Εύχομαι η ανάμνηση των Παθών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και η Αγάπη Του και η Υπέρτατη Θυσία Του για μας τους αχρείους να είναι πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας, και να μας φωτίζει να καταλαβαίνουμε την Παρουσία Του στον κάθε πεινασμένο, διψασμένο, άρρωστο, φυλακισμένο, ξένο στον τόπο μας, και γυμνό λόγω ένδειας αδελφό μας, και να του συμπαραστεκόμαστε έμπρακτα με αληθινή αγάπη, για να μην μας πει ο Κύριος κατά την Δευτέρα Του Παρουσία:
"πορεύεσθε απ'εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή, και ουκ επεσκέψασθέ με. τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες. κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή, και ου διακονήσαμέν σοι;
τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων. αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε."
[Kαινή Διαθήκη, Κατά Ματθαίον, κεφ.κε' στ. 41-45]
Mε εκτίμηση,
Ειρήνη Βούλγαρη
κριτική ενημέρωση
