Γιατί θυμούνται τους πρώην Πρωθυπουργούς; Από τον Καποδίστρια έως σήμερα…

grekos

Τον Τρικούπη τον θυμούνται όλοι από το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Δεν έχει σημασία ότι ήταν από τους πολιτικούς οραματιστές, από αυτούς που έχει ανάγκη ο τόπος. Μία φράση του αρκούσε για να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που είπε ότι πτώχευσε η Ελλάδα. Τον Ιωάννη Μεταξά όλοι τον έχουν συνδέσει με το «ΌΧΙ» και ελάχιστοι με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. Αρκούσαν μερικές λέξεις προς τον Ιταλό Πρέσβη, που «ιστορική αδεία» συμπυκνώθηκαν σε μία με τρία γράμματα για να καταχωρηθεί και αυτός από την ιστορία. Από τον Ιωάννη Καποδίστρια μέχρι σήμερα, η ιστορία έχει καταγράψει πολλούς πρωθυπουργούς. Το θέμα είναι η αιτία αυτής της «καταγραφής». Γιατί θέλεις δηλαδή να καταγραφείς. Να περάσεις στα κατάστιχα της ιστορίας ως ένας πετυχημένος πρωθυπουργός ή αντίθετα να καταγραφείς ως ένας πρωθυπουργός που αντί να πει «ΟΧΙ» είπε «ΝΑΙ»; Φτάνουμε έτσι στο σήμερα, όπου η ιστορία δείχνει ότι θα καταγράψει στα κατάστιχα της το Γ.Παπανδρέου ως τον Πρωθυπουργό που είπε το «ναι» ώστε να απευθυνθούμε ως χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε μία σαφή απόδειξη αδυναμίας πληρωμών. Και ίσως να έχει δίκιο ο σημερινός πρωθυπουργός, ότι φταίνε οι προηγούμενοι (και οι πιο προηγούμενοι και πάει λέγοντας, θα προσέθετε κανείς), αλλά το θέμα είναι ότι αυτός θα καταγραφεί ως ο πολιτικός άνδρας που πήρε την τελική απόφαση και οδήγησε τη χώρα σε ένα διεθνή οργανισμό που δεν φημίζεται και τόσο για την «πολιτική του ευσπλαχνία». Όμως κ.Πρωθυπουργέ, θα πρέπει να αντιληφθείτε και εσείς ότι πολιτική δεν γίνεται με δηλώσεις περί Τιτανικού, ούτε με δηλώσεις του πού έχει πάει το έλλειμμα λίγες ημέρες μετά τον ορισμό της Κυβέρνησής σας. Ούτε βέβαια γίνεται και με δηλώσεις περί πιστολιών και ψεύτικου πολιτικού «τσαμπουκά». Για να μη συζητήσουμε ότι αυτά που γίνονται σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με όσα υποσχόσασταν και λέγατε προεκλογικά…