Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Το ποδόσφαιρο μικρόκοσμος της κοινωνίας


Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Κόκκινοι και πράσινοι όπως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φαγώνονται για κάτι που είναι ουσιαστικά ανούσιο όπως το Ελληνικό πρωτάθλημα.

Στο ζήτημα που έχει αξία, τα κύπελλα Ευρώπης δηλαδή, οι δύο μονομάχοι εγκατέλειψαν νωρίς τον αγώνα, κάνοντας ήρωες τους Βέλγους ψαράδες και τους Γάλλους ξυλοκόπους.

Οι υπόλοιπες Ελληνικές ομάδες...

όπως και οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές δυνάμεις αποχαιρέτησαν με το καλημέρα τα Ευρωπαϊκά κύπελλα και αρκούνται πλέον στην εσωτερική γκρίνια για τις αδικίες και τις νοθείες του Ελληνικού πρωταθλήματος.

Το ποδόσφαιρο όμως μοιάζει και σε κάτι ακόμα με την Ελληνική κοινωνία.
Οι μεγάλοι και ισχυροί απολαμβάνουν πλήρη ασυλία από τη δικαιοσύνη (διαιτησία) και τους φορολογικούς μηχανισμούς.
Ενώ είναι Ανώνυμες Εταιρείες και χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ, δεν πληρώνουν ΤΙΠΟΤΑ γιατί είναι οι ισχυροί και οι δυνατοί.

Οι αντίστοιχες μικρές ομάδες, οι ανίσχυροι και οι αδύνατοι, πέφτουν κατηγορίες ή βάζουν οριστικό λουκέτο, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ελληνική καθημερινότητα.

Το κράτος κάνει το μάγκα και πουλάει φθηνό τσαμπουκά εκεί που μπορεί, στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, ενώ οι υπουργοί του προσκυνάνε τους ισχυρούς και το κεφάλαιο που μένει στο απυρόβλητο.

Στις ποδοσφαιρικές ομάδες, κάποιοι είναι τα κορόιδα που πληρώνουν κανονικά το εισιτήριό τους για να δούνε την αγαπημένη τους ομάδα, ενώ κάποιοι γνωστοί και φίλοι μπαίνουν στα γήπεδα τζαμπαντάν και κάνουν εκδρομές στην Ευρώπη κοψοχρονιά.
Όπως ακριβώς και οι φορολογούμενοι. Κάποια κορόιδα πληρώνουν κανονικά φόρους και κάποιοι "έξυπνοι" γνωστοί και φίλοι πληρώνουν ελάχιστα ή και καθόλου και τρώνε και πίνουνε εις υγείαν των κορόιδων.

Το κατάντημα του Ελληνικού ποδοσφαίρου είναι γνωστό σε όλους, όπως γνωστή είναι και η κατάντια της Ελληνικής κοινωνίας. Για όλα αυτά υπάρχουν διαχρονικά υπεύθυνοι και είναι σε όλους μας γνωστοί.

Τι κι αν είναι όμως;
Ομάδα δεν αλλάζεις ποτέ.
Κόμμα αλλάζεις μήπως;