Στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της Ελλάδας, είναι κανόνας χωρίς εξαίρεση πολλοί παράγοντες ενός από τα δυο μεγάλα κόμματα να υποτιμούν τον ηγέτη του αντίπαλου μεγάλου κόμματος, ο οποίος όμως γίνεται πρωθυπουργός και μάλιστα μακροημερεύει!
Η αρχή έγινε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, για τον οποίο οι οπαδοί της ΝΔ πίστευαν ότι μετά τη νίκη του το 1981, “θα μείνει λίγους μήνες στην πρωθυπουργία και μετά θα έλθουμε πάλι εμείς”! Στη συνέχεια, ήλθε η σειρά του Κώστα Σημίτη, τον οποίο οι αντίπαλοί του (εκτός και εντός ΠΑΣΟΚ) αποκαλούσαν “λογιστή” δηλαδή πολιτικό χωρίς όραμα. Ο Σημίτης έμεινε οκτώ χρόνια στην πρωθυπουργία. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε ο Κώστας Καραμανλής, ο “Κωστάκης” για τους αντιπάλους του, οι οποίοι περίμεναν η νίκη του 2004 να είναι μια ολιγόμηνη παρένθεση. Δεν μπορεί, δεν ξέρει, δεν δούλεψε ποτέ του, δεν μετείχε ποτέ του σε κυβέρνηση, το μόνο που τον νοιάζει είναι να τρώει σουβλάκια και να παίζει ηλεκτρονικά στην τηλεόρασή του. Αυτά και άλλα παρόμοια ή και χειρότερα επιστράτευαν ως… επιχειρήματα για να διατυμπανίσουν ότι ο Καραμανλής ήταν “λίγος”. Αποτέλεσμα: Με μια Νέα Δημοκρατία διαχρονικά για κλάματα, ο “λίγος” έμεινε πεντέμιση χρόνια στην εξουσία, από τα οποία σχεδόν μια πενταετία διέθετε την απόλυτη πολιτική ηγεμονία. Και τώρα ο σημερινός Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου: Ο “Γιωργάκης”, που δεν μπορεί να μιλήσει καλά ελληνικά, που επιλέγει συνεργάτες τύπου Ματσούκα και Καραχασάν, που δεν μπορεί να κάνει ποδήλατο, που χάνεται με τη βάρκα του μεσοπέλαγα. Αυτός ο τύπος, λοιπόν, αφού έστειλε στο σπίτι του τον Βενιζέλο στις εσωκομματικές εκλογές, δυο χρόνια αργότερα γκρέμισε σε ερείπια την πολιτική κυριαρχία του Καραμανλή και πέτυχε τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη του ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ, μετά την πρώτη που είχε πετύχει ο πατέρας του με διαφορά σχεδόν 12 μονάδες.
Το ίδιο έργο ξαναπαιγμένο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Είναι πολλοί σήμερα οι ΝεοΔημοκράτες που πιστεύουν ειλικρινά ότι ο Παπανδρέου θα χρεωθεί την αποτυχημένη προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας και σε λίγους μήνες το κόμμα του θα ξαναβρίσκεται στην Κυβέρνηση.
Σφάλλουν! Η ατζέντα Παπανδρέου, για όποιον την έχει αποκρυπτογραφήσει, είναι ατζέντα οκταετίας και μάλιστα πολύ, πάρα πολύ προσεκτικά φιλοτεχνημένη. Ακόμα και σήμερα, στην συνέντευξη- απολογισμό για τις πρώτες 100 ημέρες του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Γιώργος Παπανδρέου άνοιξε τα χαρτιά του, συνδέοντας τις αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση με την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στον πολιτικό λόγο της κυβέρνησης, πρέπει να γίνουν οι αλλαγές στη δημόσια διοίκηση (εκλογικός νόμος, σχέδιο Καλλικράτης, εισαγωγές στο Δημόσιο μόνο από το ΑΣΕΠ) και μετά να βαθμολογηθεί για τις επιδόσεις της στην οικονομία. Βέβαια το πορτοφόλι του Έλληνα φορολογούμενου δεν περιμένει πότε θα γίνουν οι αλλαγές στο κράτος, αλλά η αποτίμηση μιας οικονομικής πολιτικής δεν γίνεται στον χρονικό ορίζοντα μιας κυβερνητικής θητείας και μάλιστα της πρώτης (η εξαίρεση Μητσοτάκη επιβεβαιώνει τον κανόνα).
Σε αυτό το πακέτο προσθέστε ότι το κόμμα που εδώ κι 100 ημέρες βρίσκεται στην κυβέρνηση έχει ήδη από τις περιόδους Ανδρέα Παπανδρέου και Σημίτη δημιουργήσει στέρεες και διαχρονικές σχέσεις με το συντριπτικά μεγαλύτερο (ποσοτικά και ποιοτικά) μέρος του συστήματος ενημέρωσης της ελληνικής κοινωνίας, μετά την επί πενταετία πλήρη και αδιατάρακτη νιρβάνα της Νέας Δημοκρατίας που ούτε είχε, ούτε ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει τέτοιες σχέσεις.
Συμπέρασμα: Όποιος συνεχίζει να υποτιμά τον Παπανδρέου και να πιστεύει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός “θα πέσει μόνος του σε ένα εξάμηνο”, όπως μου είπε με περισσή βεβαιότητα βουλευτής της ΝΔ, ας γνωρίζει ότι θα χάσει στο πολιτικό παιχνίδι.
