Το 2010 θεωρούμε και αποδεχόμαστε όλοι πως ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία όπου ο κάθε πολίτης και ο κάθε συλλογικός φορέας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης για κάθε θέμα που τον αφορά ως άτομο ή αφορά το ζωτικό του περιβάλλον.
Όταν μάλιστα την άποψή μας αυτή την ζητά η ίδια η πολιτεία και έχει βαρύνουσα σημασία τότε πολύ περισσότερο έχουμε την υποχρέωση να την εκφράσουμε δημόσια και ξεκάθαρα.
Στη διαδικασία καταγραφής της άποψης των πολιτών για σημαντικά θέματα παρεμβαίνουν συνήθως ομάδες, σύλλογοι, αλλά και τοπικοί φορείς διοίκησης και εξουσίας όπως είναι τα Τοπικά Συμβούλια, οι Δημοτικές Αρχές. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα.
Σύμφωνα με την επιθυμία αυτού που διενεργεί την καταγραφή επιδιώκεται να εξαχθεί τελικά και το ανάλογο αποτέλεσμα
Αν και υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες όπου ο πολίτης μπορεί να εκφράσει την γνώμη του ή να διατυπώσει την άποψή του, αυτές αποφεύγονται και στήνονται μηχανισμοί που μόνο αντικειμενικό αποτέλεσμα δεν μπορούν να έχουν.
Αφορμή για αυτή την παρέμβαση μου έδωσαν όσα παρατηρώ και διαβάζω τις τελευταίες μέρες στα χωριά της ορεινής Πιερίας, στις εφημερίδες και στα blogs της Πιερίας.
Διάβασα π.χ. κείμενα ανωνύμων πολιτών που εκφράζονταν δυναμικά υπέρ του ορεινού δήμου από διάφορα χωριά κατά σειρά λες και ήταν εν διατεταγμένη υπηρεσία.
Γνωρίζοντας τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους στα χωριά της ορεινής Πιερίας θεωρώ ότι είναι απίθανο να ενεργοποιήθηκαν τόσο άμεσα και την ίδια στιγμή ομάδες πολιτών. Μάλλον από κάποιο γραφείο - άρα πλαστά – ήταν όλα αυτά!
Την Πέμπτη δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες ανακοίνωση συλλόγων της Ρητίνης υπέρ του ορεινού δήμου με υπογραφές των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων.
Είναι όπως γράφτηκε και στην αρχή αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να εκφράσει γνώμη για το κάθε τι. Όταν όμως εκφράζει γνώμη ως εκπρόσωπος ενός σωματείου θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι βασικοί κανόνες λειτουργίας και δημοκρατίας.
Αν το θέμα για το οποίο παίρνουν θέση είναι καταγεγραμμένο στους σκοπούς και τις αρμοδιότητες του συλλόγου μπορούν με συνεδρίαση που καταγράφεται σε πρακτικό να εκφράσουν άποψη και να πάρουν απόφαση. Αν όμως το θέμα δεν είναι καταγεγραμμένο στις αρμοδιότητες και στους σκοπούς του συλλόγου τότε δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τη σφραγίδα του συλλόγου και να καταγράφουν ουσιαστικά την προσωπική τους άποψη, ως άποψη του συλλόγου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν σύγκλισης Γενικής Συνέλευσης των μελών του συλλόγου με την κανονική και νόμιμη διαδικασία και αν το Σώμα της Γενικής Συνέλευσης το αποδεχθεί μπορεί να καταγραφεί η άποψη και να παρθεί απόφαση.
Ένα ακόμη γεγονός που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες, πάλι στη Ρητίνη είναι η συλλογή υπογραφών από σπίτι σε σπίτι με το μοναδικό ερώτημα αν είναι ο κάθε υπογράφων υπέρ των τεσσάρων δήμων.
Κι αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα ξεκάθαρη και δεν τηρεί τους κανόνες της δεοντολογίας. Αν αυτοί που ξεκίνησαν την διαδικασία ήθελαν να καταγράψουν την πραγματική άποψη των πολιτών, των κατοίκων της Ρητίνης θα έπρεπε να τους ενημερώσουν πρώτα για όλα όσα προβλέπει το Σχέδιο «Καλλικράτης» και κατόπιν να ζητήσουν από τους πολίτες να αποφασίσουν.
Τι πιο δημοκρατικό από μια ανοιχτή γενική συνέλευση στην οποία να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για τις προτάσεις του σχεδίου «Καλλικράτης» που αφορούν το χωριό, τη Ρητίνη. Να μάθουν δηλαδή οι κάτοικοι ότι έχουν δύο επιλογές:
1) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και θα ενωθεί με τον δήμο Πέτρας θα λέγεται Δήμος Πιερίων και η έδρα από τη Ρητίνη θα πάει στην Κ. Μηλιά.
2) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και να ενωθεί με τον Δήμο Κατερίνης με έδρα την Κατερίνη όπως προβλέπεται και με τον διπλανό Δήμο Ελαφίνας.
Να μάθουν για τα νέα δεδομένα που φέρνει το πρόγραμμα «Καλλικράτης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να μάθουν για τα υπέρ και τα κατά της κάθε πρότασης και τελικά να εκφράσουν την άποψή τους;
Ποιος φοβάται τελικά τον ενημερωμένο πολίτη; Ποιος θέλει στα ύπουλα και στα μουλωχτά να μαζεύει υπογραφές; Πόσο αβίαστα και με ελεύθερη βούληση δίνονται αυτές οι υπογραφές;
Γ. Κουκουλιάτας
Δημοσιογράφος
