Κι όμως υπάρχει…
Γράφει ο Ευθύλογος
Οι εγκληματολόγοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα.
Η ελληνική πραγματικότητα όμως σε μια επίδειξη παγκόσμιας - και ως συνήθως βλακώδους – πρωτοτυπίας, έρχεται να διαψεύσει την επιστήμη και να αποδείξει ότι το τέλειο έγκλημα όχι μόνον υπάρχει αλλά συντελείται διαχρονικά και κατ’ εξακολούθηση χωρίς ποτέ να βρεθεί ένοχος!
Άλλωστε η ηλίθια φράση «δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών», που σημαίνει μετάθεση στις ελληνικές καλένδες, κάτι ισοδύναμο με απαλλαγή δηλαδή, μόνο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ακούγεται τόσο συχνά. Πρόκειται για φράση – απότοκο της συναλλαγής που επικρατεί σε επίπεδο υπευθύνων και παρέχει άμεσα μεν την αναγκαία πίστωση χρόνου, έμμεσα δε την αθώωση.
Πολύ λογικό!! Πώς να αποδώσουμε ευθύνες και πως να καταδικάσουμε, αφού αύριο – μεθαύριο μπορεί να βρεθούμε εμείς στη θέση των τωρινών ενόχων; Αν όμως τους βγάλουμε «λάδι», έ! του κερατά, σύμφωνα με την .......
αρχή της αμοιβαιότητας θα τη σκαπουλάρουμε κι εμείς όταν με το καλό έρθει η ώρα μας!
Τόσες επαφές που είχαν και έχουν με τους ......
εκ δυσμών γείτονες οι λεβέντες που χρόνια τώρα καθορίζουν την τύχες αυτού του δύσμοιρου τόπου, ήταν βέβαιο ότι θα τους βοηθούσαν, αν όχι σε τίποτε άλλο, τουλάχιστον στο να κατανοήσουν πλήρως τον ακρογωνιαίο λίθο της (πολιτικής) επιβίωσης, δηλ. τον νόμο της Omertà [1] Μόνον η παράβαση αυτού του νόμου τιμωρείται. Οι υπόλοιποι νόμοι φαίνεται πως υπάρχουν για να υπερπηδούνται από τους ισχυρούς και να πηδάνε τους ανίσχυρους. [2]
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να γίνουμε ο περίγελως της Ευρώπης και να ψάχνουμε ακόμη για ενόχους έξω από το σπίτι μας. Πρόκειται για την συνήθη ελληνική τακτική. Πάντα φταίει κάποιος άλλος. [3]
Μέχρι τώρα για τα χάλια μας έφταιγε η Τουρκοκρατία, η κατοχή, οι σύμμαχοι που υπέθαλψαν τον εμφύλιο και οι Αμερικανοί. Τώρα φταίνε οι κερδοσκόποι!
Μέχρις εδώ οι φταίχτες βγαίνουν πέντε. Ακριβώς όσα και τα δάχτυλα της ανοιχτής παλάμης. Καιρός να στρέψουμε την ανοιχτή παλάμη στο μούτρο μας.
Αν φταίει κάποιος για την κατάντια μας, φταίμε μόνο εμείς και οι ντενεκέδες στους οποίους αναθέτουμε με μακάρια ηλιθιότητα την ευθύνη να καθορίζουν τις τύχες μας.
Ποιοι κερδοσκόποι και μαλακίες;
Ελεύθερη αγορά δεν έχουμε; Ελεύθερη αγορά δεν θέλαμε;
Όλοι κερδοσκοπικά λειτουργούν στην ελεύθερη αγορά. Είδατε κανέναν να αποβλέπει στη ζημία;
Είδατε ποτέ την ελεύθερη αγορά να επιβραβεύει τους ζημιοσκόπους;
Εξ ορισμού η αγορά έχει ως σκοπό το κέρδος, άρα κερδοσκοπεί με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον. Και δεν το κρύβει. Τουλάχιστον είναι ειλικρινής . Ένας από τους πρώτους ορισμούς που μαθαίναμε στην οικονομία ήταν ο ορισμός της επιχείρησης.
«Επιχείρηση λέγεται κάθε οικονομική μονάδα που οργανώνει τους παραγωγικούς συντελεστές με στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους».
Στόχος όχι μόνον το κέρδος, αλλά η μεγιστοποίησή του.
