ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ως καταστροφή του ιστορικού ιστού των τελευταίων 3.000 χρόνων της ιστορίας της Ελληνικής κοινωνίας, χαρακτηρίζει τον «Καλλικράτη» το Πατριωτικό Μέτωπο, απαιτώντας να σταματήσει τώρα η διαδικασία αλλαγής του χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που επιχειρεί η κυβέρνηση, με την σιωπηρή μάλιστα ανοχή όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Στην τρισχιλιόχρονη ιστορία αυτού του τόπου, η τοπική κοινωνία ήταν πάντα αυτή που έλεγχε τον τοπικό άρχοντα και ο τοπικός άρχοντας αναδεικνύονταν από την άμεση επαφή του με τα μέλη της κοινότητας.

Το σύστημα που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση στην τοπική αυτοδιοίκηση, συνεχίζει την ολιγαρχική δομή του πολιτεύματος, προάγοντας συνεχώς και κυνικά τον συγκεντρωτισμό. Απομακρύνει τον πολίτη από την τοπική διαχείριση της εξουσίας και τους δημοτικούς άρχοντες από τον έλεγχο της κοινωνίας.

Τοπικότητα με απόσταση 80 χιλιομέτρων από την έδρα του Δήμου, δεν νοείται. Και όλα τα περί του ευρωπαϊκού μοντέλου φληναφήματα είναι απλά επικοινωνιακά παιχνίδια, δεδομένου ότι καμία χώρα της Ευρώπης δεν έχει τέτοιου τύπου υδροκέφαλους Δήμους.

Η Γαλλία για παράδειγμα, έχει κοινότητες των 70 ατόμων, και κανείς ποτέ δεν διανοήθηκε να τις εντάξει σε Δήμους, με την έδρα τους δεκάδες και εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Το σημερινό έστω σαθρό καθεστώς της Τ.Α. πρέπει να διατηρηθεί και να βελτιωθεί προς όφελος της μικρότερης κοινότητας και ακόμη περισσότερο, να καταργηθούν οι προληπτικοί έλεγχοι της διοίκησης, οι οποίοι παράγουν διαφθορά, κατασπατάληση πόρων και καθυστέρηση στην εκτέλεση έργων.

Τέλος, αφού η κυβέρνηση δηλώνει ότι επιθυμεί να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό μοντέλο, ας επιλέξει το θετικότερο στοιχείο από αυτό, που βεβαίως έχει να κάνει με την απόδοση των τοπικών πόρων στην τοπική κοινωνία. Και ας ξεκινήσει επιστρέφοντας το ένα τρίτο από την έμμεση και άμεση φορολογία που παράγεται από την τοπική κοινωνία, σε αυτήν, όπως πχ γίνεται στη Δανία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Μια που όλα όσα ακούγονται ως επιχειρήματα, στην ουσία επιχειρούν να κρύψουν τους ανομολόγητους πόθους των σοσιαλφιλελεύθερων διαχειριστών της εξουσίας, να στήσουν ένα ακόμη πυλώνα απρόσωπης και ανεξέλεγκτης κεντρικής εξουσίας μακριά από τον φυσικό του ελεγκτή, πού είναι ο Ελληνικός Λαός.