Δυο πόρτες έχει η ζωή...
Αρχικά, την Τετάρτη, ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens Σ. Βαλυράκης, με επιστολή του προς την Τράπεζα Ελλάδος, το ΣΔΟΕ και την Επιτροπή Καταπολέμησης του μαύρου χρήματος, ζήτησε να ανοίξουν οι λογαριασμοί 25 επιχειρηματιών, χρηματιστών, επιχειρήσεων και άλλων φυσικών προσώπων, ώστε «να ερευνηθεί πιθανή διαδρομή χρήματος και συναφώς οι εκροές από τους λογαριασμούς των παραληπτών προς πολιτικά πρόσωπα ή υπαλλήλους του Ελληνικού Δημοσίου ή υπαλλήλους εταιρειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα».
Αιτία της επιστολής ήταν η αναφορά των προσώπων αυτών στη δικογραφία ως εμπλεκομένων στη διακίνηση του «μαύρου χρήματος» της Siemens και μάλιστα με την πιθανότητα, όπως διατυπώνεται στο κείμενο, «να μην εμπλέκονται απλά ως λαθροδιακινητές χρηματικών ποσών προς τράπεζες του εξωτερικού, αλλά να εμπλέκονται και επί της ουσίας όλοι ή κάποιοι εξ αυτών ως παραλήπτες των παραπάνω ποσών για λογαριασμό τρίτων, οι οποίοι έχουν διαπράξει το έγκλημα της παθητικής δωροδοκίας».
Εν συνεχεία, την Πέμπτη, ύστερα από πρόταση του Δ. Παπαδημούλη, η εξεταστική αποφάσισε να καλέσει τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, τον πρώην αναπληρωτή γενικό διευθυντή του ΟΤΕ Γιώργο Σκαρπέλη και τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ Πέτρο Λάμπρου, ο οποίος είχε επεξεργαστεί τη σύμβαση ψηφιοποίησης του Οργανισμού.
Παράλληλα η εξεταστική αιτήθηκε στη Βουλή και την κυβέρνηση τον έλεγχο του «πόθεν έσχες» των υπουργών, των υφυπουργών και των γ.γ. όσων υπουργείων είχαν συνάψει συμβάσεις με τη γερμανική εταιρεία την τελευταία εικοσαετία.
Ομολογουμένως αυτές οι κινήσεις είναι εντυπωσιακές. Κι ας είναι απολύτως δικαιολογημένη η χρονίως εγκατεστημένη καχυποψία για το αποτέλεσμα, καθώς η συγκάλυψη είναι η σχεδόν μόνιμη κατάληξη στη διερεύνηση καραμπινάτων σκανδάλων εδώ και πολλά χρόνια.
Είναι η πρώτη φορά, στην αδικαιολόγητα μακρά διερεύνηση του πολυπλόκαμου και διαχρονικού σκανδάλου της Siemens, που το «παιχνίδι» ανοίγει δημιουργώντας την ελπίδα ότι ίσως βρεθούμε το επόμενο διάστημα κοντά στην αποκάλυψη των αποδεκτών των 100 εκατ. ευρώ, τα οποία δόθηκαν ως μίζες προκειμένου η εταιρεία να παίρνει τις δουλειές που διεκδικούσε.
Από την άλλη πλευρά όμως δεν είναι λίγες οι φορές που οι εντυπωσιακές κινήσεις «βρήκαν τοίχο» και έβαλαν άδοξο τέλος σε απόπειρες διερεύνησης σκοτεινών υποθέσεων διαφθοράς. Κυρίως επειδή επελέγησαν «στόχοι» με κριτήριο είτε τον εντυπωσιασμό είτε το ξεκαθάρισμα πολιτικών «λογαριασμών». Άλλοτε πάλι επειδή έγιναν «επικοινωνιακά» θορυβώδεις κινήσεις χωρίς να υπάρχει η απαραίτητη τεκμηρίωση ή επειδή οι ερευνώμενοι ήταν άριστα θωρακισμένοι έναντι του διαχρονικά αδύναμου πολιτικού συστήματος και της Δικαιοσύνης.
Ένα δεδομένο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι η απαίτηση της κοινωνίας για τιμωρία όσων με συνειδητές πράξεις ή παραλείψεις ζημίωσαν τη χώρα και την οικονομία της και μετέτρεψαν μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού σε... οδαλίσκη άνομων συμφερόντων.
Παράλληλα είναι προφανής η ανάγκη του κλυδωνιζόμενου πολιτικού συστήματος να ξεφορτωθεί όσο περισσότερη «σαβούρα» στην προσπάθειά του να αντέξει τις θύελλες που θα προκαλέσουν η επερχόμενη ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας και η σκληρή δοκιμασία που θα περάσει ο ελληνικός λαός.
Η ειλικρινής διερεύνηση των πολλών εκκρεμών σκανδάλων και η απόδοση δικαιοσύνης θεωρούνται ως ένα σημείο άμυνας, όσο κι αν είναι αμφίβολο το αν τελικά θα αποτελέσει ανάχωμα στη λαϊκή αγανάκτηση.
Τουλάχιστον, με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, μετράμε ήδη ένα κέρδος: δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για την κατάληξη αυτής της διερεύνησης. Είναι ομολογουμένως μια... πρόοδος συγκριτικά με προηγούμενες περιπτώσεις, όταν εξ αρχής άπαντες ήταν βέβαιοι για την τελική συγκάλυψη...