Αυτό και μόνον αρκεί για να καταλάβει και ο πλέον αφελής ότι η αγορά δεν είναι ούτε φιλόπτωχο ταμείο, ούτε οικοτροφείο απόρων κορασίδων, ούτε ίδρυμα στήριξης αναξιοπαθούντων.
Και αν μια επιχείρηση που πουλάει σώβρακα αποβλέπει στη μεγιστοποίηση του κέρδους, πόσο(ω) μάλλον μια επιχείρηση που πουλάει χρήμα. Δηλαδή μια Τράπεζα!
Και για να γίνω σαφέστερος. Δεν κατέφυγε η Goldman Sachs στην Ελλάδα. Η Ελλάδα κατέφυγε στην Goldman Sachs και σε άλλους κερδοσκόπους, επιδιώκοντας την ανταλλαγή τίτλων (currency swap) και την μη καταγραφή του ποσού ως δημοσίου χρέους. Κάτι που δεν θα συνέβαινε αν η ελληνική οικονομία ήταν ισχυρή. Αλλά πώς να είναι ισχυρή;
Τι σωστό υπήρξε στην Ελλάδα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά;
* Ο εμφύλιος, που όταν οι σύμμαχοι μοίραζαν τα λάφυρα, εμείς βγάζαμε τα μάτια μας;
* Το εν συνεχεία κυνήγι των αντιφρονούντων που έδιωξε χιλιάδες μυαλά στο εξωτερικό και οδήγησε σε «αξιοποίηση» χοντροκέφαλων ημετέρων;
* Η εγκατάλειψη της υπαίθρου και της πρωτογενούς παραγωγής;
* Η συσσώρευση τεράστιου αριθμού κατοίκων στην Αθήνα για να υπάρχει φτηνό εργατικό δυναμικό για τις δήθεν «βιομηχανίες»;
* Η σχεδόν εκβιαστική και προφανώς ανώμαλη «αστικοποίηση» του ελληνικού πληθυσμού σε διάστημα 50 ετών; (κάτι που η Ευρώπη επέτυχε σε διάστημα 200 ετών και βεβαίως πολύ πιο ομαλά)
* Η δημιουργία στρατιών αντιπαραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων απλά και μόνον για καταπολέμηση της ανεργίας; [4]
* Ο ηλίθιος και συνάμα αγύρτικος θεσμός της αντιπαροχής οικοπέδων που δημιούργησε εκατοντάδες χιλιάδες νεόπλουτους κηφήνες και κατέστρεψε τις πόλεις, το περιβάλλον και – το χειρότερο – την αντίληψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να πλουτίζει μέσω της εργασίας του;
* Ο νόμος 1611/50 βάσει του οποίου τα αποθεματικά των Ταμείων τα δέσμευε με ασήμαντα (σε σχέση πάντα με τα τρέχοντα) επιτόκια η Τράπεζα Ελλάδος για να χρηματοδοτεί με φτηνό χρήμα λογιών – λογιών «επιχειρήσεις»; [5]
* Η ίδρυση του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) που ανέλαβε να «σώσει» πολλές από τις παραπάνω προβληματικές «επιχειρήσεις» ενώ την ίδια ώρα οι αετονύχηδες «επιχειρηματίες» άνοιγαν νέους λογαριασμούς σε τράπεζες της Εσπερίας;
* Η πολιτικάντικη πολιτική που ασκήθηκε σε διάφορα Ταμεία από το ’74 και εντεύθεν και είχε σαν αποτέλεσμα το οικονομικό τους γονάτισμα; [6]
* Η σταδιακή αποβιομηχάνιση της Χώρας;
* Η κατασπατάληση – καταλήστευση των πακέτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
* Η διάλυση της Παιδείας που όλοι οι πολιτικάντηδες καμώνονται πως την θεωρούν ως την πιο παραγωγική επένδυση;
* Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 1999 και οι προεκλογικές δηλώσεις του αρμόδιου Μ. Χ. Μ. που οδήγησαν αφελείς να χάσουν οικονομίες μιας ζωής; [7]
* Τα δομημένα ομόλογα (κάπως αλλιώς έπρεπε να χαρακτηρίζονται);
* Η αδιαφορία των αρμοδίων για τις συνεχείς καταπατήσεις Δημόσιας Γης;
* Η για ψηφοθηρικούς λόγους απόκρυψη της αλήθειας από τον Ελληνικό λαό και οι παπαριές περί δήθεν ισχυρής και θωρακισμένης Οικονομίας;
* Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις των εργαζομένων; [8]
* Οι κάθε είδους «εξυπηρετήσεις» που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε Ρουσφετιστάν ;
* Η καλλιέργεια κλίματος γενικευμένης διαφθοράς στην οποία είμαστε πρωταθλητές;
Δεν τελειώνει το μακρύ ζεϊμπέκικο της ελληνικής κατάντιας. Πρέπει όμως να τελειώσει η ανάρτηση.
