Νίκη Final 4
Ο Ολυμπιακός πέρασε μέσα από την Πόλη αλώβητος και καπάρωσε παράλληλα την κορυφή του ομίλου - έστω και πρόωρα - λόγω του στραβοπατήματος της Μάλαγας. Aυτή η νίκη είναι νίκη Final 4. Κατ' εξαίρεση θα κάνω μια αναφορά στο ποδόσφαιρο. Ο προχθεσινός Ολυμπιακός του Καραϊσκάκη ήταν μπασκετικός Ολυμπιακός και εκείνος του Αμντί Ιμπεκτσί ποδοσφαιρικός. Προφανώς και εννοώ την ψυχολογία και το πάθος, που επέδειξε η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη επί τουρκικού εδάφους και αποτέλεσαν κομβικά στοιχεία για την επικράτηση. Αν δεν ματώσεις, αν δεν τσαμπουκαλευτείς, αν δεν δείξεις ότι έχεις "πελέ", δεν κερδίζεις σε τέτοιες έδρες. Και αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες αναιμικές εκδοχές της ομάδας στις εκτός έδρας αναμετρήσεις. Το σήμα το έδωσαν οι Τσίλντρες και Τεόντοσιτς, που πολύ πετυχημένα τον χαρακτήρισε ο Τάσος Μαγουλάς Θεόντοσιτς με όσα έκανε στο παρκέ. Τρίποντα, ασίστ και πάνω απ'όλα υποδειγματική ΟΡΓΑΝΩΣΗ συνέθεσαν το ασύλληπτο παιχνίδι του νεαρού Σέρβου, σε μια επανάληψη του ημιτελικού του Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας.
Αυτόν τον παίκτη τον προόριζαν για ΔΑΝΕΙΚΟ! Ευτυχώς ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έδειξε τον δρόμο και έφραξε αδιέξοδα τύπου Τζάαμπερ, Κουκ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, που γλυκοκοιτούσε το τεχνικό επιτελείο και δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν σε καμία περίπτωση περισσότερα. Παρ'όλα αυτά λέγεται ότι μετά τον αγώνα ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν έξαλλος με τον Τεόντοσιτς (χαρακτηριστικά ειπώθηκε ότι η φωνή του περνούσε μέσα από δυο πόρτες) και του τα έψαλλε για την τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας, όταν και δεν ακολούθησε το σύστημα. Σίγουρα ο Σέρβος μπερδεύτηκε, αλλά είμαι περίεργος να μάθω ποιες ήταν οι οδηγίες. Ο Νίκολα Βούιτσιτς επιχείρησε δυο σκριν στον... αέρα και η πολυπόθητη συνεργασία δεν απέδωσε, παρά την επιμονή. Όπως και να έχει, σε περίπτωση που απουσίαζε ο Τεόντοσιτς από την χθεσινή αναμέτρηση, δεν θα υπήρχε καθόλου η συγκεκριμένη συζήτηση, αφού μόνος του κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό. Μοναδικά αρνητικά στοιχεία, σ'ένα κατά τα άλλα ευχάριστο βράδυ, ήταν η ευκολία με την οποία οι ερυθρόλευκοι απώλεσαν τις διαφορές ασφαλείας, που με τόσο κόπο είχαν χτίσει. Ειδικά η παραμονή στην πεντάδα του Βούιτσιτς, που εμφανώς σημάδεψαν οι Τούρκοι, εκθέτοντας την στρατηγική τρεις συνεχόμενες φορές, θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Όπως, επίσης και το γεγονός ότι ξεχάστηκαν στον πάγκο παίκτες, οι οποίοι είχαν βρει κάποιον ρυθμό και επανήλθαν σε κρίσιμα σημεία (όντας κρύοι και εκτός αγωνιστικού κλίματος) ή και καθόλου. Ένα παράδοξο της αναμέτρησης είναι, επίσης, ότι ο Ολυμπιακός επικράτησε, έχοντας σε κακή μέρατην φροντ λαϊν του και ιδίως τα πεντάρια του - ένα από τα δυνατά χαρτιά της ομάδας. Η περιφέρεια ήταν εκείνη που αναστάτωσε και οδήγησε την ομάδα στη νίκη και τους Τούρκους σε άλλη μια τιμιτική παρουσία στην διοργάνωση. Τέλος, η επαναλαμβανόμενη αστοχία από την γραμμή των ελευθέρων βολών στέρησε από την ομάδα ένα εύκολο διπλό και απολαύσαμε άλλη μια περιπέτεια... Παίξτε και καμιά σαπουνόπερα ρε γαμώτο.
(κυρίως επιθετικά)
(κυρίως επιθετικά)
ΥΓ: Αν η βαθμολογία μείνει ως έχει και την τελευταία αγωνιστική, τότε υπάρχει τεράστια πιθανότητα ο Ολυμπιακός να πάει χεράκι - χεράκι με Κάχα και Κίμκι και ο Παναθηναϊκός με Μπαρτσελόνα και Μακάμπι!
ΥΓ2: Μήπως πρέπει να κοιτάξουν στο λιμάνι την επιλογή της ζώνης στα μετόπισθεν; Η ομάδα δυσκολεύεται αρκετά σε συνθήκες man to man.
ΥΓ3: Για την επιλογή Σκούνι Πεν θα υπάξει ξεχωριστό κείμενο...
