Το 2020 είναι σε 10 χρόνια και επιβάλλεται να πάρουμε γρήγορα μέτρα. Ο τρόπος για να βγούμε από την ύφεση είναι η καινοτομία. Πρέπει να έχουμε ανάπτυξη, νέες τεχνολογίες, νέες μορφές εργασίας, νέους τρόπους να βγάζει κανείς λεφτά. Αυτή είναι η ευκαιρία που έχουμε τώρα. Η καθημερινή μας ζωή έχει κρίσιμη σημασία. Χρειάζεται ενότητα ανάμεσα στις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, χωρίς την οποία δεν υπάρχει λύση στο περιβαλλοντικό πρόβλημα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Σ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
