Φίλος μου, μιας κάποιας ηλικίας, της παλαιάς και της νεότερης ιστορίας, ‘’παράγοντας’’ της πόλης των θεών, μα και προστάτης των φτωχών και ταπεινών, άνθρωπος που ο νους του κατεβάζει και γράφει κείμενα που ο κόσμος καραφλιάζει, μια μέρα που είχε έμπνευση πολλή, έκανε μια πρόταση στο Δήμο φοβερή.
Η πρόταση που έκανε ο φίλος μου προς το Δήμο είναι η εξής:
‘’Εφ’ όσον ο Δήμος κέρδισε από το Δημόσιο τα 13.500 στρέμματα που διεκδικούσε εδώ και χρόνια και στην έκταση αυτή βρίσκονται ιδιόκτητες εκτάσεις που είχαν παραχωρηθεί από το Δημόσιο σε ιδιώτες έναντι κάποιου αντίτιμου, τώρα που η έκταση αυτή ανήκει πλέον στο Δήμο , να ζητήσει ο Δήμος χρηματική αποζημίωση από τους ιδιοκτήτες που βρίσκονται στην έκταση αυτή.’’
-Σύντροφε και φίλε απ’ τα παλιά, δεν μας συμφέρει να τα λες αυτά. Άμα ο Δήμος χρήματα ζητήσει, τότε κι αυτοί που έχουνε κερδίσει, τα τεσσεράμισι τα στρέμματα (4.500) εκεί πάνω, με απόφαση μια κι έξω από τον… Πάγο, γιατί να μην ζητήσουν και αυτοί,… κάτι, απ’ όσους καταπάτησαν τη γη;;;
Μα αυτοί οι ‘’βλάκες’’ λένε και το άλλο: πως θα τους δώσουν τίτλους κι από πάνω!!!
Άσε ρε φίλε, μας χαλούν τα σχέδιά μας, μα τον αγώνα εμείς για τα παιδιά μας, θα συνεχίσουμε με κούτελο αντρίκιο και… θα το βρούμε το άδικο… το δίκιο.(;)
Αγώνας μια ζωή βρε στη μαρμάγκα, και θα μας κάνει εμάς άλλος το μάγκα;
Θυμάσαι βρε που πούλησες τα βράχια, κάτω στην πλάκα; Μπράβο ρε… μπαγάσα!
Αμ και το άλλο, στα… εγκαταλελειμμένα… Έλα μην κρύβεσαι από μένα… που πούλησες εκείνα τα βακούφκα,… δίπλα στο κύμα… έναν πόντο τα μαγκούφκα!!!
Μπράβο ρε, είσαι αγωνιστής σπουδαίος!
Και στον Όλυμπο αυθεντία!... Τέλος!
Ο φίλος σου απ’ τα παλιά
