Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Υπομονή κάνουν όλοι. Επιμονή θέλει.


Του Νίκου Ασλάνογλου


Η ουσία είναι ότι, για πολλούς λόγους, μπορεί να ανατραπεί το ρακένδυτο σύνηθες. Η διαδικασία του Δημοτικού Συμβουλίου της Βέροιας, το απέδειξε. Πρώτα ένα συγχαρητήρια στον Πρόεδρο κ. Τσαπαρόπουλο. Σε μια συνεδρίαση που μύριζε μπαρούτι, έδειξε πολιτική ευστροφία. Άφησε τους ομιλητές ελεύθερα και χωρίς διακοπές, να εκφραστούν όπως ήθελαν. Η ένταση στο τέλος, στην ψηφοφορία, καθόλου δεν αναιρεί την παραπάνω εκτίμηση. Μια σπανιότατη διαδικασία όπου, πολίτες και φορείς, ήταν παρόντες και τους δόθηκε η δυνατότητα, αφού είχαν το δικαίωμα, να τοποθετηθούν. Μια διαδικασία που έπρεπε να γίνει χρόνια πρίν. Επι τέσσερα, σε λίγο, χρόνια, η κ. Δήμαρχος, απέφευγε να φέρει για συζήτηση το θέμα της διαχείρισης απορριμμάτων στο σύνολό του, με προφανείς στόχους. Κι ενώ η εντολή του Δημοτικού Συμβουλίου στην Δήμαρχο ήταν η αρνητική στάση για το σύνολο της πρότασης που αφορούσε την «θέση 12», αυτή σε κάθε διαδικασία στην Αθήνα και στο ΔΣ του ΕΣΔΑ, έπαιρνε την αντίθετη. Παράνομα και αδιαφορώντας για κανόνες και δημοκρατικές διαδικασίες, ψήφιζε θετικά.

Μετά και μόνον από αίτηση πολιτών ήρθε, πάλι παράνομα καθυστερημένα, το θέμα για συζήτηση και λήψη απόφασης. Η θέση της παράταξης του κ. Σκουμπόπουλου, ήταν από χρόνια τώρα γνωστή και καθαρή. Αυτό αναγνωρίζεται και εκτιμάται. Η ευχάριστη πλευρά ήταν η θέση που πήραν Σύμβουλοι της συμπολίτευσης. Της κ. Ουσουτζόγλου. Στο επίπεδο του τετριμμένου «θέλει αρετή και τόλμη…», Σύμβουλοι ψήφισαν εναντίον της μέχρι τώρα κομματικής σκλήρυνσης κατά πλάκας. Της λοβοτομής της αξιοπρέπειας. Αυτό είναι το παρήγορο. Που αψήφησαν το παροδικό έστω, πολιτικό εσωκομματικό κόστος και τις πιέσεις στην συνέχεια. Η αξιοπρέπεια βγήκε στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα να αποτύχει οικτρά η αυτοαναιρούμενη και προκατασκευασμένη πρόταση της κ. Ουσουτζόγλου. Πώς είναι δυνατόν να είναι αντίθετοι για την «Θέση 12» και παράλληλα «να είμαστε διεκδικητικοί για οικονομικούς πόρους ώστε να γίνει το έργο»; Εντύπωση προκάλεσε η λευκή ψήφος του Αντιδημάρχου Τεχνικών του Δήμου κ. Δάσκαλου. Εάν ο καθ ΄ύλην αρμόδιος στα τεχνικά δεν έχει άποψη, ποιος μπορεί να έχει; Αυτός δεν είναι και σύμβουλος της Δημάρχου στα τεχνικά θέματα; Η στάση του κ. Σκουμπόπουλου, να επιμείνει στη δική του πρόταση, δεν βοήθησε ώστε να βγεί μια απόφαση καταπέλτης κατά των όσων επί οκτώ χρόνια προσπαθούν να μας επιβάλουν. Ουσιαστική διαφορά δεν υπήρχε από την πρόταση του κ. Χατζηαθανασίου. Έτσι ή αλλιώς, αποδείχθηκε ακόμη μια φορά, πόσο άτακτη και σαθρή ήταν η «κατασκευή» της «θέσης 12». Έστω και την ύστατη ώρα, αποδείχθηκε ότι όλοι, πολίτες, Δήμαρχοι, Υπηρεσιακοί παράγοντες και Υπουργοί, σύρθηκαν μέσα στο ψέμα και την παραπληροφόρηση και παγίωσαν τάχα, την «θέση 12». Είναι αλήθεια ηθικό ή πολιτικά ηθικό, το συνεχές απύθμενο ψέμα να δημιουργήσει πάγια κατάσταση; Η διαδικασία της Δευτέρας απέδειξε πως όχι.

Η χωματερές, είναι αλήθεια ότι είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Όμως, μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι κομματικές, Διοικητικές και πολιτικές χωματερές. Μέσα σ ΄αυτές θα βρεί κάποιος τα σάπια, τα βρωμερά, και κάθε είδους «απορρίμματα». Αυτές οι χωματερές πρώτα πρέπει να αποκατασταθούν. Αυτές οι χωματερές οδήγησαν μια χώρα στην απαξίωση σήμερα και τον Νομό μας στο αδιέξοδο. Χωματερές του παρασκηνίου, των πολιτικών εκβιασμών και της εξωθεσμικής εξαγοράς. Χωματερές της απόλυτης ιδιοτέλειας, της διαφθοράς και του εκτυφλωτικού…μαύρου. Χωματερές ιπποκόμων και καλοθελητών, που με κάθε τρόπο και μέσον σκοτώνουν την κοινωνική δυναμική. Την κοινωνία των ενεργών πολιτών. Ο μοναδικός εχθρός του ανήμπορου, φοβισμένου και υποταγμένου πολίτη, είναι μόνον αυτές οι χωματερές.

Αυτές οι χωματερές, ας μην ξεχνάνε κάποια πράγματα που αναδείχθηκαν και στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Βέροιας. Σ ΄αυτόν τον τόπο, δεν πέθανε ούτε η λογική ούτε η αξιοπρέπεια. Δεν τα κατάφεραν να απαξιώσουν ότι δεν είναι σκουπίδι. Ο φόβος και η υποταγή, δεν είναι τα μοναδικά αναγκαία προσόντα επιτυχίας. Η προσπάθεια να κλείσουν και να εξυγιανθούν όλες οι … χωματερές, είναι συνεχής και καθόλου μοναχική. Με κόστος βέβαια αλλά αυτό είναι επιλογή.

Αν δεν τις «σκοτώσουμε», θα μας σκοτώσουν.