Η πολιτική έχει δύο δρόμους. Ο ένας είναι η δύσκολη ανηφόρα. Ο άλλος ολισθηρός κατήφορος. Ανάλογα με το ποιόν επιλέγεις, ανεβαίνεις στην κορυφή ή καταλήγεις στον πάτο. Με τις ανοιχτές διαδικασίες στην ΟΝΝΕΔ κάποιοι πήραν την κατηφόρα, φοβάμαι χωρίς επιστροφή.Έτσι, κάποια γαλάζια παιδιά αντί να βγάλουν την ΟΝΝΕΔ στην κοινωνία, να επαναστατήσουν όπως τους κάλεσε ο Πρόεδρός, έχουν μεταφέρει τις εκλογές της ΟΝΝΕΔ στη blogόσφαιρα. Γυρνάνε από blog σε blog και γράφουνε. Οι αναρτήσεις πολλαπλασιάζονται και αναπαράγονται με ρυθμούς χιονοστιβάδας.
Ως εδώ καλά. Θα μου πείτε νέοι είμαστε, παιδιά, έτσι και αλλιώς ξοδεύουμε πολύ χρόνο στο facebook, στα blogs, στο youtube, κλπ κλπ. Αυτά είναι τα μέσα επικοινωνίας μας. Χρειάζονται. Τα blogs είναι χρήσιμα. Είναι το τετράδιο του καθενός μας, μέσο έκφρασης, συζήτηση, επικοινωνίας. Πολλές φορές έχουν γίνει η αλογόμυγα που ξυπνάει την κοινωνία, ο μπαμπούλας που τρομάζει τους πολιτικούς να μην προκαλούν το κοινό αίσθημα, ο φόβος που φυλάει τα έρημα. Ως εδώ καλά. Θα μπορούσαμε να κάνουμε και case study για την ΟΝΝΕΔ στα new media.
Τι γίνεται όμως όταν τα blogs γίνονται άνδρα μυθοπλασίας; Όταν κυριαρχούνται από μυθομανείς που φτιάχνουν παραμυθάκια με σκοπό να χτυπήσουν συγκεκριμένα πρόσωπα. Εδώ η ιστορία χαλάει. Τα blogs μοιράζονται. Θυμίζουν τα μπλε κα τα πράσινα καφενεία. Το δικό σου και το δικό μου. Θα μου πείτε και αυτό καλό. Ελευθερία. Τι, πρέπει να τα φιμώσουμε; Όχι. Ελευθερία παντού. Και η φαντασία στην εξουσία παντού. Όχι, όμως φαντασία που μπερδεύεται με γεγονότα. Το παραμύθι είναι παραμύθι και δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το γεγονός. Τι να γίνει όμως;
Πρώτον οι επίδοξοι πρόεδροι της ΟΝΝΕΔ και οι αυλές τους την επόμενη φορά που θα βάλουν κάποιον να γράψει στα blogs ας εξετάσουν α)είναι η αλήθεια; β) γιατί το κάνω; γ) αξίζει στην ιστορία της οργάνωσης; δ) αυτό πρέπει να κάνω για να βγω πρόεδρος; ε) υπηρετώ τις ιδέες μου, την οργάνωση και την παράταξη μ’ αυτό τον τρόπο;
Δεύτερον, το ίδιο ισχύει και για τους bloggers. Όσοι απροβλημάτιστα αναρτούν ό,τι βρίσκουν στο inbox τους, ας σκεφτούν πρώτα α) τι και ποιον εξυπηρετώ; β) γιατί; γ) εξυπηρετώ το μέσο μου; δ) είμαι εντάξει με τους αναγνώστες μου; ε) είμαι εντάξει με τον εαυτό μου; και στ) είναι αλήθεια, ρε γμτ;
Θα πρέπει να τελειώνουμε με τα παραμύθια της ΟΝΝΕΔ στη blogόσφαιρα. Να αξιοποιήσουμε το μέσο όπως του αξίζει. Σαν τετράδιο που ο καθένας γράφει τη δική του ιστορία και την ιστορία της οργάνωσης, και όχι παραμυθάκια. Άλλο ελεύθερη διακίνηση ιδεών και άλλο ελεύθερη διακίνηση κουτσομπολιών.
Πρέπει να δούμε την ουσία, την πολιτική, τις ιδέες, τις προτάσεις. Η λάσπη που πετάνε κάποιοι δεν πέφτει μόνο σε πρόσωπα, αλλά και στην οργάνωση. Η ΟΝΝΕΔ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι γραφική. Όσοι πήραν τον κατήφορο, όσοι θέλουν να οδηγήσουν την οργάνωση με μαθηματική ακρίβεια στον πάτο ας ακολουθήσουν μόνοι τους τη μοναχική πορεία. Στο βούρκο που κυλιούνται ας κρατήσουν τη λάσπη για τον εαυτό τους.
Εμείς οι υπόλοιποι θα κρατήσουμε τη φαντασία για την εξουσία, όπως μας έμαθε η ΔΑΠ –ΝΔΦΚ και η ΟΝΝΕΔ με προτάσεις, θέσεις, ελληνικό και ευρωπαϊκό στίγμα, με ιδέες φιλελεύθερες και όχι ακραίες, με αξιοπρέπεια, και ναι με αξίες και άξιους.
Μάνος Στεφάνου
