Το ΔΝΤ ποδηγετεί όλη την Ευρωζώνη!

Λίγες μέρες πριν ο πρωθυπουργός ανακοινώσει την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, όταν ακόμη πολλοί θεωρούσαν ότι αυτή η προοπτική μπορούσε να αποφευχθεί ή πίστευαν ότι η κυβέρνηση είχε εναλλακτικό σχέδιο ή, ακόμη, ερμήνευαν τη σχετική ειδησεογραφία σαν... «εκβιασμό των κερδοσκόπων», μια μάχη εξελισσόταν μεταξύ των μελλοντικών επιτηρητών μας:

● Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν επιζητούσε πάση θυσία τη δυνατότητα να παρέμβει στη συναλλαγματική ισοτιμία της Ελλάδας, ενώ πρώην και νυν στελέχη του Ταμείου έλεγαν πως η παραμονή στο ευρώ θα μπορούσε να είναι καταστροφική υπενθυμίζοντας το προηγούμενο της Αργεντινής.
● Οι Ευρωπαίοι – με προεξάρχουσες την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – δεν ήθελαν να ακούσουν λέξη για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Οι καιροί όμως φαίνεται πως γρήγορα άλλαξαν. Χθες το ΔΝΤ ήρθε να ενισχύσει τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος επιζητεί τη δυνατότητα παράκαμψης των ευρωπαϊκών συνθηκών ώστε να μπορεί μια χώρα του ευρώ να αποπέμπεται από την Ευρωζώνη και να προχωρεί σε ελεγχόμενη πτώχευση.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε πλήρη σύμπλευση με τη Γερμανία, με μια πρωτοφανή στα χρονικά επιστολή - παρέμβασή του προς τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, ζήτησε όχι μόνο την ανάληψη μεγαλύτερου ελέγχου από τις Βρυξέλλες στη χάραξη δημοσιονομικής πολιτικής των μελών της Ευρωζώνης, αλλά και την αλλαγή της Συνθήκης της Λισσαβώνας, ώστε, μεταξύ άλλων, να είναι πλέον δυνατή η αποπομπή από το ευρώ όσων χωρών εμφανίζουν μη διαχειρίσιμα δημοσιονομικά προβλήματα.
Προφανώς, με το ευρώ να καταρρέει, την κρίση χρέους να πνίγει την Ευρώπη και τα χρηματιστήρια να κλυδωνίζονται, η παρέμβαση του ΔΝΤ δεν γίνεται εν κενώ. Άλλωστε η άμεση εμπλοκή του Ταμείου σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα που στο εξής θα προσφεύγει στον «μηχανισμό στήριξης» των 750 δισ. ευρώ είναι δεδομένη αφ’ ης στιγμής στον «μηχανισμό» αυτόν το ΔΝΤ θα συμμετέχει με το ένα τρίτο του ποσού.
Διαψεύσεις υπό το κράτος πανικού
Ωστόσο ο δικός μας κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής έκανε, επίσης χθες, την ακόλουθη δήλωση:

«Γινόμαστε μάρτυρες το τελευταίο διάστημα διαφόρων φημών για δήθεν επιστροφή στη δραχμή, δήθεν αναδιαρθρώσεις χρέους, υβριδικά συστήματα χρήματος και άλλα που ακούμε για πρώτη φορά. (...) Φυσικά διαψεύδουμε κατηγορηματικά όλα αυτά τα ευφάνταστα σενάρια από όπου κι αν προέρχονται, από όπου κι αν εκπορεύονται, με όποιον τρόπο κι αν διαδίδονται στην ελληνική κοινωνία. (...) Δεν τίθεται θέμα πτώχευσης, επιστροφής στη δραχμή ή οτιδήποτε άλλο ακούγεται αυτό το διάστημα».

Η διάψευση αυτή θα γινόταν ασμένως δεκτή, θα ήταν μάλιστα σχεδόν ανακουφιστική, αν δεν συνέτρεχαν κάποιοι ιδιαιτέρως σοβαροί λόγοι ανησυχίας. Δηλαδή:
● Αν το Χρηματιστήριο Αθηνών δεν είχε την καθοδική πορεία του τελευταίου διαστήματος, η οποία χθες το έφερε στα επίπεδα του Φεβρουαρίου του 1998.
● Αν εμείς ήμασταν το μοναδικό πρόβλημα της Ευρωζώνης.
● Αν οι επιτηρητές μας δεν ομονοούσαν στην επιδίωξη αποπομπής των «προβληματικών» χωρών από το ευρώ με στόχο την «ελεγχόμενη χρεοκοπία».
● Αν η κυβέρνηση την οποία εκπροσωπεί ο Πεταλωτής δεν είχε πέσει πάνω από 1 δισ. ευρώ έξω από τον στόχο των εσόδων το πρώτο πεντάμηνο του έτους.
● Αν θα ήταν σε θέση ο ίδιος να μας πει αξιόπιστα ότι αυτή η υστέρηση, σε συνδυασμό με τη γενικότερη αναξιοπιστία της ελληνικής οικονομικής πολιτικής, δεν θα φέρει νέα δυσβάστακτα μέτρα από τους επιτηρητές μας, τα οποία είναι αμφίβολο αν θα αντέξουν τα λαϊκά στρώματα.
● Αν το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης δεν κλυδωνιζόταν.
● Αν στην Ελλάδα οι τράπεζες δεν βρίσκονταν σε φάση επειγουσών συγχωνεύσεων, αν το ΔΝΤ δεν εισηγούνταν περαιτέρω κρατική στήριξή τους και αν η κυβέρνηση δεν εξακολουθούσε να τους παρέχει, εν κρυπτώ μάλιστα, βοήθεια κάμποσων δισ. ευρώ.
● Αν το ευρώ εμφανιζόταν ικανό να κρατήσει όχι μόνο την ισοτιμία του, αλλά και την προηγούμενη ελκυστικότητά του ως αποθετικού νομίσματος.
● Αν ολόκληρη η Ευρώπη δεν προχωρούσε σε έκτακτα μέτρα εξισορρόπησης και πολύ αυστηρότερης επιτήρησης των δημοσιονομικών δεικτών των χωρών της ώστε να πειστούν οι κερδοσκόποι πως τα ευρωπαϊκά χρέη είναι δυνατόν να αποπληρωθούν.
● Αν το ΔΝΤ αισθανόταν ότι η πρωτοφανής παρέμβασή του στα ευρωπαϊκά οικονομικά πράγματα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με απαξία από τη συνήθως ψηλομύτα Ευρωπαϊκή Ένωση.
● Αν, τέλος, η κυβέρνηση ήταν σε θέση να εγγυηθεί ότι και οι επόμενες δόσεις του χρηματοδοτικού «μηχανισμού στήριξης» θα δοθούν απρόσκοπτα.
Αν όλα αυτά – ή, έστω, τα περισσότερα – δεν συνέβαιναν, τότε οι διαψεύσεις του κ. Πεταλωτή ίσως ακούγονταν περισσότερο καθησυχαστικές και ίσως εκλαμβάνονταν ως περισσότερο αξιόπιστες. Δυστυχώς όμως καμιά από τις προηγούμενες κυβερνητικές διαψεύσεις σε ό,τι φορά την πορεία της χώρας δεν αποδείχθηκε άξια σεβασμού...
http://www.topontiki.gr/Articles/view/6683