Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα με πολύ δύσκολη -ή σκληρή…- απάντηση. Πρώτα η σύληση στον τάφο του Τάσσου Παπαδόπουλου. Μετά, όπως γράφαμε προ διημέρου, οι διαρροές του τύπου “βρείτε τα τώρα με τον Ταλάτ, γιατί σε λίγο έρχεται ο ακραίος Έρογλου”. Κατόπιν, η βεβήλωση του τάφου του Σπύρου Κυπριανού. Και τώρα η δολοφονία του Χατζηκωστή, του συνεχιστή της mediaκής δυναστείας που πήρε πάνω της το “όχι” στο Σχέδιο Ανάν. Τα γεγονότα είναι πάρα πολλά για να θεωρηθούν απλώς συμπτώσεις. Άλλωστε, όπως λέει ένα παλιό εγχειρίδιο στρατηγικής, αν κάτι συμβαίνει μια φορά είναι γεγονός, αν συμβαίνει δυο φορές είναι σύμπτωση, αν συμβαίνει τρεις είναι εχθρική ενέργεια.
Ο γνωστός Κύπριος δικηγόρος κ. Φαήλος Κρανιδιώτης σε άρθρο του, δίνει τη δική του εξήγηση στα γεγονότα. Ωστόσο, το βέβαιο είναι ότι κάτι συμβαίνει στην Κύπρο. Η πολιτική ηγεσία του νησιού αντιδρά, αλλά μάλλον αντιδρά χλιαρά. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκαν και η δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ που βρέθηκε στην Αθήνα. «Απαράδεκτες» χαρακτήρισε για ακόμη μια φορά τις προτάσεις που έδωσε η τουρκοκυπριακή πλευρά στο πλαίσιο των συνομιλιών για την επίτευξη λύσης στο Κυπριακό, ο γγ του ΑΚΕΛ, Αντρος Κυπριανού. Ο κ.Κυπριανού επανέλαβε ότι οι προτάσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς είναι «έξω από τα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ και έξω από το συμφωνηθέν πλαίσιο μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο».
Τόνισε ακόμη ότι το ΑΚΕΛ θα εξακολουθήσει να στηρίζει τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια, πάνω στις θέσεις των αρχών που διατυπώνει. «Είναι και δική μας πεποίθηση ότι ο κίνδυνος διολίσθησης είναι προς την κατεύθυνση της διχοτόμησης και όχι προς την κατεύθυνση της αποδοχής κακής λύσης», πρόσθεσε.
Παρά ταύτα, μου φαίνεται ότι αυτά που δεν βλέπουμε είναι περισσότερα, πιο σημαντικά και πολύ πιο αποκρουστικά από αυτά που βλέπουμε. Μακάρι να μην είναι έτσι, αλλά…
