Οι Έλληνες έχουν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές “σαφάρι” αποδείξεων. Χωρίς καν να ξέρουμε πώς αυτές οι αποδείξεις θα προσμετρώνται για το αφορολόγητο όριο του εισοδήματος, χωρίς καν να ξέρουμε τη βαρύτητα της καθεμίας, είμαστε διατεθειμένοι να πάρουμε την απόδειξη ακόμα και για τα 0,12 λεπτά που δαπανήσαμε. Αυτό είναι μία αναμφισβήτητα μεγάλη επιτυχία της Κυβέρνησης. Κατάφερε να εμφυσήσει φορολογική συνείδηση, αλλά μόνο μέχρι εκεί που τη “συμφέρει”. Την ίδια λοιπόν στιγμή που είμαστε απαιτητικοί μέχρι “τελικής πτώσεως” για την απόδειξη των 0,12 λεπτών, βάζουμε βενζίνη πληρώνοντας 20,30 ή 50 ευρώ χωρίς απόδειξη, αγοράζουμε τσιγάρα προς 3,20 ευρώ κάθε ημέρα (ίσως ακόμα και δύο πακέτα), δαπανώντας έτσι ποσά τα οποία ουδέποτε θα αναγνωριστούν ως δαπάνες που πραγματοποιήσαμε. Έχουμε “ασπαστεί” το παραμύθι με τον “κακό” υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, καταστηματάρχη, γιατρό, δικηγόρο, που φοροδιαφεύγουν σε βάρος των υπολοίπων και την ίδια στιγμή βάζουμε το χέρι στην τσέπη μας κάθε ημέρα, χωρίς ποτέ να πάρουμε απόδειξη. Το φορολογικό νομοσχέδιο στο μεταξύ, στο οποίο θα περιλαμβάνεται και η υποχρέωση των πρατηρίων βενζίνης να έχουν ταμειακές μηχανές, μαζί με την ίδια υποχρέωση των περιπτέρων θα κατατεθεί το Μάρτιο. Πάνε λοιπόν τρεις μήνες. Θα χρειαστούν είκοσι ημέρες για τη συζήτηση και και την κατ’άρθρο ψήφισή του, και τουλάχιστον άλλες δέκα για τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Τέλος θα χρειαστεί ένας ακόμη μήνας για να αποσταλούν οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι. Με λίγα λόγια θα έχουμε φτάσει στον Ιούνιο, έχοντας περάσει 6 μήνες στο 2010. Από αυτούς τους 6 μήνες δεν θα υπάρχει καμία απόδειξη σε κανενός τον “ειδικό φάκελλο αποδείξεων” από βενζίνη, ή από τσιγάρα και γενικά από ότι μπορεί να πουλά ένα περίπτερο. Δηλαδή, ένα σημαντικότατο ημερήσιο έξοδο, θα μείνει εκτός υπολογισμού. Έτσι όταν φτάσει το τέλος της χρονιάς, θα έρθει το ίδιο το Κράτος να σου πει ότι δεν έχεις συμπληρώσει το όριο των αποδείξεων, και άρα θα πρέπει να πληρώσεις παραπάνω φόρο, καθώς οι αποδείξεις σου είναι λιγότερες από το ποσό που θα απαιτεί ο Νόμος. Κανονική “απάτη” και μάλιστα με αποδείξεις..