Δεν αντέχω όμως στον πειρασμό να μην σχολιάσω τη φράση “Οι Έλληνες δικαιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι” που ακούω στην TV αυτή τη στιγμή από πολιτικό παράγοντα.
Διαφωνώ γιατί πιστεύω ότι μόνον αν ντραπεί κάποιος για το χάλι του, υπάρχει ελπίδα να βελτιωθεί. Όσο αισθάνεται περήφανος δεν έχει κανένα λόγο να διορθωθεί.
Και η κατάστασή μας αυτή τη στιγμή δεν δικαιολογεί κανενός είδους περηφάνια. Δυστυχώς…
* * * * * * *
[1] Υπάρχει μια σικελική παροιμία που λέει:
«Όποιος δεν βλέπει, δεν ακούει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια».
Γι αυτό και ακούμε τόσο συχνά τη φράση – απειλή: «Αν ανοίξω το στόμα μου …»
Κανονικά θα έπρεπε να επεμβαίνει αμέσως η Δικαιοσύνη και να πιάνει από τη μύτη τον απειλούντα γνώστη. Έτσι θα τον ανάγκαζε ή να ανοίξει το στόμα του ή να σκάσει. Κέρδος θα είχε η Ελληνική κοινωνία και στις δυο περιπτώσεις.
[2] Είναι γνωστό ότι ο νόμος στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται ως θεσμός που οφείλουμε να σεβαστούμε αλλά ως εμπόδιο που πρέπει να παρακάμψουμε. Αθάνατη Ελλάδα…
[3] Ακριβώς για να μπορεί να μεταφέρει την ευθύνη αλλού ο Έλληνας, παίζει τάβλι και όχι σκάκι. Στο τάβλι φταίνε τα ζάρια και η «κωλοφαρδία» του άλλου, ενώ στο σκάκι κάθε κίνηση έχει τις συνέπειές της. Αυτό δεν μπορεί να το ανεχθεί η ανεύθυνη νοοτροπία του Έλληνα.
[4] Δεν έχω τίποτε εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Ακριβώς το αντίθετο!
Θα ήθελα μια κοινωνία και μια οικονομία όπου όλοι οι εργαζόμενοι θα έχουν εξασφαλισμένη δουλειά, σύνταξη και περίθαλψη όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνον τότε απελευθερώνεται ο εργαζόμενος από το άγχος της επιβίωσης, από τον φόβο της ανεργίας, από την καταπίεση και την εκμετάλλευση του εργοδότη και μπορεί να σκεφτεί και κάτι άλλο όπως π.χ. τη δημιουργία οικογένειας. Με μια προϋπόθεση όμως. Οι εργαζόμενοι να δουλεύουν πραγματικά και να παράγουν για το κοινωνικό σύνολο.
[5] Με τους μετριότερους υπολογισμούς εκτιμάται ότι από το 1950 μέχρι το 1984 τα Ταμεία έχασαν από τόκους πάνω από 20 τρισεκατομμύρια δραχμές. Δηλαδή κάπου 60 δις €.
[6] Μια γρήγορη ενημέρωση για το ΝΑΤ υπάρχει εδώ
[7] Μ.Χ.Μ. = Μόνιμα Χαμογελαστός Μαλάκας
[8] Δεν είναι όλα τα άδικα της εξουσίας. Φταίμε κι εμείς. Δεν πάει πολύς καιρός που διαβάζαμε περισπούδαστες οικονομικές αναλύσεις για το πώς μπορούμε να εργαζόμαστε 4 μέρες ή 30 – 35 ώρες τη βδομάδα χωρίς μείωση αμοιβών αλλά και χωρίς μείωση της ανταγωνιστικότητας!!! Που; Στην Ελλάδα που περιστοιχιζόμαστε από γειτόνους οι οποίοι αμείβονται ελάχιστα και εργάζονται πολλαπλάσια σε σχέση με τον Έλληνα. Και γιατί να επενδύσει κάποιος σε εμάς κι όχι σε αυτούς;
vacon28@gmail.com
Το Σκίτσο είναι από τον soter
