Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που μάς πληροφορούν ότι ο μεσολαβητής κ. Μάθιου Νίμιτς προτείνει το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» για τα Σκόπια. Φυσικά ο άνθρωπος τη δουλειά του κάνει. Το θέμα είναι εμείς να υποστηρίξουμε σθεναρά τα εθνικά μας συμφέροντα και να μην πέσουμε στην παγίδα. Η ονομασία αυτή δικαιώνει πλήρως την ακραία εθνικιστική πολιτική των Σκοπίων και νομιμοποιεί το ανιστόρητο κατασκεύασμα του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο.
Όταν οι ξένοι θα ακούν ότι υπάρχει κράτος «Βόρεια Μακεδονία» θα φέρνουν στο νου τους το Βόρειο Βιετνάμ, το οποίο ονομάσθηκε έτσι με στόχο την ένωσή του με το Νότιο Βιετνάμ, κάτι που επετεύχθη μετά από την αιματηρή απόσυρση των Αμερικανών το 1975. Θα θυμούνται επίσης τη Βόρειο Κορέα, η οποία επίσης επεχείρησε να ενωθεί με τη Νότιο Κορέα, αλλά δεν το πέτυχε λόγω ενόπλου παρεμβάσεως των ΗΠΑ, της Ελλάδος και άλλων χωρών. Με λίγα λόγια θα δίδεται διεθνώς η εντύπωση ότι λόγος υπάρξεως της Βόρειας Μακεδονίας είναι να ενωθεί κάποτε με τη Νότιο Μακεδονία, δηλαδή με τα βόρεια εδάφη της χώρας μας! Αυτό άλλωστε διεκδικεί και η προπαγάνδα των ψευδομακεδόνων από την εποχή του Τίτο μέχρι τον σημερινό Γκρούεφσκι!
Αν δεχθούμε με την υπογραφή μας το όνομα Βόρεια Μακεδονία θα έχουμε αποδεχθεί ότι κάθε τι μακεδονικό στο παρελθόν και στο μέλλον ανήκει στους βόρειους γείτονές μας και όχι στην Ελλάδα. Σε λίγα χρόνια θα εκπέσει το πρώτο συνθετικό και θα μείνει μόνο το όνομα Μακεδονία. Όπως το κράτος της Υπεριορδανίας κατέληξε να λέγεται απλώς Ιορδανία. Οι σκοπιανοί υπήκοοι ποτέ δεν θα αποκληθούν Βορειομακεδόνες. Θα αποκαλούνται διεθνώς «Μακεδόνες» και μάλιστα με τη δική μας υπογραφή. Κανείς δεν μιλά για Μεγαλοβρετανούς ή για Μεγαλοβρετανικό πολιτισμό. Όλοι μιλούν για Βρετανούς και Βρετανικό πολιτισμό. Αν δεχθούμε τη Βόρεια Μακεδονία σε λίγα χρόνια θα απαγορευθεί στη χώρα μας να έχει Περιφέρεια Μακεδονίας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ.λπ. διότι το όνομα θα μονοπωλείται από το κράτος των Σκοπίων.
Ούτε Βόρεια Μακεδονία, λοιπόν, ούτε άλλη σύνθετη ονομασία. Ας επανέλθουμε στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992.
Κ.Χ. 16-4-2010
