 |  |
Από την Κεντρική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας:«ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΚΙ ΟΧΙ ΕΓΩ» του Μιχάλη Κόκκορη
Διάκριση: Α΄βραβείο Θεάτρου το 2005 του ΥΠΠΟ
ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στο Κ.Θ.Β.Ε. το 2007
Σκηνοθέτης: Γιάννης Καλατζόπουλος
Σκηνογράφος- Ενδυματολόγος: Γιώργος Λιντζέρης
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Καλατζόπουλος
Βοηθός Σκηνογράφου-ενδυματ. Ειρήνη Τσακίρη
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Βιολέττα Γύρα : Βαλεντίνη ((ΜΑΝΤΟΝΑ)
Ασαντούρ Γουντικιάν : Μπάμπης
Γιώργος Νάκος : Πατέρας
Γιάννης Καλατζόπουλος: Αγησίλαος
ΠΡΩΤΗ Παράσταση το ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009, στις 9.00 μ.μ.
και την ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 στις 7.00 μ.μ.
στο ΧΩΡΟ ΤΕΧΝΩΝ Δήμου Βέροιας
Προπώληση εισιτηρίων από τη Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009 από τις 9.00 π.μ έως 2.00 μ.μ. από τα γραφεία του ΔΗΠΕΘΕ (3ος όροφος Χώρου Τεχνών) Τηλ. 23310 78140,1
Τιμή εισιτηρίου 18,00 € και 10,00 €
Επίσης σας πληροφορούμε πως για πρώτη χρονιά φέτος κυκλοφορούν εισιτήρια διαρκείας. Με το αντίτιμο των 50,00 € έχετε δικαίωμα να παρακολουθήστε όλες τις παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ, χειμώνας 2009-2010 και καλοκαίρι 2010.
.
Πρόκειται για μια κωμωδία για την οποία ο συγγραφέας γράφει στο πρόγραμμα του Κ.Θ.Β.Ε.:
«Η Βαλεντίνη θέλει να μοιάσει στη Μαντόνα. Κάθε εποχή έχει και τα πρότυπά της, στο πως πρέπει κανείς να ζει, τι πρέπει να επιδιώκει για να καταξιωθεί και να απολαμβάνει το σεβασμό των άλλων. Το σημερινό πρότυπο είναι η υπερβολή. Οι ήρωες του έργου – και οι τρεις σε μια καμπή της ζωής τους, που έχουν δοκιμάσει ο καθένας από κάτι, έχουν απογοητευθεί και επιχειρούν ένα νέο ξεκίνημα – είναι εγκλωβισμένοι μέσα στις αντιλήψεις περί επιτυχίας που έχουν διαποτίσει την κοινωνία στην οποία ζούμε. Βλέπουν τον εαυτό τους με τα μάτια που τα media, το μάρκετινγκ, οι δημόσιες σχέσεις και η διαφήμιση τους έχουν μάθει να βλέπουν. Κινούνται στα άκρα, όχι αναγκαστικά λόγω κάποιας ατομικής ψυχοπαθολογίας, αλλά επειδή η προσωπική ευτυχία και ολοκλήρωση έχει ταυτιστεί με την αναζήτηση όλο και υψηλότερων επιδόσεων, με έναν ανελέητο αγώνα που βάζει σε παρένθεση τον εαυτό και τις πραγματικές του ανάγκες. Η ποπ κουλτούρα δίνει υπόσταση σε αυτές τις πολιτισμικές αξίες, εικονογραφεί τα όνειρα στα οποία πρέπει όλοι να τείνουμε. Το ασήμαντο αναδεικνύεται ως σημαντικό και γρήγορα εγκαταλείπεται για να δώσει τη θέση του σε κάτι νέο. Ο εαυτός καίγεται από αυτήν την υπερδιέγερση προς ανώφελους στόχους, κι από την ενέργεια που ελκύεται γελάμε αμήχανα.»
