Τη χθεσινή ημέρα 15η Μαρτίου , ημέρα προστασίας του Καταναλωτή επέλεξε η κυβέρνηση για να αυξήσει το Φ.Π.Α. κατά 2%,για να δώσει ένα ακόμη χτύπημα στην ήδη φυλλοροούσα αγοραστική δύναμη των δύσμοιρων καταναλωτών .

Οι συσχετισμοί είναι και αναπόφευκτοι και ατυχείς.

Οι Έλληνες εδώ και καιρό υφίστανται μία υφαρπαγή του εισοδήματος τους, που γιατί να μην το πούμε, καταλήγει σε ‘’τσέπες’’.

Οι Έλληνες εδώ και πολλά χρόνια ζουν σε συνθήκες λιτότητας, με τους χαμηλότερους μισθούς της Ευρώπης και με πολύ υψηλά ποσοστά φτώχιας.

Έπρεπε να έρθει η κρίση για να θυμηθούμε για παράδειγμα πως η Δυτική Ελλάδα ήταν η πιο φτωχή περιφέρεια της Ευρώπης(πριν μπει η Βουλγαρία στην Ε.Ε);

Ας θυμηθούμε λίγο πρόσφατα στοιχεία: To μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) στην Ελλάδα για το 2007, έφτασε στο 92,8% του μέσου κοινοτικού, αλλά επτά ελληνικές περιφέρειες παραμένουν κάτω από το 75% του μέσου κοινοτικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Πρώτη και… «καλύτερη» η Δυτική Ελλάδα, με το απογοητευτικό 59,7% και ακολουθούν, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (62,1%), το Βόρειο Αιγαίο (66,6%), η Θεσσαλία (68,2%), η Ήπειρος (68,3%), η Κεντρική Μακεδονία (72,4%) και τα Νησιά του Ιονίου (73,9%).

Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε τους πολιτικούς ταγούς αυτού του τόπου να μιλάνε για λύσεις στην ανεργία ,για λύσεις στην φτώχια, για μέτρα, μέτρα, μέτρα…

Την ίδια όμως ώρα τα κοινοτικά κονδύλια κατασπαταλούνταν από λίγους και εκλεκτούς που τα καρπώνονταν κάνοντας αμφίβολες επενδύσεις, ανοίγοντας επιχειρήσεις , χτυπώντας δήθεν την ανεργία και που εν μία νυκτί τις μετέφεραν σε γειτονικές χώρες αφήνοντας σύξηλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειες τους, ξεχνώντας φυσικά να επιστρέψουν τις ‘’ενισχύσεις’’…

Δεν είναι πολύ δύσκολο και ούτε χρειάζεται master στην οικονομία για να καταλάβει κανείς πως αυτός ο καθημαγμένος λαός, όσο πλέον και να σφίξει το ζωνάρι ,δεν μπορεί να πληρώσει την κρίση.

Είμαστε κάτω πλέον από το όριο ισορροπίας και η όποια επιβάρυνση θα επιφέρει πολύ σημαντικούς κλυδωνισμούς στην κοινωνική συνοχή.

Τα μηνύματα που έρχονται φυσικά από τους φίλους μας στην Ευρώπη μιλούν για πιο πολλά μέτρα, για πιο σκληρά μέτρα, για πιο μεγάλη προσπάθεια.

Το ερώτημα φυσικά θα παραμείνει αναπάντητο: Μέτρα για ποιους; Για τους κλέφτες ή τα θύματα;

Να το βάλουν καλά στο μυαλό τους, σε λάθος κατεύθυνση ψάχνουν, λεφτά θα βρουν σε όλους αυτούς που τα άρπαζαν τόσα χρόνια κι όχι σε αυτούς που συνέχεια έσφιγγαν το ζωνάρι.

Εξάλλου όπως πολύ σωστά είχαν πει και οι σοφοί πρόγονοι μας: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.

anemomilos