Τελικά είμαστε για γέλια και για κλάματα
Παρακολουθώ εδώ και πέντε μέρες μία ανηλεή επίθεση στη Γερμανία λόγω του πρωτοσέλιδου του περιοδικού Focus, με το γνωστό πλέον περιεχόμενο.
Μου κάνει εντύπωση η σύσσωμη αντίδραση όλων των blog αλλά και ανθρώπων του πνεύματος που σπεύδουν να δηλώσουν την αντίδρασή τους με εντονότατο τρόπο στο εν λόγω δημοσίευμα.
Θα έλεγα ότι καλά κάνουν και αντιδρούν όλοι, μολονότι το να χαρακτηρίζεις έναν ολόκληρο λαό από...
το δημοσίευμα ενός εντύπου είναι άκρως υπερβολικό.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι η ομοθυμία στην καταδίκη ενός ξένου εντύπου, όταν εδώ στο Ελλαδιστάν κάθε μέρα δημοσιεύονται στις εφημερίδες τέρατα και σημεία, για να μην πω τις τερατώδεις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών.
Απέναντι στα εγχώρια φαινόμενα υπάρχει μία ανησυχητική απάθεια.
Ελάχιστα blog είναι εκείνα που τολμούν να ασκήσουν σκληρή κριτική στις πέραν πάσης λογικής ενέργειες της απίστευτης κυβέρνησης των NBAers.
Βέβαια αυτό είναι ως ένα βαθμό αναμενόμενο αναλογιζόμενοι την διαπλοκή που υπάρχει και την δηλωμένη υποταγή στον αρχηγό.
Δεν δικαιολογείται αλλιώς το γεγονός ότι δεν υπάρχει σκληρότατη αντίδραση στα αίσχη της κυβέρνησης με την επιβολή των ληστρικών έμμεσων φόρων, την περικοπή μισθών, την αύξηση στα διόδια κλπ. κλπ. κλπ.
Αφού λοιπόν πολλοί δεν μπορούν να ασκήσουν κριτική στον αρχηγό βρήκαν ευκαιρία να εκτονωθούν απέναντι σε ένα δημοσίευμα ξένου εντύπου. Χέστηκε δηλαδή η Φατμέ στο Γενί Τζαμί.
Βρήκαν την ευκαιρία δηλαδή πολλοί να δικαιώσουν τον μέγα ταγό της ενημερώσεις που μίλησε για τσάμπα μάγκες.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται αγαπητοί φίλοι ότι είμαστε για γέλια και για κλάματα
