Ο ηθοποιός και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος κ. Νικήτας Τσακίρογλου ήταν ο καλεσμένος της Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης στη διάλεξη της Δευτέρας 15 Μαρτίου 2010 στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Κατερίνης. Το θέμα της διάλεξης ήταν : « Το Θέατρο στη ζωή μας».
Ο κ. Νικήτας Τσακίρογλου με το καλλιτεχνικό, θεατρικό αλλά και το οικογενειακό ήθος που τον διακρίνει, μιας και είναι παντρεμένος επί μία ολόκληρη πεντηκονταετία με την σύζυγό του επίσης ηθοποιό κ. Χρυσούλα Διαβάτη, αναφέρθηκε διεξοδικά στο θέμα και μεταξύ άλλων τόνισε και τα εξής:
Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι απόψε στην Κατερίνη, να σας μιλήσω για το θέατρο. Στην εποχή μας χρειαζόμαστε την πνευματική τροφή, που αυτό απλόχερα μας προσφέρει. Στο θέατρο γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους κι αυτή είναι η περιουσία μου.
Τι ρόλο παίζει το θέατρο στη ζωή μας; Προσωπικά είχα την ανάγκη ν’ αποδράσω από τον εαυτό μου, το εγώ μου. Αυτή η ανάγκη μ’ έκανε να στραφώ προς το θέατρο και στο χώρο του να συναντήσω πολλούς και σημαντικούς δασκάλους και να συνεργαστώ μαζί τους. Αυτό διαμόρφωσε σταδιακά το χαρακτήρα μου και μου εμφύσησε το σεβασμό και την αφοσίωση στις αξίες του παρελθόντος. Στην αρχή μιμήθηκα άλλους αλλά σιγά σιγά διαμόρφωσα έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στην προσέγγιση των ρόλων και προσώπων, που ενσάρκωσα στο θέατρο.
Η βάση της θεατρικής τέχνης είναι η ζωή. Το καλό θέατρο έχει αλήθεια και απόδοση ζωής. Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο ή για να ζήσουμε, αλλά κάνουμε θέατρο για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Το θέατρο απευθύνεται στην ψυχή κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως κοινωνικής, οικονομικής ή πνευματικής τάξεως. Έγινε από ανθρώπους και εκτελείται από ανθρώπους. Δεν νικήθηκε από κανένα σύγχρονο μέσο όπως κινηματογράφο, τηλεόραση κ.λ.π. Κάποιες πρακτικές μάλιστα ίσως δάνεισε σ’ αυτά.
Το θέατρο πρέπει ν’ αποφεύγει την πλήξη του θεατή. Εάν το θέαμα δεν τον ικανοποιεί αυτό του είναι βαρετό. Γι αυτό σπουδαίο ρόλο παίζει ο λόγος του συγγραφέα με τους χαρακτήρες που δημιουργεί, αλλά και τη φαντασία και έμπνευση που εκπέμπει. Εύκολο βέβαια αυτό δεν είναι. Γι αυτό παγκοσμίως λίγα είναι τα βαθυστόχαστα θεατρικά κείμενα. Από την άλλη υπάρχουν πολλά θεατρικά είδη. Όλα όμως πρέπει να εμπνέουν το θεατή και ν’ αναφέρονται στο τώρα, στην παρούσα στιγμή. Ο θεατής συμμετέχει με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι απλός, οικείος, αναμενόμενος. Ο δεύτερος είναι ανατρεπτικός και λυτρωτικός μαζί. Ταυτίζεται ο θεατής με τον ήρωα και οδηγείται σ’ ένα ανεπανάληπτο ταξίδι μέθεξης κι απόλαυσης. Σ’ ένα ταξίδι γέλιου ή κλάματος. Έτσι όμως οδηγείται στην ψυχική λύτρωση και στην κάθαρση. Ο ηθοποιός δεν πρέπει να είναι απλός διασκεδαστής αλλά δάσκαλος της τέχνης.
Το θέατρο τώρα είναι προιόν δημοκρατίας. Είναι η πνευματική τροφή του λαού και μέσα από τη δράση και τη συμμετοχή του ίδιου του λαού, ιστορεί την κοινή μοίρα και προοπτική. Η μεγαλύτερη πολιτιστική μας κληρονομιά είναι η τραγωδία και η κωμωδία των αρχαίων προγόνων μας. Και πρέπει να είμαστε περήφανοι γι αυτό.
Η λειτουργία του θεάτρου είναι συλλογική προσπάθεια. Η ταύτιση όλων των συντελεστών , των ηθοποιών, του σκηνοθέτη και των άλλων τεχνικών, οδηγεί στο ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα, που αγκαλιάζει τελικά ο θεατής. Στόχος του είναι η διαμόρφωση μιας κουλτούρας αλληλοσεβασμού και κατανόησης όχι μόνο μεταξύ των ατόμων μιας κοινωνίας αλλά και μεταξύ των διαφόρων λαών. Η διαμόρφωση της λεγόμενης κουλτούρας των λαών για την αφύπνιση των ανθρώπων και τον προσανατολισμό τους στο κοινό μέλλον αλλά και στις υψηλές αξίες της ζωής, όπως είναι η ειρήνη, η συνεργασία και η προκοπή για όλους, αποτελεί βασικό σκοπό του θεατρικού λόγου και του θεάτρου. Μετά το τέλος της εισήγησης ακολούθησε μακρά και ενδιαφέρουσα συζήτηση του κ. Ν. Τσακίρογλου με τους ακροατές. Το θερμό χειροκρότημά τους έκλεισε την όμορφη βραδιά.
