Το Σύνταγμα συνοψίζει και εκφράζει το συσχετισμό οικονομικών- κοινωνικών πολιτικών δυνάμεων σε μια δεδομένη ιστορική συγκυρία. Με άλλα λόγια το Σύνταγμα ενισχύει και εξοπλίζει θεσμικά τις κυρίαρχες πολιτικο- οικονομικές δυνάμεις. Παρ όλα αυτά, ακόμη και σε αυτό το Σύνταγμα υπάρχουν δύο διατάξεις που αφορούν όλους μας, τις 200.000 ανθρώπους που κατεβήκαμε στο δρόμο αλλά και τα εκατομμύρια ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ: Πρώτον όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι απέναντι στους νόμους. Δεύτερον η υπεράσπιση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Προφανώς– και αυτό πια δεν υπάρχει κάτοικος αυτής της χώρας που να το αμφισβητεί- δεν είναι όλοι οι Ελληνες ίσιοι απέναντι στο νόμο. Προφανές είναι επίσης ότι η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ EXEI ΚΑΤΑΛΗΘΕΙ. Την κατέλυσε η κυβέρνηση με το μνημόνιο της «συνεργασίας» της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ήδη έχει υπογράψει (και το «νομιμοποιεί» με τη ψήφισή του στη Βουλή). Στο εν λόγω μνημόνιο αναφέρονται ονομαστικά οι τομείς πολιτικής της χώρας, που η κυβέρνηση αναθέτει στους υπαλλήλους του ΔΝΤ!!! Για ποια νομιμότητα και πιο Σύνταγμα μιλάμε λοιπόν ;
Είναι περιττό να ασχοληθεί κανείς με την ισότητα απέναντι στο νόμο που υποτίθεται ότι κατοχυρώνεται συνταγματικά. Ολοι μας …κάτι έχουμε ακούσει για τα (παρα)δικαστικά κυκλώματα. Ολοι μας ξέρουμε για τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, για τις παραγραφές. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουμε για μίζες, για συμβάσεις με το αζημίωτο,για αργυρώνητους συνδικαλιστές, για πολιτικούς- μετόχους σε καζίνο (Πάρνηθα) για πολιτικούς που από «αγροτόπαιδα» μέσα σε μια 10ετία βρέθηκαν με οικοδομικά συγκροτήματα στο Λαγονήσι (και αλλού), για πολιτικούς με υπεράκτιες, για πολιτικούς σε μισθολόγια επιχειρήσεων, για σακούλες με χρήματα που μηνιαίως πηγαίνουν (από επιχειρηματίες) σε γραφεία πολιτικών, για υπερ τιμολογήσεις, για φωτογραφικές διατάξεις, για δισεκατομμύρια που κινούνται κάτω από το τραπέζι, για το παιχνίδι (με το αζημίωτο) των καναλιών, των μεγάλων εφημερίδων, των μεγαλο-δημοσιογράφων που αναλαμβάνουν να καλύψουν δωροδοκούντες και δωροδοκούμενους. Και όλοι ξέρουμε ότι κανείς δεν τιμωρήθηκε.
Ολα τα παραπάνω πυροδοτούν την οργή του ελληνικού λαού. Δεν είναι όμως η οργή που μας οδηγεί ή θα μας οδηγήσει στο δρόμο του αγώνα. Είναι η υποχρέωση. Υποχρέωση απέναντι στην ιστορία του τόπου και απέναντι στο μέλλον του. Υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας…
Συνειδητοποιούμε, όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, ότι αυτό που διακυβεύεται ξεπερνά κατά πολύ τις περικοπές, τη λιτότητα, το ψαλίδι στις συντάξεις και τους μισθούς. Συνειδητοποιούμε ότι μέσα από αυτήν την επιδρομή επιχειρείται η συνολική καθυπόταξη της κοινωνίας στους άγριους κανόνες των «αγορών».
Οι «αγορές» είναι αυτές που πραγματικά κυβερνούν και μέσα από συμβάσεις σαν αυτή που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με το ΔΝΤ «θεσμοθετούν» την εξουσία τους, μετατρέποντας την κυβέρνηση του τόπου σε μαριονέτα τους και καταλύοντας de facto τις Συνταγματικές Διατάξεις. Το επόμενο βήμα είναι και η τυπική κατάλυση άρθρων του Συντάγματος. Η χούντα, παραμένει μια επιλογή που ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό κάποιων. Μάλιστα κάποιοι «αρθρογράφοι» μιλάνε ανοιχτά για την ανάγκη περιστολής άρθρων του Συντάγματος…
Θα σταθούμε όρθιοι και θα αντιμετωπίσουμε τους μηχανισμούς παραγωγής φόβου, το φασισμό. Θα απομονώσουμε και θα αφοπλίσουμε τους προβοκάτορες, τους συνεργάτες της ασφάλειας… Θα παλέψουμε με την άγρια φλόγα του δίκιου μας. Χωρίς κουκούλες!!!
Δεν έχουμε άλλωστε να κρύψουμε τίποτε από κανένα. Αλλοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι) δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο και να βρεθούν ανάμεσα στους ανθρώπους.
Θα πολεμήσουμε! Το επιβάλλει η ιστορία μας. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και πάνω απ όλα στα παιδιά μας.
