Πολίτες: Οι φορείς μιας Νέας Μεταπολίτευσης

 

Του Στάθη Συμεωνίδη, Εκπαιδευτικού Μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας  Απάντηση στο άρθρο του κ. Μανώλη Παπά "Εδώ και τώρα" της 30.05.2010 Στοιχειοθετημένο  το κείμενο του κ. Μανώλη Παπά και άγιες οι προτάσεις του στο πλαίσιο της νομικής επιστήμης. Όπως όλοι γνωρίζουν ένα κράτος δικαίου στηρίζεται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και στην απαίτηση του ελέγχου των πράξεων των υπεύθυνων λειτουργών από τους πολίτες. Όμως  ο πυλώνας ενός τέτοιου κράτους είναι κυρίως η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και του πολιτικού ελέγχου... Όσες αγωγές και αν γίνουν η ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων θα  υπόκεινται στην κρίση της πολιτικής εξουσίας και κατ επέκταση της οικονομικής. Εν ολίγοις θέλω να πω ότι  ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΣΎΣΤΗΜΑ είναι που χρειάζεται ριζικές αλλαγές, τέτοιες που να προϋποθέτουν και να πολλαπλασιάζουν, το λαϊκό έλεγχο. Αντί αυτών όχι μόνο τέτοιος έλεγχος δεν υφίσταται ,αλλά ούτε και εκείνος από τους κατ εξοχήν "αρμόδιους", τους βουλευτές, που είναι και εκλεγμένοι οι δύσμοιροι. Σε ένα κατάπτυστο κεντρικό σύστημα όπου απόλυτος άρχων είναι πρωθυπουργός κουμάντο κάνουν οι σύμβουλοι -τα διάφορα λόμπι- οι πολυεθνικές και τα ΜΜΕ (ακόμη και οι δήμαρχοι έγιναν σουλτάνοι διορίζουν, μοιράζουν αρμοδιότητες, κανονίζουν το παιχνίδι με τους κάθε λογής προμηθευτές). Ουδείς βουλευτής η δημοτικός σύμβουλος έχει πολιτικό ανάστημα και κύρος. Στην καλύτερη περίπτωση ψηφίζει με συνοπτικές διαδικασίες οτι συμφέρει τη κεντρική φιλοσοφία που προσπάθησα να περιγράψω πιο πριν (πόσο μάλλον σε καιρούς ΔΝΤ) με πλήρη απουσία παραγωγής πολιτικού αποτελέσματος. Εκείνο που κατά την ταπεινή μου άποψη έχει ενδιαφέρον, στην παρούσα πολιτική κρίση είναι με ποιους τρόπους μπορούν οι πολίτες να παρέμβουν στο πολιτικό γίγνεσθαι, και να γίνουν οι φορείς μιας νέας μεταπολίτευσης. Που θα μετασχηματίσουν την καταναλωτική απάθεια της μεταμοντέρνας εποχής σε  πολιτισμική επανάσταση. Τέτοιας που θα σαρώσει την καμαρίλα του κρατικοδίαιτου (ιδιωτικού και δημόσιου) σουλτανιστάν που βιώνουμε. Ιδού η "νέα Ρόδος". Πρωτοβουλίες  που επαναφέρουν τη ξεχασμένη συλλογικότητα στο προσκήνιο, σαν κι αυτές που αναπτύσσουν οι ομάδες πολιτών τα τελευταία χρόνια και στην Πιερία (λαμπρό παράδειγμα η Eθελοντική Oμάδα Δράσης), μπορούν να αποκτήσουν σαφέστερο περιεχόμενο στην κατεύθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Να στηρίξουν τους χειμαζόμενους της πολιτικής ΔΝΤ-ΕΕ που θα πληθαίνουν. Να γίνουν το πρόπλασμα για δημιουργία νέων πρωτοβουλιών στη βάση των προβλημάτων ιδιαίτερα της νέας γενιάς που αναζητά ελπίδα στη νέα μετανάστευση. Προβλημάτων "ων ουκ έστιν αριθμός:" δουλειές χωρίς ένσημο-φτηνά μεροκάματα-ξεχειλωμένα  ωράρια πολιτιστική ξηρασία-αγοραίο σχολείο. Κινήσεις πολιτών που αναζητούν φως στο τούνελ της αδιαφάνειας, που ελέγχουν αποσπασματικά τις διάφορες εξουσίες, μπορούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν δίκαιη διανομή του πλούτου, περιβαλλοντική προστασία και ανάπτυξη με κέντρο τον άνθρωπο, σύγχρονη μεταναστευτική πολιτική. Κυρίως να ξεφύγουν από τη μικρή τους επικράτεια και να απευθυνθούν στους πολίτες, ζητώντας την εμπιστοσύνη τους και τη συμμετοχή τους  στα τεκταινόμενα. Έτσι πιστεύω θα εξασφαλιστεί και το «μάζεμα» της διαφθοράς χωρίς αναζήτηση εργολάβου  Μεσσία, που θα κάνει ακόμα πιο βρώμικη την κυρίαρχη πολιτική κι από τον Al Capone – Silvio Berlusconi.